ปกติเรามีอาชีพขายอาหาร ขายขนมแถวบ้าน
ก่อนมีแฟนเราขายของผ่อนรถ ใช้จ่ายของเราปกติ พอได้รู้จักแฟนคนนี้ เป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน
เขาทำอาชีพเกษตร ที่บ้านเขาค่อนข้างที่นาเยอะ
ตกลงคบกันปีแรกเขาก็คอยมาช่วยเราจัดร้าน-เก็บร้าน
ปีแรกที่คบกันเขาก็ยืมเงินเราไป1หมื่นบาท
เขาบอกจะเอาไปจ่ายค่างวดรถไถ
เดวได้เงินขายข้าวจะคืนให้ แต่ก็ไม่คืนนะ
เราก็ไม่ได้ทวง พอเข้าปีที่2 เราตัดสินใจเช่าห้องแถว
เปิดร้านเพราะเริ่มขายดีขึ้น เขาก็เทียวไปเทียวมา
หลังๆขนเสื้อผ้ามาอยู่กับเรา แต่ยังไม่ได้แต่งงานนะคะ
ทีนี้ภาระค่าใช้จ่าย กินอยู่ก็ตกอยู่ที่เรา 
ทีนี้รถไถเขาต้องเปลี่ยนยาง ก็มาขอยืมเงินเราอีก2หมื่น
ตอนนั้นเราไม่มีเลยเอารถไปเข้า ไฟแนนซ์มาให้เขา
เขาบอกเดี๋ยวเขาช่วยจ่าย เราก็ขายของจ่ายเองมาตลอด เขาเคยช่วยเราจ่ายค่าห้องครั้งหนึ่ง2,000
พอคบกันมาเราดันท้อง เขาบอกเก็บเด็กไว้
พอเราท้องได้3เดือน เริ่มมีปัญหา เราโดนเพื่อนโกงเงิน 
หลอกให้เซ็นค้ำประกันหนี้นอกระบบ แล้วเพื่อนหนีไปต่างประเทศ เราก็ต้องใช้หนี้แทนเพื่อน ไหนจะค่าใช้จ่าย
ภาระหนี้สินเราแต่ละเดือนอีก วงแชร์ก็ล่มท้าวแชร์หาย
ทั้งที่อีกหนึ่งมือเราก็จะได้เงินแล้ว เราเครียดไปหมด
เราขายของได้ต้องจ่ายรายวันให้เพื่อน วันละสองพันกว่าบาท เพราะเขามาขู่ที่ร้านทุกวัน เราเริ่มไปยืมคนรู้จัก ไปรีไฟแนนซ์ เพื่อหามาหมุนให้ได้ ผ่านเป็นวันๆไป 
จนกระทั้ง เราเครีย ขายของก็ไม่ดี ท้องแข็งบ้าง เลือดออกบ้าง ไปหาหมอหมอให้พักงาน เราไม่รู้จะทำยังไงตอนนั้นตัดสินใจหนีออกมา เพื่อมาตั้งหลักเราอยู่ใน
ภาวะนั้นคือมีแต่คนมาทวงหนี้ เครียดไปหมดอยากตาย
เราตัดการติดต่อกับทุกคนรวมถึงแฟนเราด้วย
หนีมาอยู่บ้านญาติอีกจังหวัดนึงไกล้ๆกัน ในตอนนั้นคือคิดว่าจะทำอะไรให้ได้เงินจะขายอะไร มีเงินติดตัวไป 424 บาทเสื้อผ้า3ชุด ในหัวเราคิดแค่อยากหาเงิน
เราท้องแล้วเหมือนอารมณ์ขึ้นๆลงๆ บางทีก็อยากตาย
บางทีก็นึกเราต้องสู้เพื่อลูก เราเลยตัดสินทำขนมฝากญาติเราขายจากเงิน400 เขาก็ใจดีช่วยชื้อเครื่องปรุงให้ กินอยู่กับเขาหมด ได้กำไรวันละ100-200 เราก็ให้เขาชื้อกับข้าว เราก็ชื้อของใช้บ้าง แต่ไม่ได้จ่ายหนี้เลย
ตัดสินใจว่า เอาวะขอผ่านช่วงนี้ก่อน เราขอเอาลูกไว้ก่อน เดียวคลอดลูกกลับขายของได้เหมือนเดิม จะทยอยจ่าย ผ่านมา1เดือน แฟนเรามาตามหา
 สิ่งที่เขาพูดคือ มีคนไปตามหาเรา ตามหาเพื่อนเรา  รบกวนที่บ้านเขา เขาอาย เขาบอกว่าไม่ได้ติดต่อเรา
เราได้แต่ขอโทษเขา เขาก็บ่นๆเรา เรายิ่งเครียดอีก
เหมือนเราสร้างปัญหาให้เขา ทั้งที่เขาก็ไม่ได้ช่วยเราจ่ายหนี้นะ ปากก็บอกว่ารักเรา แต่ไม่เคยถามว่าค่ารถต้องจ่ายไหม ไฟแนนซ์ มีเงินใช้ไหม เขากลับไปบ้านเขา
ก็โทรติดต่อกัน เราใช้ชีวิตเองอีก2เดือน ขายของเล็กๆน้อยๆ โดยที่ไม่ได้จ่ายไฟแนนซ์เลย คืนเงินเพื่อนไปบ้าง
เช้าวันนั้น เราปวดท้องมากมีเลือดออก ญาติเราก็ไปส่ง รพ. ตอนนั้นเรามีเงินเก็บที่ขายของได้1,500 
เรากลัวต้องจ่ายค่ารพ.เพราะสิทธิรักษาเราอยู่อีกจังหวัดญาติเราก็ติดต่อทำเรื่องให้และ โทรไปบอกแฟนเรา
หมอต้องเร่งฉีดยาระงับคลอด เพราะเราเสี่ยงแท้ง
เรานอน รพ. 7 วัน หมอสั่งให้หยุดทำงาน กลับไปพักพื้นต่อที่บ้าน โชคดีที่ไม่เสียค่าใช้จ่ายเพราะใช้สทธิฉุกเฉิน เราตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านเรา เพราะกลัวเป็นภาระให้ญาติเรา โทรบอกแฟนว่าเรากลับมาอยู่บ้าน
ช่วยชื้ออาหารให้หน่อยได้ไหม เราไม่อยากออกไปไหน
ออกไปเจอใคร ตอนนี้เราอยู่ที่บ้านได้2อาทิตย์กว่าแล้ว เบื่อมากรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า ทำงานหาเงิน ไม่ได้ ไฟแนนซ์ก็โทรถาม เพื่อนก็ทวงเงิน เราได้แต่อดทนใช้ชิตผ่านไปวันๆ ขอยืมเงินแฟนเขาก็ไม่ให้ เราเลยบอกเขาช่วยซื้อของเตรียมคลอด ได้ไหมเราไม่มีเงินจริงๆ
เราได้แต่นั่งคิด ตอนเรามีเงินเราให้เขาทุกอย่าง
พอเราเป็นแบบนี้ ไม่มีแม้แต่คนที่จะช่วยเหลือเรา
ขนาดคนที่เราคิดว่าเขารักเรา อยากมีลูกกับเรา
ทุกอย่างมันเป็นบุญคุณไปหมด ตอนนี้เราอยากมีงานทำเล็กๆน้อยๆก็ยังดี  อยากกลับไปยืนได้อีกครั้ง ล้มครั้งนี้รู้ซึ้งเลยคำว่า "รัก"