คือเรื่องมันมีอยู่ว่าวันนั้นเพื่อนปกติดีขนาดเรายังคุยกัน หัวเราะ ทานข้าวไปไหนด้วยกัน กอดกันปกติ เเต่พอมาอีกวันตอนเช้าตอนเพื่อนมารร.อยู่ๆไม่คุยกับเราเลย เเต่คุยกับเพื่อนในกลุ่มคยอื่นตามปกติยกเว้นเรา ไอ่เราก็พยายามชวนคุย ชวนพูด เเต่มันตอบมาคำต่อคำเลย ทั้งเมิน ทั้งสลับที่กับเพื่อนอีกคนจากที่นั่งข้างเรา เราถามมันก็บอกว่ามันปกติ เเต่ทั้งวันคือเรานอยทั้งวันเลย ร้องไห้ตลอดไม่อยากเสียมันไปอีกเเล้ว เพราะเรารักเพื่อนคนนี้มากๆถึงมากที่สุด มันคือเพื่อนที่เรารักที่สุดตั้งแต่เกิดมา มันไม่ใช่เพื่อนคนเเรกที่รู้จัก เเต่มันคือคนเเรกที่เราอยู่ด้วยเเล้วสบายใจมากที่สุด หรือสรุปสุดท้ายเเล้วเราต้องจากกันจริงๆหรอ เราร้องทั้งวันเลยเพราะไม่อยากเสียมันไป🥹😭