สวัสดีค่ะ เราเป็นsingle mom ลูกสอง เลี้ยงลูกคนเดียวมาหลายปีแล้ว ไม่เคยคิดจเมีใครเลย จนวันนึงเราไปเที่ยวสิงคโปร์แล้วเจอกับเขาค่ะ เขาเป็นคนสิงคโปร์ อายุน้อยกว่าเรา4ปี แรกๆ ก็ดูน่ารัก ดูแลเราดีมากๆ ไอ่เราไม่ได้มีใครมาเอาอกเอาใจนานก็หลงไปกับเขาง่ายดายเลยจนคุยกันคบกันเจอกันบ่อยขึ้น เขามาหาเราเราบินไปหาเขาแบบนี้ แรกๆ เขาเปย์หนักมาก จนเราคิดว่าผชคนนี้โอเค เรื่องการเงิน เราไม่ได้มองที่ฐานะนะ แต่สำหรับเราเราหาเงินเองได้ค่ะ ค่อนข้างบ้างานอยู่แล้ว และไม่เคยคิดขอเงินผช แต่คนที่เข้ามาก็คือไม่มาเป็นภาระให้ก็พอแล้ว คุยกันมาสองสามเดือนเริ่มชอบเขาผูกพันมากขึ้น หลังจากนั้นเราก็เริ่มเห็นพฤติกรรมแปลกๆของเขา เช่น เริ่มไปทำงานสาย เริ่ม ตื่นสาย  บางวันก็ขาดงาน ลางาน บางวันไปเที่ยวเล่นกินเหล้ากับเพื่อน ตื่นไปทำงานไม่ทันก็ไม่ไปทำ  และเขาเล่าว่ามีปัญหากับที่ทำงานบ่อยๆ เข้ากับใครไม่ได้ ตอนกลางคืนเขาก็ไ ม่หลับ ไม่นอน กินเบียร์ เล่นเกมส์นอนอีกทีตีห้า ตื่นมาอีกที 6โมงแบบนี้ และ ไม่ไปทำงาน เราก็เคือนไปแล้ว ว่าไม่ดีนะ แบบนี้ แต่เขาก็ไม่ฟัง จน วันนึงที่ทำงานของเขาเรียกเขาไปคุยเขาโดนไล่ออกค่ะและวันนั้นคือวันที่เรากำลังจะบินไปเที่ยวไต้หวันกับเพื่อนพอดีคือมันรู้สึกเฟลมากๆเลยทำให้การเที่ยวครั้งนั้นกร่อย เพราะรู้ว่าคนที่ตัวเองคิดว่าจะเป็นคนที่ใช่ในชีวิตนั้น มันอาจไม่ใช่  แต่ก็ได้ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเขาก็หางานใหม่ได้......เพราะนอกจากถ้าเขาไม่ตกงานทุกอย่างเขาก็ดีหมด ก็เลยใจอ่อนยอมคุยกับเขาต่อเขาบอกว่ามีคนติดต่องานมาหาเขาเยอะแยะเดี๋ยวเขามีสัมภาษณ์งานหลายที่ผ่านไป 1 เดือน 2 เดือนก็ยังไม่ได้งาน ไปสัมภาษณ์มาแล้วกว่า 10 ที่ก็ไม่มีใครรับ  ตอนนั้นเราเริ่มสงสัยว่าสัมภาษณ์งานตั้งหลายที่ทำไมไม่มีใครรับสักทีหรืออาจเป็นเพราะเขาโดนไล่ออกหรือเปล่าแต่ก็ไม่เอะใจเราก็ได้แต่ให้กำลังใจเขาเพราะเราคิดว่าถ้าคิดจะคบกันจริงๆมันก็ต้องอยู่ด้วยกันทั้งต่อทุกข์และสุขตอนนี้เขากำลังตกที่นั่งลำบากเราไม่ควรจะทิ้งเขาไปและอีกอย่างเราก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเพราะเราก็ไม่ได้ขอเงินเขาอยู่แล้วเขาก็ไม่ได้มาขอเงินเรา ผ่านไป 3 เดือน 4 เดือน 5 เดือนไปสัมภาษณ์กว่า 20 ที่ก็ไม่มีใครรับเลยรู้คำตอบเลยว่าประวัติการทำงานน่าจะไม่ดีและ resume น่าจะไม่มีความน่าสนใจจึงทำให้บริษัทไม่รับเข้าทำงาน ที่แย่ไปกว่านั้นตลอดเวลาที่ว่างงาน 6 