ในความเข้าใจของผม การพูดถึงประวัติศาสตร์ไทยส่วนใหญ่คือ การตีกรอบการศึกษาถึงประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นและเกี่ยวข้องกับดินแดนที่เป็นประเทศไทยและคนไทยในปัจจุบัน โดยในอดีตประชากรหรือวัฒนธรรมในดินแดนนั้นอาจไม่ได้เกี่ยวข้องกับคนไทยในปัจจุบันเลยก็ได้ ตัวอย่างเช่นจีนที่คุณอินทรีสามก๊กยกตัวอย่างไว้ด้านบนแล้วว่าไม่ได้ศึกษาเฉพาะวัฒนธรรมฮั่น แต่ศึกษาถึงชาติพันธุ์อื่นที่ตั้งถิ่นฐานและเข้ามามีอิทธิพลในการปกครองด้วย

การศึกษาประวัติศาสตร์ของชาติอื่นๆ ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้แตกต่างกัน คือแบ่งกรอบการศึกษาประวัติศาสตร์ตามประเทศในยุคปัจจุบันเป็นหลัก แต่ในประเด็นที่อื่นที่อย่นอกประเทศเช่นความสัมพันธ์กับรัฐอื่นก็มีศึกษาตามปกติอยู่แล้วครับ เพราะเวลาเราศึกษาเราก็ไม่ได้จำกัดว่าจะต้องศึกษาในเส้นเขตแดนของเราเท่านั้น

ดังนั้นจะใช้คำว่า "ประวัติศาสตร์ไทย" ในความหมายของการศึกษาประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นและเกี่ยวข้องกับประเทศไทยและคนไทยในปัจจุบัน ก็ไม่ได้แตกต่างกับการที่เราพูดถึงประวัติศาสตร์จีน ประวัติศาสตร์อังกฤษ ประวัติศาสตร์อินเดีย ฯลฯ ซึ่งในยุคก่อนรัฐชาติก็ล้วนแต่ไม่เส้นพรมแดนและมีการถ่ายเทประชากรไปมาไม่แตกต่างกันครับ


การยุบหัวข้อการศึกษาประวัติศาสตร์ไทยกับประเทศอื่นๆ ในอาเซียน ไปรวมเป็นประวัติศาสตร์อาเซียนทั้งหมดอาจไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่ตามประเด็นที่ได้กล่าวมาและทำให้กรอบการศึกษากว้างเกินไป นอกจากนี้การศึกษาประวัติศาสตร์เฉพาะบริเวณที่เป็นประเทศไทยกับอาเซียนทั้งหมดอยู่ในคนละบริบทกัน หลายรัฐในอาเซียนในอดีตก็แทบไม่เคยมีหลักฐานว่ามีความสัมพันธ์กับรัฐในประเทศไทย การแยกหัวข้อการศึกษาเป็นหมวดๆ เป็นประวัติศาสตร์ตามประเทศ กับ ประวัติศาสตร์อาเซียน เป็นหัวข้อใหญ่เมื่อต้องการพูดอย่างรวมๆ ในภูมิภาค ก็เหมาะสมดีอยู่แล้วครับ