สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องมาปรึกษาทุกๆคนนิดหน่อย คือช่วงนี้เพื่อนที่สนิทติดเกมกันมากๆค่ะ ติดกันทุกคน จนเราดูเป็นอากาศ แต่ก่อนไม่เคยเป็นเลย คุยด้วยกันสนิทกันมากๆ แต่ตอนนี้ เหมือนทุกคนเขาเทเวลาในชีวิตให้เกมไปหมดแล้ว ถามว่าทำไมเราไม่เล่นเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดล่ะ? เราเป็นแค่เด็กม.ต้นคนนึงค่ะ รู้สึกว่าถ้าตัวเองลองเล่น ต้องติดจนไม่สนใจการเรียนแน่ๆ เราจึงเลือกที่จะอยู่ตรงนี้ ซึ่งมันไม่ได้ดีเลย ตอนเช้า แค่เดินเข้าโรงเรียนมา เขาก็คุยกันแต่เรื่องเกม ซึ่งเราไม่เข้าใจภาษาเกมอยู่แล้ว จนเราต้องออกมานั่งแยกคนเดียว เพราะถึงนั่งกับพวกเขาไปก็ทุกข์เปล่าๆ ต้องคอยมาฟังเรื่องที่ตัวเองไม่ได้อยู่ในบทสนทนานั้นด้วยซ้ำไม่ได้อ้าปากพูดเลยสักคำ ที่บอกว่าเพื่อนไม่สนใจ คือไม่สนใจจริงๆค่ะ เราชวนคุยแล้ว พยายามหัวเราะด้วยแล้ว สุดท้ายความพยายามอยู่ที่ไหนความพยายามก็อยู่ที่นั่น เราเหงามากๆ เคยลองออกมาใช้ชีวิตคนเดียวแล้วมันไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ดีเลยค่ะ ยังไงทุกอย่างก็ไม่พ้นคำว่าเหงา เรากะจะอยู่เงียบๆ เพื่อนที่ติดเกมก็ทักมาถามว่าเป็นอะไร เราจึงเคลียร์กันอยู่พักใหญ่ แต่พอเคลียร์เสร็จ เราลองกลับเข้าไปใช้ชีวิตในกลุ่มอีกครั้ง มันก็ยังหมือนอยู่ในสังคมก้มหน้าเหมือนเดิม เราคิดถึงพวกเขาในฉบับที่ยังไม่เจอเกมมากๆ เมื่อก่อนไปไหนไปกัน เดินไปกินข้าว เดินไปเข้าแถว พวกเขาไม่เคยทิ้งเราเลย แต่มาตอนนี้ เราต้องเดินตามต้อยๆ มีแต่เรื่องเกมให้ฟัง ไม่มีแม้แต่จะหันกลับมาชวนให้ไปเดินด้วยกันเลย

ฝากผู้ที่อ่านมาถึงตรงนี้ ช่วยแนะนำได้ไหมคะ ว่าเราควรใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียนต่อไปยังไง ไม่มีเพื่อนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจเท่ากลุ่มนี้จริงๆ