...แต่คิดไปคิดมา เดี๋ยวอีกไม่กี่เดือนก็เข้าเทศกาลปันผลใหญ่แล้ว..
อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า..

..เมื่อวานพอจะกดซื้อ HANA ภาพเศษเหรียญในกระเป๋ากางเกงสมัยเรียนประถมลอยมาเลย   ...สมัยนั้นเวลาเช้าก่อนไปโรงเรียนแม่จะเอาหนังยางรัดเหรียญที่กระเป๋ากางเกงให้ทุกวัน พลางก็สำทับว่า..
"เก็บตังส์ให้ดีนะไอหนูเงินหายาก.. แล้วเหลือกลับมาหยอดกระป๋องออมสินด้วยนะ"...

...เรื่องเหลือตังส์จากไปโรงเรียนกลับมาหยอดกระป๋องออมสินนี่เป็นภาคบังคับเลย..หนะครับ  วันไหนเผลอซื้อขนมหมด ไม่มีตังส์เหลือกลับมาหยอดออมสิน เย็นวันนั้นจะโดนตีมือหนึ่งที...(แม่สายโหดมั๊กๆ)..

ด้วยความที่แม่สอนให้ใช้จ่ายเงินอย่างระมัดระวังอย่างยิ่งยวดนั้นเอง จึงติดเป็นนิสัยมาจนบัดเดี๋ยวนี้..  เมื่อวานใจก็อยากได้ปันผล HANA มากๆ..อีกใจก็แย้งว่าพอก่อนเหอะ เดี๋ยวตังส์หมด อีกไม่กี่เดือนก็จะได้ปันผล PTT อีกแล้ว  อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่ามั๊ย...สุดท้ายแล้วเมื่อวานอาแปะก็เลยไม่ได้ซื้อ HANA  ...เพราะคิดถึงกระเป๋งกางเกงรัดหนังยางของแม่...นั่นเอง..

อมิตพุทธ..

ภาพจำลองกระเป๋ากางเกงสมัยเด็กประถมรัดเหรียญด้วยหนังยาง..
Very very safety by Mom..