เรายังไม่เคยแต่งงาน เราท้อง และคลอดลูกที่กรุงเทพ เราออกจากตอนท้องพอดี และว่างงานยาวจนคลอด เราบอกแม่ว่าเราท้องตอนอายุครรภ์5เดือน แม่เราให้มีการแต่งงาน แบบไม่เอาสินสอดก็ได้ แค่พาญาติฝ่ายเจ้าบ่าวมา แต่แฟนก็ไม่สามารถเชิญใครมาได้เลย บอกมีเขาเป็นเจ้าบ่าวคนเดียวได้ไหม แม่เราบอกไม่ได้ ก็ช่างมัน
ระหว่างท้องและคลอด เรามีแฟนคนเดียว ตอนอยู่โรงบาลคืออนาถามาก  อนาถาในที่นี่คือไม่มีญาติสักคนที่จะเอาหลักฐานไปแจ้งเกิด เราแข็งแรงพอที่จะไปแจ้งเองได้แต่พยาบาลไม่อนุญาต ในวันพักพื้นหลังคลอดสามวัน แฟนเราไปทำงานทุกวัน แฟนเราโกหกพยาบาลว่าตัวเองเป็นผู้บริหารจึงไม่สามารถมาดูลูกเมียได้ตลอดเวลา ทั้งที่ความก็เจ้าหน้าที่ทั่วไป ที่มีสิทธิลาได้เหมือนคนอื่น
ที่ทำงานแฟน ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังจะมีลูก มีเมียที่อยู่กินด้วยกัน วันหมอนัดลูก เรามักจะไปกับลูกเองสองคน เพราะแฟนไม่มีเหตุผลที่จะลา (ถ้าที่ทำงานรู้ว่ามีลูกเล็กคงยอมให้ลา เรานั่งแท็กซี่ ซึ่งกว่าจะได้นั่งแท็กซี่ต้องขอร้องอ้อนวอน เพราะแฟนไม่อยากให้ใช้เงินฟุ่มเฟือย ถ้าวันไหนได้ไปด้วยกันก็ต้องนั่งรถเมลล์ เราเลี้ยงลูกเอง แฟนทำงาน 
ส่วนสาเหตุที่เราไม่ได้แต่งงานเพราะแฟนเราไม่กล้าบอกกับพ่อแม่ เพราะเขากำลังจับคู่ให้กับลูกของเพื่อนพ่อแม่แฟน ซึ่งเป็นลูกครู ส่วนแฟนเราก็เป็นลูกครู แฟนเราบอกว่าต้องให้เราสอบราชการให้ได้ก่อนจึงจะกล้าบอกกับพ่อแม่ แต่เรายังสอบไม่ได้
เราเรียนจบปตรี แต่เป็นลูกชาวสวนชาวไร่ชาวนา ไม่เหมาะสมคู่ควรกับเขา  เราสอบงานราชการเรื่อยๆ แต่ไม่ติด   หลังคลอดได้9เดือน เราอยากให้แฟนบอกแม่ของเขา ช่วงที่แม่ของเขาจะมางานรับปริญญา โดยมีข้อตกลงว่าถ้าแม่แฟนไม่ยอมรับ เราก็ต้องออกไปจากคอนโด และเลิกกัน
เมื่อแฟนบอกแม่เขา สิ่งที่แฟนคาดการณ์ไว้ก็เป็นจริง คือแม่แฟนไม่ยอมรับ บอกว่าเราหวังมีลูกเพื่อจับลูกชายเรา คนระดับต่ำแบบนี้ จะขออีก ขออีกเรื่อยๆ  ทั้งพ่อและแม่ของแฟนรับไม่ได้ และให้เลิกกันส่งเงินเดือนละสี่พันพอละ เราก็อึ้ง และร้องไห้ ขออยู่ต่อแบบหน้าด้าน เรานี่มันไร้ค่าจริงๆ
ก่อนถึงวันรับปริญญา  เราเอาเงินที่เขาให้ไว้ซื้อกับข้าว มาซื้อเสื้อผ้า รองเท้า ทั้งของเราและลูก เพื่อใส่ไปงานรับปริญญาแฟน ก่อนรับปริญญา แฟนถามแม่ว่าจะเจอหลานไหม เขาก็บอกว่าไม่เจอ ส่วนเราเตรียมชุดแล้ว แฟนเราไปตอนตีสี่ เราบอกว่าจะตามไป เราตามไปกับลูกสองคน แต่ติดต่อไม่ได้ วันนั้นเรากับลูกไม่ได้ถ่ายรูปกับบัณฑิต เพราะเขากำลังถ่ายรูปและไปเลี้ยงต่อ ก่อนหน้านนั้นแฟนเอาชุดครุยมาใส่ถ่ายที่สวนรถไฟ กับลูก แล้วก็คิดว่าเพียงพอแล้ว 
