เวลาเป็นนักฆ่าวัยกลางคน วันนี้มีภารกิจไปฆ่าขอทานคนนึง ขณะกำลังอยู่บนรถนั้น

คนเดินถนน "ป้า ไปจักรวรรดิ์กี่บาท"

เวลา "เราไม่ใช่แท็กซี่หนา"

คนเดินฯ "อ่าน่า พาเราไปส่งที่จักรวรรดิ์หน่อยดิ"

คนเดินถนนโดนยิงตายทันที

เวลา "เป็นนักฆ่ามาตามฆ่าเราสินะ เดี๋ยวก็จะพยายามขึ้นรถให้ได้โดยยกปืนขึ้นมาไรงั้น"

ขอทาน "เลยชิงฆ่าไปก่อนสินะ"

เวลา "จะ เจ้าโผล่มาตั้งกะเมื่อไหร่?"

ขอทาน "คนเดินถนนคนนั้นเป็นแผนเราเองให้เบี่ยงเบนความสนใจ เราจะได้มาโดยไม่รู้ตัวไงล่ะ"

เวลา "งั้นเจ้าทำไรไว้ถึงถูกคนมาจ้างเราฆ่าได้"

ขอทาน "ไม่บอก เจ้าได้ค่าจ้างเท่าไหร่เราให้น้อยกว่าครึ่งนึง"

เวลา "ดักว่าเราจะพูดว่าไม่เห็นแก่เงินสินะหนอย"

ขอทาน "เปล่า ถามไปงั้น เพราะไง ๆ เจ้าก็ต้องตายอยู่ดี"

ขณะนั้นเองคนใส่รองเท้าก็เดินมาหา 2 คนนั้น

คนใส่รองเท้า "อย่าฆ่ากันเลยหนา"

เวลา "แปลก ๆ นะ"

คนใส่รองเท้า "รู้แล้วดิ จริง ๆ เราคือมนุษย์ต่างดาวปลอมตัวมา"

ขอทาน "แปลกที่ว่าใคร ๆ ก็ใส่รองเท้าเปล่า น่าจะระบุอะไรที่มันเจาะจงกว่านี้"

คนใส่ฯ "เคได้ เราไม่แปลกก็ได้ สรุปคือว่านี่เป็นคำสั่ง"

เวลา "งั้นเจ้าจงไปเคลียร์กับคนจ้างวานเรา"

คนใส่ฯ "เราได้ฆ่าคนนั้นไปแล้ว"

ขอทาน "จบเรื่องแล้วใช่มะ"

เวลา "ถูกต้อง งั้นเราไปหาแม่เราก่อน"

ณ โรงพยาบาล

แม่ "เราจะต้องตายใน 3 วัน"

เวลา "มีไรจะสั่งเสียไม๊?"

แม่ "เรามีหนี้อยู่ 3 ล้านบาท ถ้าไม่คืนเจ้าหนี้ภายใน 3 วันพวกเจ้าจะต้องถูกฆ่า"

น้อง "พวกเราต้องตายแน่"

เวลา "ถูก"

น้อง "อั่ย เรารู้น่า พี่เป็นนักฆ่า มีเงินเก็บเยอะละเซ่"

เวลา "เงินสกปรกไม่ควรมาแปดเปื้อนครอบครัว"

แม่ "ดีแล้วเก็บเงินไว้ อาชีพนี้มันไม่มั่นคงแน่นอน แล้วก็ลอง ๆ หาอาชีพอื่นดูบ้าง เผื่อไว้"