เดือนเขาไม่ทำอะไรเลยนอกจากนอนหลับและเล่นเกมอยู่ที่บ้านให้เวลาผ่านไปเฉยๆถ้าเป็นตัวเราเองเราหางานประจำไม่ได้เราจะไปหาพาร์ทไทม์ทำก่อนเราอยู่เฉยๆ แล้วเงินไม่เข้า เราตายแน่ๆ แต่ผิดกับเขาซึ่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย เล่นแต่เกมส์คุยกับเพื่อนทั้งวัน ติดเพื่อน ฟังเพื่อนมากไป เพื่อนที่1 เพื่อนแต่ละคนก็พาไปทำแต่เรื่ิองดีดีทั่งน้านนนนน ...มองบน 

และเขาเป็นคนค่อนข้างติดแม่ค่ะพ่อแม่เลี้ยงเหมือนลูกเป็นไข่ได้หิน  ก็คือโตป่านนี้แล้วพ่อแม่ยังไปซื้อข้าวให้เสริฟข้าวให้บนโต๊ะคอมซักเสื้อผ้าให้รีดผ้าให้ล้างจานให้เลี้ยงลูกดุจคุณชายแล้วเขาก็ไม่โตสักที เวลาเขามาอยู่กับเราประมาณอาทิตย์สองอาทิตย์ตอนเราหยุดงานเขาก็จะร้องไห้หาแม่เขาแล้วถ้าไม่เห็นแม่เขาหลายวัน เหมือนยังไม่หย่านมแม่ค่ะ เพราะมีอะไรแม่ก็จะทำให้ตลอดไม่เคยทำด้วยตัวเองเลยรู้สึกขัดลูกหูลูกตาตัวเองรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้พึ่งพาไม่ได้แต่ก็ยังดันบ้าไปรักเขาไม่รู้เพราะอะไรหลงหัวปักหัวปำ รักเอยนี่หนา...อยากตีตัวเอง รู้แต่เลิกไม่ได้  จนวันหนึ่งเราก็พยายามห่างกับเขาค่อยๆห่างออกมาทีละนิดเลิกรับโทรศัพท์บ่อยๆก็อยากจะค่อยๆหายไปตอบข้อความบ้างไม่ตอบบ้างอะไรประมาณนี้  
จนวันหนึ่งเราได้เปิดอกคุยกับเขาตรงๆว่าเป้าหมายชีวิตของเขากับของเราไม่ตรงกันนิสัยของเขากับของเราก็ต่างกันเราเป็นคนขยันทำมาหากินเธอเป็นคนขี้เกียจเอาแต่นอนเอาแต่เล่นเกมกินเหล้าตื่นสายไม่ไปทำงานแบบนี้อยู่ด้วยกันไม่ได้ เลยขอให้เขาเปลี่ยนถ้าเขาเปลี่ยนได้เราก็จะคบกันต่อแต่ถ้าเขาเปลี่ยนไม่ได้ก็จะเลิกกันผ่านไปอีก 1 เดือนเขาได้ส่งข้อความมาบอกว่าเขาได้งานแล้วแล้วกำลังจะเริ่มงานเร็วๆนี้เราก็ดีใจกับเขาด้วยและก็ลองดูเขาไปเรื่อยๆว่าเขาจะเปลี่ยนได้จริงไหมเขาก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ไม่ทั้งหมดก็ยังมีนิสัยเด็กๆที่ยังไม่รู้จักโตเหลืออยู่เอาแต่ใจไม่เคยคิดว่าตัวเองผิดคิดว่าตัวเองถูกเสมอขนาดตัวเองผิดยังพูดให้ตัวเองถูกได้เลยอะไรประมาณนี้ เราจึงก้ำๆกึ่งๆกับความสัมพันธ์นี้มาตลอด คิดว่าไม่น่าจะไปกันรอดและสักวันเมื่อถึงเวลาเราก็จะทำใจและเลิกกับผู้ชายคนนี้ได้เอง แต่มันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นในตอนนี้เราตั้งท้องกับเขาค่ะทั้งๆที่เราทานยาคุมทุกเดือนแต่เด็กจะมาเกิดทำยังไงได้ตอนที่เรารู้เราร้องไห้หนักมากเพราะเราคิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่สามารถจะเลี้ยงดูเราได้และเราลืมบอกเราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเรามีลูก 