ลุงอ้วนอิ่มเล่ามืด: ขี่รถกลับบ้านยังไง ไม่ให้ผีข้างทางกลับบ้านด้วย เนื่องจากชีวิตเรา บางทีก็ออกไปนอกบ้านกลับมาดึกดื่น ไปเที่ยวกับเพื่อน อะไรก็แล้วแต่ มีเทคนิคเล็กน้อย มาแชร์กันฮะ 1) ระหว่างทางกลับ

เรื่องคือเราคบกันมาประมาณเกือบสองปี เขาบอกว่าผมเป็นคนที่แฟนที่ดีที่สุดที่เคยคบมาดูแลดีทุกอย่างดีหมด แต่ไม่นานมานี้เจอเด็กที่ปี1ถ้าเทียบก็ประมาณม.4 เขาบอกกับผมตรงๆว่าชอบน้องมากผมก็พยายามยื้อที่สุดวันถั

เขาเข้าเรือนจำ 2 เดือน ระหว่างนั้นไม่ให้ญาติเยี่ยม เราไม่ได้เจอกันเลย เขาออกมา 13 พ.ย. แล้วรีบมาอยู่กับเรา และวันที่ 14 พ.ย. จะไปลอยกระทงกัน (ไปลอยก่อนวันลอยจริง1 คืน)  คืนนั้นเขาเมาๆและมีรุ่นน้อ

ราวปี พ.ศ. 2517 .... ดั่งอุโมงค์แห่งกาลเวลา พาย้อนวันวานสู่โลกอีกใบ ที่นั่น ลาดพร้าว ซอย 18 ยามค่ำคืนคล้ายดั่งเมืองลี้ลับ ท้องฟ้ามืดสนิท แทบจะไม่มีบ้านผู้คนในซอย ชวนให้รู้สึกน่ากลัว วังเวงมาก ไร้แสงไฟ

เราเรียน ม.ต้น ปีหน้าขึ้น ม.ปลาย (คงรู้นะว่าชั้นไหน) นี่ผลงานส่วนนึงของเราค่าาา คำพี่น้องยังจำ คำทุกคำนั้นว่ารัก คำชายนั้นร้ายนัก เขาว่ารักก็ปักใจ น้ำผึ้งที่ว่าหวาน ลิ้มลองนานซ่านฤทัย มิอาจเทียบคำนัย