ลูกเราสองขวบ และเราสอบราชการมาหลายที่เราเริ่มรู้สึกว่างานราชการมันสอบได้ยากเหลือเกิน เราผ่านภาคก.แล้วภาคข.ก็เคยผ่าน แต่ตกสัมภาษณ์ ก็จึงหันไปสมัครงานบริษัท และได้เริ่มงาน จึงฝากไว้กับน้องสาวที่พึ่งเรียนจบ ต่อมาจึงตัดสินใจส่งลูกไปอยู่กับแม่ที่ตจว. วันที่ไปส่งเราไปแค่คนเดียว แฟนเรา คนที่ญาติๆเราไม่เคยเห็นหน้า คนที่ไม่เคยเหยียบไปบ้านเรา ไปส่งลูก เขาก็ไม่ไป 
จนตอนนี้ลูกสามขวบกว่า แฟนเราก็ไม่ได้เจอลูกมาปีกว่าแล้ว ได้แต่วิดีโอคอล ที่ทำงานเขาเป็นหน่วยงานราชการ มีวันหยุดมากกว่าบริษัทแต่เขาไม่เคยคิดจะไปหาลูกเลย เทสกาลปีใหม่2563 เขาหยุดเก้าวัน แต่เขากลับอยุ่ห้องที่กรุงเทพ เราชวนไปหาลูกเขาบอกจะไปหาพ่อแม่ แต่สุดท้ายก็ไม่ไปไหนเลย บอกอยุ่ทำงานที่ห้อง 

เราถามแฟนบ่อยขึ้น เยอะขึ้น ว่าจะไปหาลูกเมื่อไร เขาก็รำคาญ เราเอาเฟสบุ๊คแฟนไปเล่น ตั้งรูปที่เคยถ่ายด้วยกันพ่อแม่ลูก เป็นรูปcover และเริ่มมีเพื่อนที่ออฟฟิสแอดเข้ามา จนวันนี้แฟนเราไปทำงานหลังจากที่ทำงานทีบ้านมานาน จึงโดนถาม เรื่องครอบครัว และมีคนอกหัก แฟนเราส่งไลน์มาหาเราไม่หยุด ขอให้เรากลับสู่สภาวะที่ไม่รู้จักกัน ต่างคนต่างอยู่ พ่อของลูกเราได้ตายไปแล้ว เชิญเรามีแฟนใหม่ เขาจะไม่ให้เงินอีก ตอนนี้เรานั่งนิ่งๆ ไม่อยากกินอะไร เรากำลังคิดว่าจะมีเงินเพิ่มได้จากไหน เพื่อให้ลูกและแม่เราสบายเหมือนที่ผ่านมา ถ้าเราเก็บของย้ายออกไปตอนนี้ แน่นอนว่าเราและลูกจะไม่ได้รับการติดต่อจากเขาอีกชั่วชีวิต

*****อยากชี้แจงเพิ่มเติม เรื่องการแจ้งเกิด เราคลอดรพ.ราชวิถี คลอดเองพักสามวัน เรามีหลักฐานครบแล้วอยู่ในมือ อย่างที่บอกว่าแฟนเราทำงาน แต่จะมาช่วงหลังเลิกงาน วันที่หนึ่งสองผ่านไป วันที่สามก็ยังไม่ได้แจ้งเกิด (รพ.ราชวิถีมีบริการแจ้งเกิดให้ แต่ญาติต้องเป็นคนเอาหลักฐานไปยื่น  ภายในเวลาราชการ และต้องเผื่อเวลาให้รพ.รวมหลักฐานไปส่งที่เขตด้วย ทางแผนกของรพ.จึงมีเวลาเดทไลน์อยู่) กรณีของเราแฟนไปทำงาน เรามีหลักฐานจะไปที่แผนกเอง แต่พยาบาลไม่อนุญาต (พยาบาลเข้ามาคุยเรื่องนี้เต็มห้อง)  จึงต้องรอแฟนอย่างเดียว พอแฟนมาถึง ทางแผนกก็ปิดรับเอกสารไปแล้ว จึงเหลือวิธีเดียว คือแจ้งด้วยตนเองที่เขต ****