เรารู้สึกหงุดหงิดตลอดเวลาที่อยู่ใกล้เค้า หงุดหงิดเรื่องที่เค้าพูด สิ่งที่เค้าทำ พักนี้เพื่อนอีกคนกับเค้าชวนเราไปไหนเราจะไม่ค่อยไปเลยค่ะ เพื่อหลีกเลี่ยงความรำคาญพร้อมกับเซฟสุขภาพจิตตัวเอง
ตอนนี้เราอยู่ปีสุดท้ายในมหาลัย เพื่อนคนนี้พึ่งเข้ากลุ่มมาช่วงปีสองเทอมสอง จริงๆ เค้าก็เป็นคนหัวเราะเฮฮาแต่จะมีบางนิสัยที่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคก็คือ เค้าเป็นคนห้ามใจตัวเองไม่เป็น ถ้าอยากทานอะไรก็จะทานเดี๋ยวนี้แต่ชอบขอร้องให้เพื่อนไปด้วยให้ได้ทั้งที่ก็ปฏิเสธว่าไม่ไป อยากทำอะไรก็ทำ ชอบเสี่ยงจนทำให้เพื่อนๆ เหนื่อยด้วยตลอด เป็นคนขาดความรับผิดชอบในตัวเอง. ชอบคิดถึงคนอื่นในแง่ลบเช่นชอบคิดว่าเรางอน ชอบคิดว่าคนคิดนู่นคิดนี่กับตัวเองแต่ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองเป็นคนยังไง. ชอบไม่นอนหรือนอนเช้าเพราะแค่ดูหนัง/ซีรีส์ คือเรื่องนี้เราจะไม่ยุ่งเลยถ้าเวลานัดทำรายงานแล้วเค้ามาตรงเวลา รับผิดชอบในส่วนของตัวเองได้ แต่นี่เลทมากนัดเที่ยงมาบ่ายสาม-สี่โมง มาช้าแล้วยังให้เพื่อนคอยบอกวิธีทำ กลับบ้านก็ไม่ยอมทำให้เสร็จ ชอบหายตอนเพื่อนวุ่นกันรวมงาน. ชอบเล่าแต่เรื่องในชีวิตประจำวันของตัวเอง พูดแต่เรื่องที่ไม่จำเป็นจนเกินไป เล่าจนสร้างความรำคาญให้เราและเพื่อนตอนนั่งเรียนเพราะไม่มีสมาธิฟังอาจารย์พูดเลย. ทำแต่สิ่งที่ตัวเองชอบและถนัดไม่ยอมเรียนรู้ทักษะอื่น หรือขี้เกียจก็ไม่รู้. ชอบใช้ความเป็นเพื่อนให้เรารับผิดชอบในส่วนของเค้า อันนี้ไม่รู้ว่าเค้าคิดงี้ไหมแต่เค้าชอบไม่ช่วยทำงานกลุ่ม ก็อปงานเราทั้งที่เราแชร์ให้เพื่อนได้อ่านแลกเปลี่ยนกันแต่เค้าเอาไปแก้เป็นของตัวเอง. ทำแต่สิ่งที่ตัวเองอยากทำไม่เผื่อเวลาให้เรื่องเรียนเลยจะทำตอนใกล้ส่งทั้งที่ตัวเองก็ไม่สามารถจัดกานได้ เค้าอ้างว่าตัวเองเป็นคนสมาธิสั้น แต่ไม่เคยเห็นจะอยากเปลี่ยนอะไรในตัวเองเลย.
