เราเชื่อว่าปัญหาแบบนี้ทุกคนต้องเคยเจอแน่นอนแต่อยู่ที่การรับมือของแต่ละคนนั้นว่ารับมืออย่างไร

สวัสดีค่ะเราเจอเพื่อนร่วมงานที่ไม่ค่อยน่ารักสักเท่าไหร่
น้องเค้าอายุยังน้อยอายุแค่ประมาณ 18 เข้า 19
แต่น้องเค้าเป็นลูกของหัวหน้า

ก็เลยคงคิดว่าตัวเองนั้นเป็นใหญ่อยู่แล้วเพราะเค้าเคยหลุดปากออกมาว่าไม่ว่าใครจะทำอะไรก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรเขาเพราะเขาเป็นคงเป็นลูกของหัวหน้า

ชอบตำหนิคนอื่นว่าทำงานไม่ได้เรื่อง.. ทำงานแบบนั้นแบบนี้ แต่กลับอวยตัวเองว่าทำงานดีทุกอย่าง..
คนอื่นทำงานแบบนั้นแบบนี้ก็เอาไปเปรียบเทียบกับตนว่าตัวเองนั้นดีกว่าทุกอย่าง
ตัวเองนั้นดีมากเก่งมากไหวพริบดีไม่มีใครไหวพริบดีเท่าเขาตัวเอง
ชอบเปรียบเทียบแต่ละเหตุการณ์

แต่เท่าที่เราสังเกตวันนั้นน้องเค้าเป็นคนที่ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่เก่งเลย
เราเห็นตำแหน่งคนเก่าที่ได้ขึ้นมาตอนนั้นวุ่นวายมากเอกสารนู่นนี่เข้ามา
แต่คนนี้ดูนิ่งไม่ตอบโต้แต่ก็ยังรีบไม่ได้โวยวายอะไร
แต่พอลูกของหัวหน้านั้นได้ขึ้นตำแหน่งแทนเพราะอีกคนนึงหยุดงานเลยไม่มีใครขึ้นตำแหน่ง
ก็ต้องเป็นลูกหัวหน้าเท่านั้นที่ต้องได้ขึ้น

สิ่งที่สังเกตได้ชัดเจนเลยลูกของหัวหน้านั้นควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่เก่งมากมากหรือแทบควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย
ตอนนั้นเราก็รู้ว่ามันวุ่นวายแต่ลูกของหัวหน้านั้นโวยวายตะโกนเสียงดังโมโห
เพราะตัวเองทำอะไรไม่ทันแต่ไม่ตั้งสติแล้วทำให้มันดีๆ
คนอื่นที่ทำงานเอาอะไรมายื่นให้แล้วด้วยความรีบของน้องเขาจนทำของตก
ก็ยังโวยวายเสียงดังตะโกนใส่

จนคนที่ทำงานด้วยนั้นก็ส่ายหัวไปแต่ละคน
น้องเค้าก็ยังไม่รู้ตัวเค้าคิดว่าเป็นลูกของหัวหน้า
ไม่ว่าเค้าจะทำอะไรก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรเค้า
เค้าคงคิดอะไรผิดอยู่…

มันก็ใช่ที่คนจะไม่กล้าทำอะไรลูกหัวหน้า
แต่ก็ไม่ใช่ว่าเค้าจะไม่เกลียด  ไม่ชอบนะ

เพราะเค้าเคยหลุดปากออกมาเองว่า
ผมเนี่ยไม่มีใครกล้าทำอะไรหรอกไม่มีใครกล้าทำอะไรใส่ ประมาณว่าตัวเองเป็นใหญ่ยังงั้น
ทั้งที่อายุยังแค่นั้นแต่กลับได้มาทำงานกับผู้ใหญ่
ตัวเองนั้นยังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้และยังไม่มีวุฒิภาวะ
ยังตำหนิคนอื่นไปทั่ว

บางทีงานก็พังเพราะเค้าเองนะ
น้องควรรับมือยังไงดีให้มันดีที่สุดคะ
ทุกวันนี้ไปทำงานเจอหน้าก็รู้สึกไม่ค่อยดีเลย