ฮือเม่เป็นนักเรียนเวทย์มนตร์ฝึกหัด วันนี้ต้องไปปราบจอมมาร

ครู "คนเรามีน้อย เพราะงั้นพวกยังฝึกหัดก็ต้องไปด้วย"

ฮือเม่ "ทั้ง ๆ ที่ไปก็ไม่ได้ช่วยไรมากอะนะ"

ครู "ให้ทำไงได้ เตรียมใจตายไว้ได้เลย"

ฮือเม่ "เรายังมีไรที่ค้างอยู่ยังไม่ได้ทำอีกเยอะมาก"

ครู "ไม่แปลก"

กองกำลังจอมเวทย์ 8,000 คนก็มาที่ฐานทัพจอมมารละ

จอมมาร "สู้ก็ตาย ไม่สู้ก็ตาย"

ครู "ทำไมถึงเกลียดพวกเรานัก"

จอมมาร "เพราะพวกเจ้าเกลียดเรา"

ฮือเม่ "เค ไหน ๆ ก็จะตายละ"

จอมมาร "จะทำไรรึ"

ฮือเม่ "ไม่ทำไร แค่จะบอกว่างั้นมาฆ่าเราก่อนเลยละกัน"

จอมมาร "ตายก่อนจบก่อนสินะ ดี"

จอมมารก็ฆ่าฮือเม่ ณ นรก

ยมบาล "ต่อไปจะเกิดเป็นไรดี"

ฮือเม่ "เป็นลูกน้องจอมมารละกัน อยู่ข้างผู้ชนะ"

ฮือเม่ก็มาเกิดเป็นลูกน้องจอมมารละ

จอมมาร "ต่อไปฆ่าใครดี"

จอมเวทย์ 88 "เราละกัน"

จอมมาร "อ่ะ ลูกน้องเกิดใหม่ เจ้าไปฆ่าดิ๊"

ฮือเม่ "เราคือฮือเม่กลับชาติมาเกิด ฆ่าพวกพ้องเราเองเราทำไม่ได้ดอก"

จอมมาร "งี้เอง แผนคือเกิดใหม่มาเป็นลูกน้องเรากัน เสร็จแล้วพอเป็นคนหมู่มากก็แว้งกัดเรางั้นดิ"

ครู "แผนฆ่าให้หมดก็ไม่ได้ผลแล้วสินะ"