เอาจริงๆ ตั้งหัวข้อกระทู้ไม่ถูก !!!
เรื่องมันคืองี้....
จากประสบการณ์การทำงานของตัวเอง...
เรามีความจำเป็นต้องทำงานร่วมกับคนบางคน
ในความสัมพันธ์ในฐานะพี่น้อง เขาเป็นน้องที่แสนดี ใส่ใจ ว่าง่าย ใครขอช่วยอะไรคือได้หมด
เเต่... ในฐานเพื่อนร่วมเขาไม่เหมาะกับสไตล์การทำงานของทีมเราเอาซะเลย
ทีมเราจะมีการหมุนให้ทุกคนได้มีโอกาสเป็นผู้นำ เพื่อให้ได้ฝึกทักษะการบริหารจัดการ ทำงานเป็นระบบ
เวลามีปัญหาเราก็จะระดมสมองช่วยกันแก้ไข ไม่ได้ปล่อยใครไว้คนเดียว
แต่.... ครั้งเเล้ว ครั้งเล่า...
เขาก็ไม่สามารถเป็นผู้นำได้ (เเม้ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ) เขาเป็นสไตล์ได้ครับพี่ดีครับผม ทำเลยๆ ทำด้วยก็ได้ ไม่ติด ไม่ปฏิเสธ -..-
ซึ่งในเรื่องที่เขารับหน้าที่เป็นหัวหน้าหลัก เขาต้องวางเเผน เเละเเจกงาน (ซึ่งเราทุกคนในทีมพร้อมฟังเเละรับงานอยู่เเล้ว)
เเต่กลับทำงานเหมือนรอฟังคำสั่งตลอดเวลา ไม่ตัดสินใจ ไม่วางแผน ไม่ทำอะไรเลยยยยยยยยย
ปล่อยเวลาจนล่วงเลย จนงานเกินกำหนดบ้าง จนเกิดปัญหาต่าง ๆ ตามมาบ้าง คนในทีมต้องมาช่วยกันแก้ปัญหาในเรื่องที่มันไม่ควรจะเป็นปัญหา
ซึ่งทีมเราเองก็มีทั้งดุบ้าง โอ๋บ้าง (หลังๆมาไม่โอ๋เเล้ว เพราะรู้สึกว่า เราเองรึเปล่าที่เป็นส่วนหนึ่งทำให้เขาทำงานไม่เป็น เพราะเราสปอยล์เขาเกินไปรึเปล่า)
เคยพยายามสอน พยายามคุย พยายามช่วย ทั้งพูด ทั้งทำให้ดู ปรับวิธีจนหมดปัญญาเเล้วเอาจริงๆ
เเต่.. ผ่านมาเกือบสิบปี เขาก็ยังเหมือนเดิม ฮ่าาาาาาา
คนเรามันพัฒนากันได้ใช่ไหม? // หรือเราคิดไปเอง // หรือจริงๆ เขาพัฒนาได้เเต่เขาเลือกที่ไม่พัฒนาดีกว่า อยู่เเบบนี้ก็สบายดี
// สุดท้ายคนที่ปวดตับคือตัวเอง
เราทำเต็มที่เท่าที่เราจะทำได้เเล้ว
ตอนนี้ก็ได้เเต่จัดการกับตัวเองว่า ในเมื่อมันจำเป็นที่ยังจะต้องทำงานกับคนเเบบนี้อยู่ เราจะจัดการความรู้ตัวเองยังไงให้หงุดหงิดน้อยที่สุด 55555555
คนเรามันพัฒนากันได้ใช่ไหม?
เรื่องมันคืองี้....
จากประสบการณ์การทำงานของตัวเอง...
เรามีความจำเป็นต้องทำงานร่วมกับคนบางคน
ในความสัมพันธ์ในฐานะพี่น้อง เขาเป็นน้องที่แสนดี ใส่ใจ ว่าง่าย ใครขอช่วยอะไรคือได้หมด
เเต่... ในฐานเพื่อนร่วมเขาไม่เหมาะกับสไตล์การทำงานของทีมเราเอาซะเลย
ทีมเราจะมีการหมุนให้ทุกคนได้มีโอกาสเป็นผู้นำ เพื่อให้ได้ฝึกทักษะการบริหารจัดการ ทำงานเป็นระบบ
เวลามีปัญหาเราก็จะระดมสมองช่วยกันแก้ไข ไม่ได้ปล่อยใครไว้คนเดียว
แต่.... ครั้งเเล้ว ครั้งเล่า...
เขาก็ไม่สามารถเป็นผู้นำได้ (เเม้ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ) เขาเป็นสไตล์ได้ครับพี่ดีครับผม ทำเลยๆ ทำด้วยก็ได้ ไม่ติด ไม่ปฏิเสธ -..-
ซึ่งในเรื่องที่เขารับหน้าที่เป็นหัวหน้าหลัก เขาต้องวางเเผน เเละเเจกงาน (ซึ่งเราทุกคนในทีมพร้อมฟังเเละรับงานอยู่เเล้ว)
เเต่กลับทำงานเหมือนรอฟังคำสั่งตลอดเวลา ไม่ตัดสินใจ ไม่วางแผน ไม่ทำอะไรเลยยยยยยยยย
ปล่อยเวลาจนล่วงเลย จนงานเกินกำหนดบ้าง จนเกิดปัญหาต่าง ๆ ตามมาบ้าง คนในทีมต้องมาช่วยกันแก้ปัญหาในเรื่องที่มันไม่ควรจะเป็นปัญหา
ซึ่งทีมเราเองก็มีทั้งดุบ้าง โอ๋บ้าง (หลังๆมาไม่โอ๋เเล้ว เพราะรู้สึกว่า เราเองรึเปล่าที่เป็นส่วนหนึ่งทำให้เขาทำงานไม่เป็น เพราะเราสปอยล์เขาเกินไปรึเปล่า)
เคยพยายามสอน พยายามคุย พยายามช่วย ทั้งพูด ทั้งทำให้ดู ปรับวิธีจนหมดปัญญาเเล้วเอาจริงๆ
เเต่.. ผ่านมาเกือบสิบปี เขาก็ยังเหมือนเดิม ฮ่าาาาาาา
คนเรามันพัฒนากันได้ใช่ไหม? // หรือเราคิดไปเอง // หรือจริงๆ เขาพัฒนาได้เเต่เขาเลือกที่ไม่พัฒนาดีกว่า อยู่เเบบนี้ก็สบายดี
// สุดท้ายคนที่ปวดตับคือตัวเอง
เราทำเต็มที่เท่าที่เราจะทำได้เเล้ว
ตอนนี้ก็ได้เเต่จัดการกับตัวเองว่า ในเมื่อมันจำเป็นที่ยังจะต้องทำงานกับคนเเบบนี้อยู่ เราจะจัดการความรู้ตัวเองยังไงให้หงุดหงิดน้อยที่สุด 55555555