เริ่มแรกผมเกิดโดยไม่ได้ตั้งใจครับ แม่พลาดมีผมขึ้นมา ตั้งแต่ท้องยันคลอด แม่เล่าให้ฟังว่าพ่อไม่เคยเอาอะไรสักอย่าง วันๆเอาแต่นอนกับเล่นเกม แม่ตั้งท้องแท้ๆยังต้องทำนู้นนี้ให้พ่อ พอผมเกิดมา เขาก็ไม่เอาผมครับ แม่ผมเลี้ยงคนเดียว แล้วผมก็มีน้อง 1 คน ตอนเล็กๆพ่อแอบมีชู้หลายครั้ง แม่ผมเล่าให้ฟังว่า แม่ฝากผมไว้กับพ่อ เพราะไม่สะดวกดูแล พ่อผมไปเอากับผญ.ในห้อง ซึ่งให้ผมเฝ้ารออยู่ข้างนอก แม่มารับ กลับมาเลยเห็น แม่เลยทนไม่ไหว เลิกกับพ่อ เพราะพ่อไม่เอาอะไรเลย เลยเลี้ยงผมกับน้องแค่คนเดียวต่อไป ย้ายออกมาอยู่ข้างนอก เปิดร้านทำงานโทรศัพท์เลี้ยงลูก แต่พ่อผมก็มาทุบร้านของแม่ทิ้ง ทำลายข้าวของไปหมด จนมาช่วงนึง แม่ผมเลี้ยงผมกับน้องไม่ไหว เธอเหนื่อยมาก ค่าใช้จ่ายเด็กทั้งสองคนไม่ใช่ถูกๆ ทำงานตัวเป็นเกลียวยังมาโดนพ่อทุบร้าน แม่เลยเอาผมไปให้พ่อ แล้วเอาน้องไปให้ป้าเลี้ยง แต่รู้ไหมครับ พ่อผมไม่เอา จนย่าของผมต้องเอาผมไปเลี้ยงด้วยความสงสาร ประเด็นคือ ไม่ใช่ย่าแท้นะครับ เป็นเมียอีกคนของปู่ไม่คลอดพ่อออกมาครับ แต่ย่าก็ยังเอ็นดูรับผมไปเลี้ยง ผมโตมาด้วยความสุข จนกระทั่งป.4 ย่าถามว่าอยากไปอยู่กับพ่อไหม ด้วยความที่เราไม่เคยอยู่กับพ่อเลย ต้องการความรักความเอาใจใส่จากพ่อของเรา จึงตอบตกลงไป แรกๆอยู่ด้วยกันมีความสุขมากครับ 2คนพ่อลูก นอนด้วยกันทุกคืน เช้าพ่อไปทำงานผมก็ไปเรียน ถึงจะอดอยากบ้าง กินมาม่าบ่อย แต่ก็โอเคครับ พ่อดูแลผมดีมาก จนวันนึง... พ่อรู้จักกับผญ.คนนึง ซึ่งณตอนนี้เขาคือแม่เลี้ยง ของผมเอง เขาย้ายเข้ามาอยู่กับเรา เขาก็ดีนะครับ แต่เราเข้ากันไม่ได้เลยสักนิด นานๆไปเริ่มแย่ครับ พ่อรักแม่เลี้ยงมาก พ่อมาเปิดร้านโทรศัพท์ แม่เลี้ยงก็ทำงานออฟฟิตครับ แรกๆดี พอมาสักพัก เริ่มโตครับ วัยหัวเลี้ยงหัวต่อ ม.1 เริ่มเกเรตามประสา แต่... พ่อผมไม่สนใจครับ เริ่มถลำไปกับเมีย และงาน โดยไม่มีเวลาว่างให้ผมเลย ผมไม่อยู่บ้าน3-4วัน เขายังไม่ตามเลยครับ ตอนนั้นผมมีปัญหามาก ทั้งเรื่องแม่เลี้ยง และพ่อ พ่อให้ผมอยู่ในห้องมืดๆ ทุกคืน ไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีโทรศัพท์ เขาไม่ให้ผมใช้ บอกว่าดัดนิสัยที่ผมดื้อ มีเรื่องชกต่อยกับเพื่อน แต่ไม่มีเวลาว่างให้ผมด้วยซ้ำ เราไม่มีกิจกรรมที่ร่วมทำด้วยกันอีกแล้วครับ และแทบทุกวัน ผมอดหยาก พ่อไม่ทิ้งเงินไว้ให้ ข้าวไม่มีกิน และสุดท้ายเขาก็มีลูกอีกคนครับ หลังจากมีน้อง ผมก็ไม่ได้อิจฉานะครับ ดีใจด้วยซ้ำ แต่แม่เลี้ยงบอกว่าผมริษยาน้อง ผมเล่นกับน้องก็ห้าม  ทำหน้าไม่พอใจ จนน้องผมโตขึ้นพอรู้ความ พ่อให้โทรศัพท์น้อง1เครื่อง ไว้ให้น้องดูคลิปเด็กๆในยูทูป แม่เลี้ยงจัเป็นคนเปิดให้ดู แต่ผมอายุ14 ซึ่งจำเป็นต้องใช้ทรศ.มากกว่าด้วยซ้ำ เวลาติดต่อไปไหนมาไหน เขาก็ไม่ให้ครับ ยึดทรศ.ผมไปเป็นปี และไม่สน เงินไปรร.ให้บ้างไม่ให้บ้าง ผมนอนอยู่บ้านบางทีป่วย ก็ไม่สนครับ ขอเงินทีไรบอกไม่มีๆ แต่ผมรู้แก่ใจว่าเขาไม่อยากให้ ปากบอกไม่มีแต่ซื้อของให้น้อง ซื้อของใช้ในบ้านใหม่ ซื้อทรศ.