ตามที่ได้กล่าวไปครับ คือผมสงสัยมานานแล้วว่าทำไมเพื่อนหรือคนรอบตัวผมเวลาจะพูดให้แก้ไขจุดที่ผิดพลาดมักที่จะใช้น้ำเสียงเชิงดุและค่อนไปทางการด่าซะส่วนใหญ่ จะแตกต่างจากผมที่เวลาเห็นอะไรผิดพลาดผมจะไม่ด่าหรือใช้น้ำเสียงเชิงดุกับเพื่อนแต่จะเป็นการบอกเฉยๆว่าจุดไหนที่มันผิดพลาดด้วยน้ำเสียงเนิบๆปกติและให้ข้อมูลซะมากกว่า เพราะผมมองว่ามันไม่มีความจำเป็นใดๆที่จะต้องใช้น้ำเสียงที่มันสร้างความรู้สึกที่ขุ่นมัวระหว่างกันเลย แต่โดยปกติผมก็จะถูกพูดตักเตือนด้วยการดุหรือบ่นหรือโดนด่าซะมากจนผมรู้สึกว่าถ้ามีโอกาสได้เตือนพวกเขากลับผมจะทำแบบที่พวกเขาทำกับผมบ้าง แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ทำครับ เพราะผมมองว่าลักษณะการพูดแบบนี้มันดูเหมือนคนไม่โตและไม่มีเหตุผลใช้อารมณ์พร่ำเพรื่อไม่ยับยั้งชั่งใจตัวเอง แต่ผมก็อยากที่จะทราบว่าลักษณะการพูดตักเตือนของพวกเขาคือสิ่งที่ควรจะทำแล้วหรือไม่ แล้วลักษณะที่ผมทำมันคือสิ่งที่ควรทำแล้วหรือไม่ มาแลกเปลี่ยนกันได้นะครับ เพื่อให้มองเห็นภาพของสิ่งที่เป็นอยู่ในสังคมมากขึ้ร