ทุกคนคงทราบกันอยู่แล้วว่าประเทศพม่า (ในที่นี้หมายถึงทั้งประเทศซึ่งรวมทุกชนเผ่า) มีพรมแดนติดกับไทยกเป็นแนวยาวมาก ยาวกว่าพรมแดนประเทศลาว ยาวกว่าประเทศกัมพูชา ยาวกว่าประเทศมาเลเซีย ซึ่งดูด้วยสายตาจากแผนที่ก็เห็นเป็นที่ประจักษ์อยู่แล้ว แต่น่าแปลกว่า ภาษาไทยกับมีลักษณะเชื่อมโยงทางวัฒนธรรมและตระกูลภาษาใกล้เคียงกับภาษาลาว (ประเทศลาว) มาก ทั้งคำ ความหมาย และประโยค หรือแม้แต่ภาษาเขมร (ประเทศกัมพูชา) ถึงแม้จะมีตัวเขียนหรือตัวอักษรไม่เหมือนกับไทย แต่ก็มีลักษณะรูปทรงและลายเส้นคล้ายๆ กันกับไทย (ถ้าดูผ่านๆ) แถมภาษาไทยเราเองก็มีคำยืมมาจากภาษาเขมรเยอะมาก (เชื่อมโยงทางวัฒนธรรม) หรือแม้แต่ภาษามลายู (3 จังหวัดใต้ของไทย และมาเลเซีย) ถึงแม้จะไม่ได้ใช้ตัวอักษรไทย แต่ก็มีบางคำที่ออกเสียงคล้ายภาษาไทยบางคำเหมือนกัน 
         แต่กับภาษาพม่า นี่ไม่มีอะไรเชื่อมโยงกับไทยเลยแม้แต่น้อย ทั้งตัวอักษร ตัวเขียน ไวยกรณ์ รูประโยค การออกเสียง สำเนียงต่าง ไม่มีคำไหนที่ไทยเรายืมมาใช้ซักคำ (ยกเว้นคำว่า "หม่อง" ซึ่งก็เป็นการพูดกันแบบเล่นๆ ไม่เป็นทางการของคนไทยกันเอง เวลาจะเรียกใครหรือล้อใครที่มีลักษณะเหมือนคนพม่าเท่านั้น) ทั้งที่พรมแดนไทยกับพม่าก็ยาวกว่าใครเพื่อน แถมมีประวัติศาสตร์กับรบพุ่งกันมาหลายครั้งในสมัยโบราณ และยังมีคนมอญอพยพหนีมาอยู่ในไทยก็มากมาย แต่กลับไม่มีความเชื่อมโยงกันทางภาษาเลยแม้แต่น้อย 
         เพื่อนๆ ในกระทู้คิดยังไงกับเรื่องนี้ (คิดกันเล่นๆ นะ ไม่ต้องซีเรียส) จขกท.คิดว่าเป็นเพราะแนวชายแดนไทยกับพม่าถูกกั้นขวางด้วยแนวเทือกเขาเป็นแนวยาวจำนวนมากหรือเปล่า จึงทำให้การติดต่อกันในเชิงวัฒนธรรมมีน้อย การไปมาหาสู่กันมีน้อย ฯลฯ