ผมอายุ44แต่อยู่กับคนอายุ50-60-70-80มาตลอด จะเล่าจากที่สังเกตุได้นะ

ถ้าไม่ตรากตรำทำงานหนัก คุมอาหารดีๆไม่ให้อ้วน นอนเพียงพอไม่เครียด สุขภาพกายดีสุขภาพจิตดี และไม่ป่วยหนักๆ
ช่วงตั้งแต่อายุ40กว่าจนถึง60จะไม่ค่อยเปลี่ยน จะดูเหมือนคน40กว่าๆไปจนกว่าจะถึง60

ช่วงอายุ40-60
ผมอาจจะหงอกมากขึ้น หัวเถิกมากขึ้น ผมบางขึ้น อันนี้รักษาสุขภาพยังไงก็เอาไม่อยู่
ผิวพรรณจะไม่ค่อยต่างจากเดิม ดูภายนอกไม่มีอะไรเปลี่ยนแต่กล้ามเนื้อจะเหลวกว่าเดิม
เรี่ยวแรงน้อยลง กินอาหารรสจัดไม่ได้เหมือนเดิม ท้องเสียง่ายต้องระวังการกิน
เส้นเอ็นไม่ยืดหยุ่นคลายตัวทำให้ปวดเมื่อย ออกกำลังอาจจะพอช่วยได้
เคล็ดขัดยอกง่ายขึ้น และไม่ยอมหายด้วย
นอนหลับแปบเดียวก็ตื่น แล้วบางทีก็หลับง่ายแบบดูหนังไม่จบหลับคาหนัง
กินอาหารได้น้อยลงอิ่มไวขึ้น เลือกกินมากขึ้นไม่อยากก็ไม่กิน อะไรที่เคยชอบก็ไม่ชอบ
สมรรถภาพลดน้อยลง ไม่ค่อยตื่นเต้นกับเพศตรงข้าม
คือรวมๆแล้วอายุ40-60ถ้ารักษาร่างกายดีๆก็เหมือนคนอายุ40กว่าๆนั่นแหละ แต่ดรอปลงทุกอย่าง
คนอายุ40กว่าๆถ้ารักษาร่างกายดีๆก็เหมือนคนอายุ30ต้นๆแต่ดรอปลงทุกอย่าง

ช่วงอายุ50-60จะมีปัญหาเรื่องอารมณ์ หรือวัยทองนั่นแหละ เลย60+ไปแล้วถึงจะหาย
จะเริ่มเป็นคนแก่จริงๆก็ช่วงอายุ60ไปแล้ว แต่จะยังไม่แก่หง่อมจนกว่าจะอายุ80
อายุ70กว่าๆก็จะดูเหมือนคนอายุ50กว่าๆ อายุ80ก็จะดูเหมือนคนอายุ60-70
แต่พออายุ90แล้วจะหมดสภาพแบบเร็วมากๆ เหมือนคนกำลังจะไปหวันนั่นแหละ ร่างกายโทรมไปหมดทุกส่วน

90+รักษาสุขภาพดียังไงก็เอาไม่อยู่ละ เตรียมหลับไม่ตื่นอย่างเดียว - -
ถ้ารักษาสุขภาพดีเดินไหวลุกเองได้ยันอายุ90ครับ
ตาที่รู้จักกันเสียตอน89 เดินไหวเดินได้ทุกวันกินอาหารได้เองไม่ต้องมีคนดูแล ไม่ป่วยอะไรไม่มีโรคอะไร ยังคุยกันกับคนอื่นหัวเราะปกติทุกวัน ตอนวันจะเสียบอกแน่นหน้าอกพาไปนอนโรงพยาบาลวันเดียวก็ไปเลย

รักษาสุขภาพเพื่อให้มันไปไหวตลอดรอดฝั่งไม่ลำบากคนอื่น ไม่ลำบากตัวเอง จะได้ใช้ชีวิตมีความสุขจนถึงวันสุดท้ายครับ
ส่วนคนที่ป่วยมีโรคประจำตัวไปแล้วก็ตามนั้นแหละ ร่างกายพอมันป่วยแล้วมันเอาคืนไม่ได้ พังแล้วพังเลย ต้องดูแลมันตั้งแต่ช่วงมันยังไม่พังครับ