เค้าไม่ใช่คนไม่ดี เค้าจะเป็นคนเข้าข้างและให้กำลังใจเพื่อนอยู่เสมอแต่เราก็เล่าถึงเค้าในมุมมองของเราที่มีทิฐิ ถ้ามองข้ามเรื่องพฤติกรรมข้างบนที่กล่าวมาแล้วเราจะออกห่างจากเค้าเพราะเรารู้สึกไม่ดีเราเป็นคนใจแคบไหมคะ แต่เค้าก็เหมือนไม่วางใจเราเหมือนกันเพราะมีเรื่องอะไรก็จะเอาไปพูดกับเพื่อนอีกคน อาจเป็นเพราะเราพูดเราเตือนเค้าแต่หลังๆเราไม่พูดแล้วค่ะ
ที่มาตั้งกระทู้ถามเพราะเราอยากจะเรียนรู้และเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกตัวเองให้มากขึ้น และอาจจะเข้าใจเค้ามากขึ้น แต่ความรู้สึกที่ไม่อยากเล่นด้วยแล้วก็ยังเหมือนเดิม. ถ้าอ่านยาก อ่านแล้วไม่เข้าใจก็ขออภัยด้วยนะคะ
ถ้าเราอยากออกห่างจากเพื่อนเพียงเพราะเค้าเป็นคนที่ไม่ยอมพัฒนาตัวเองแปลว่าเราเป็นคนไม่จริงใจหรอ
ตอนนี้เราอยู่ปีสุดท้ายในมหาลัย เพื่อนคนนี้พึ่งเข้ากลุ่มมาช่วงปีสองเทอมสอง จริงๆ เค้าก็เป็นคนหัวเราะเฮฮาแต่จะมีบางนิสัยที่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคก็คือ เค้าเป็นคนห้ามใจตัวเองไม่เป็น ถ้าอยากทานอะไรก็จะทานเดี๋ยวนี้แต่ชอบขอร้องให้เพื่อนไปด้วยให้ได้ทั้งที่ก็ปฏิเสธว่าไม่ไป อยากทำอะไรก็ทำ ชอบเสี่ยงจนทำให้เพื่อนๆ เหนื่อยด้วยตลอด เป็นคนขาดความรับผิดชอบในตัวเอง. ชอบคิดถึงคนอื่นในแง่ลบเช่นชอบคิดว่าเรางอน ชอบคิดว่าคนคิดนู่นคิดนี่กับตัวเองแต่ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองเป็นคนยังไง. ชอบไม่นอนหรือนอนเช้าเพราะแค่ดูหนัง/ซีรีส์ คือเรื่องนี้เราจะไม่ยุ่งเลยถ้าเวลานัดทำรายงานแล้วเค้ามาตรงเวลา รับผิดชอบในส่วนของตัวเองได้ แต่นี่เลทมากนัดเที่ยงมาบ่ายสาม-สี่โมง มาช้าแล้วยังให้เพื่อนคอยบอกวิธีทำ กลับบ้านก็ไม่ยอมทำให้เสร็จ ชอบหายตอนเพื่อนวุ่นกันรวมงาน. ชอบเล่าแต่เรื่องในชีวิตประจำวันของตัวเอง พูดแต่เรื่องที่ไม่จำเป็นจนเกินไป เล่าจนสร้างความรำคาญให้เราและเพื่อนตอนนั่งเรียนเพราะไม่มีสมาธิฟังอาจารย์พูดเลย. ทำแต่สิ่งที่ตัวเองชอบและถนัดไม่ยอมเรียนรู้ทักษะอื่น หรือขี้เกียจก็ไม่รู้. ชอบใช้ความเป็นเพื่อนให้เรารับผิดชอบในส่วนของเค้า อันนี้ไม่รู้ว่าเค้าคิดงี้ไหมแต่เค้าชอบไม่ช่วยทำงานกลุ่ม ก็อปงานเราทั้งที่เราแชร์ให้เพื่อนได้อ่านแลกเปลี่ยนกันแต่เค้าเอาไปแก้เป็นของตัวเอง. ทำแต่สิ่งที่ตัวเองอยากทำไม่เผื่อเวลาให้เรื่องเรียนเลยจะทำตอนใกล้ส่งทั้งที่ตัวเองก็ไม่สามารถจัดกานได้ เค้าอ้างว่าตัวเองเป็นคนสมาธิสั้น แต่ไม่เคยเห็นจะอยากเปลี่ยนอะไรในตัวเองเลย.
เค้าไม่ใช่คนไม่ดี เค้าจะเป็นคนเข้าข้างและให้กำลังใจเพื่อนอยู่เสมอแต่เราก็เล่าถึงเค้าในมุมมองของเราที่มีทิฐิ ถ้ามองข้ามเรื่องพฤติกรรมข้างบนที่กล่าวมาแล้วเราจะออกห่างจากเค้าเพราะเรารู้สึกไม่ดีเราเป็นคนใจแคบไหมคะ แต่เค้าก็เหมือนไม่วางใจเราเหมือนกันเพราะมีเรื่องอะไรก็จะเอาไปพูดกับเพื่อนอีกคน อาจเป็นเพราะเราพูดเราเตือนเค้าแต่หลังๆเราไม่พูดแล้วค่ะ
ที่มาตั้งกระทู้ถามเพราะเราอยากจะเรียนรู้และเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกตัวเองให้มากขึ้น และอาจจะเข้าใจเค้ามากขึ้น แต่ความรู้สึกที่ไม่อยากเล่นด้วยแล้วก็ยังเหมือนเดิม. ถ้าอ่านยาก อ่านแล้วไม่เข้าใจก็ขออภัยด้วยนะคะ