ใหม่ทั้งแม่ และพ่อ แถมให้ทรศ.กับลูกน้องใช้ด้วยนะครับเป็นคนงานในร้าน แต่สำหรับผม เหมือนเขาไม่อยากเลี้ยง ปัดความรับผิดชอบ อดมื้อกินมื้อ จนแม่ผมทนไม่ไหว จึงด่าพ่อและเอาผมมาเลี้ยงครับ แต่พี่แกก็ไม่เคยช่วยออกห่าอะไรเลยแม้แต่แดงเดียว ผมต้องมาเรียนกศน.และย้ายกลางคันด้วย ข้อแม้ของผมคือถ้ามาอยู่กับแม่ ต้องทำงานหาเงินเอง เพราะแม่เลี้ยงไม่ไหว ทั้งผม ทั้งน้องผมสู้ชีวิตครับ เด็กวัยเพียงอายุ15 ผมทำงานขายของนะ แม่หางานไปฝากกับป้าที่รู้จักให้ และทำเด็กเสิร์ฟ ก็เคยมีครับ จนวันนึง แม่หมดตัว ฝนตก ร้านอาหารขายไม่ดี ส่งน้องไม่พอ เลยเริ่มคิดว่าพ่อจะไม่ช่วยออกอะไรเลยหรอ เลยโทรไปคุยกับพ่อ พ่อบอกว่ากลับมาอยู่บ้านได้ แต่ให้หาข้าวกินเอง ไม่ให้เงิน พูดปัดความรับผิดชอบว่าผมเลือกไปอยู่กับแม่เอง และเขาก็มีลูกกับแม่เลี้ยงอีกคนแล้วครับ ผมเกลียดเขามากครับ แม่ผมขอให้กลับไปอยู่บ้าน เพื่ออนาคตให้เรียนให้จบ เรื่องข้าวผมย่าผมจะเลี้ยง เพราะย่าเปิดร้านทำอาหารอยู่ครับ สรุปคือพ่อก็ไม่ช่วยอะไรสักอย่าง ที่สำคัญคือบอกกับผมว่า ถ้ากลับมาอยู่ ก็ให้มันลงเรียนใหม่ ไม่ต้องให้มันนั่งรถไปมาทุกอาทิตย์ คือพ่อกับแม่อยู่คนละจังหวัดหนะครับ เพราะเขาไม่ช่วยออกค่ารถครั้งละ120 ไม่เอา ไรสักอย่าง โยนกันไปโยนกันมาเหมือนผมเป็นภาระ คิดฆ่าตัวตายบ่อยมากครับ แต่ก็อดนึกเห็นหน้าแม่ตอนร้องไห้ไม่ได้ว่าจะเศร้าแค่ไหน พ่อไม่รับผืดชอบอะไรเลยครับ น้องผมขอเงินค่าเทอมแค่2000 ออกแทนแม่ก่อนแม่ไม่มี เขาก็ไม่ให้ครับ บอกตลอดว่า ไม่มีๆ แตามีเงินไปกินร้านอาหารหรูๆบนห้าง เขาไม่ทำอะไรให้น้อง และผมเลย ไม่เคยทำดีกับแม่ แต่ละอย่างที่คุยกับผมเหมือนไม่ต้องการรับผืดชอบ ผมเกลียดเขาครับ เกลียดมาก เกลียดพ่อ เลือกได้ให้เขาทิ้งผมไปเลยดีกว่า บางคนบอกดีนะที่ยังมีพ่อ ถ้ามีแบบนี้ผมไม่เอาครับ ทำให้ผมเกิดมาก็จริง แต่ผมไม่เคยรู้สึกอยากมีชีวิตอยู่เลย ถ้าเลือกได้ก็ไม่เกิดมาดีกว่า ไม่อยากขอบคุณเขา แต่ขอบคุณแม่ที่ไม่ทำแท้งและไม่ทิ้งผม ถึงแม่จะชอบด่าผมแรงๆด้วยคำหยาบพวกนั้น แต่ท่านก็ไม่เคยทอดทิ้งผมครับ ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยคิดจะด่าพ่อและแม่ ไม่เคยทำเหมือนเด็กอกตัญญู แต่ลึกๆมันอดเกลียดพ่อไม่ได้จริงๆ เขาไม่เอาอะไรสักอย่าง แต่บอกกับผมเสมอว่าโตไปให้เลี้ยงเขาด้วย หลายคนมักพูดว่า ผมยังดีอยู่กับพ่อได้รับความอบอุ่น แต่ผมไม่ได้เลย สำหรับผมคิดว่าเป็นโชคดีของน้อง ที่ไม่ต้องมาเจ็บปวดเห็นพ่อไม่สนใจ และรักลูกคนใหม่อย่างทนุถนอม หรืออดมื้อกินมื้ออย่างผม อย่างน้อยอยู่กับป้ายังได้กินอิ่มหลับสบาย น้องผมพูดเลยนะครับ ว่าเขาไม่รู้สึกว่าตัวเองมีพ่อเป็นเขาเลย ถูกเลี้ยงมาด้วยความเอาใจใส่ของลุงแทนเป็นพ่ออย่างดี ผมเกลียดเขา ไม่อยากมีเขาเป็นพ่อ ผมบาปมากสินะครับ แต่มันทำใจให้รักท่านไม่ได่เลย