2 คนแล้วและเราเลี้ยงคนเดียวสามีเก่าไม่สนใจเลยเรามีลูกเพิ่มอีกคนคือหายนะของเราชัดๆเพราะมันเพิ่มภาระให้เราหนักมากทุกวันนี้ทำงานจะตายอยู่แล้วถ้ามีเพิ่มอีกคนคือลำบากสุดๆ  และทั้งสองคนก็ยังไม่พร้อม และแน่นอนสิ่งที่เราคิดไว้ไม่ผิดเลยพอเราบอกให้กับฝั่งผู้ชายได้รู้เขาไม่ต้องการเด็กค่ะเขาบอกไม่สามารถจะดูแลเด็กได้เขายังดูแลตัวเองไม่ได้เลย ที่สำคัญเขาบอกว่าเขากลัวมีลูกแล้วเขาจะไม่ได้เล่นเกมอีกต่อไปเป็นยังไงล่ะเหตุผลของเขา????  ฉันเลยจัดคำด่าไปรัวๆแบบไม่รู้จะรวยยังไงแล้วทั้งด่าคำหยาบคายทุกสิ่งอย่างที่คุณมาด่าได้เพราะโกรธมากและเสียใจมากๆที่ทำพลาดครั้งนี้พลาดไปรักผู้ชายที่ไม่เอาไหนยังไม่พอเขายังไม่มีความรับผิดชอบอีกฉันบอกกับเขาแบบนี้  จนในที่สุดเขาก็ยอมรับเด็กค่ะเพราะฉันคิดว่าฉันไม่เอาออกแน่นอนฉันไม่ใจร้ายกับเด็กที่ไม่รู้เรื่องฉันต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ฉันทำถึงแม้ว่าเขาไม่รับฉันก็ต้องรับผิดชอบเด็กคนนี้อยู่ดี
แล้วเรื่องวุ่นวายยุ่งอย่างนี้มันก็ต้องอยู่กับฉันต่อไป
เพราะฉันสร้างมันขึ้นมาเองและฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนี้จะสามารถเลี้ยงดูฉันและลูกได้ไหมฉันไม่หวังเลยขอแค่เขารับผิดชอบเป็นพ่อเด็กและรับเด็กไปอย่างน้อยให้ฟังแม่เขาช่วยเลี้ยงเด็กก็ยังดีหลังจากฉันคลอดแล้วฉันจะได้กลับมาทำงานหาเงินเลี้ยงลูกของฉันและตัวเองได้ปกติเพราะมันพลาดไปแล้วทำอย่างไรได้ก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำใช่ไหมคะรู้ว่าจะลำบากมากๆเพราะว่าเวลาท้องก็จะไปทำงานไม่ได้ปกติเราทำงานฟรีแลนซ์เป็น mc พริตตี้ค่ะคือเราต้องยืนทั้งวันและวิ่งไปวิ่งมาทั้งวันซึ่งถ้าท้องแล้วก็ไปทำแบบนี้ไม่ได้จึงทำให้เสียงานไปคือยังไม่รู้เลยว่าระหว่างท้องผู้ชายคนนี้จะดูแลเราได้ไหมตอนนี้เหมือนคนจมน้ำแล้วหาหลักยึดค่ะแต่หลักที่ยึดดันสั่นคลอนก็ไม่รู้จะมีชีวิตต่อยังไงตอนนี้ 

ทุกคนวันนี้แค่อยากจะระบายเฉยๆทุกคนอย่าด่าทอเราเลยนะเรารู้ว่าเราโง่เองที่เราไปหลงรักคนที่ไม่เอาไหนแบบนี้แต่ก็หวังว่าสักวันเขาเห็นหน้าลูกเขาจะเปลี่ยนไปและเป็นผู้ใหญ่กว่านี้ 
 
บางทีเราก็มีเรื่องที่ไม่สามารถคุยกับใครได้เลยจนมันล้นอยู่ในอกถ้ามันไม่ได้ระบายออกมาในสักที่มันก็จะอัดอั้นมากๆ

ขอขอบคุณสำหรับพื้นที่ค่ะ