เรารู้จักพี่เขามาตั้งเเต่ม.ต้นจนเราเข้ามหาลัยเเล้วค่ะทุกๆปีจะมีเหตุการณ์ที่มักจะทำให้เรากับพี่เขาวนมาเจอกันตลอดวนซ้ำๆหลายรอบเเต่การคุยกันเเต่ละครั้งไม่เกินอาทิตย์ก็หายจากกันพี่เขาจะหายไปก่อนตลอดเเล้วก็เข้ามาหาก่อนตลอดในเเต่ละคนด้วยพื้นฐานที่ชอบพี่เขามาอยู่เเล้วพอคุยก็รู้สึกดีมากๆเลยค่ะคือชอบตั้งเเต่เห็นเลยค่ะเเล้วครั้งล่าสุดเป็นครั้งเเรกที่พี่เขาขอโทรเรานี้ใจเต้นเเป๋วเลยค่ะเขินมากรู้สึกรักเเล้วเราก็คุยด้วยกันทั้งคืนพอตื่นเช้ามาพี่เขาจากเย็นชาไม่ค่อยตอบก็เออช่วยคุยเเต่พอตกเย็นเท่านันเเหละค่ะเมินเเเชทเหมือนเดิมเราก็ตามพี่เขาเรื่อยๆพี่เขาก็ถามนั่นนี้ต้องเอายังไงเราก็ขอนะค่ะเออเรารักพี่เขาบอกตรงๆเพราะเก็บมาหลายปีพอเราบอกพี่เขากลับบอกว่าชอบยังไงชอบตรงไหนเลยบอกคุยกับพี่รู้สึกดีคุยเเล้วสบายใจไม่อึดอัดพอบอกเท่านั้นเเหละค่ะพี่เขาก็เปลี่ยนไปเริ่มเมินมากขึ้นจนสุดท้ายเขาขอให้พี่เขาบอกตรงๆว่าเราจะไม่อยู่รอพี่เขาเเล้วเรารอมาหลายปีตามมาหลายปีมากพอเเล้วพี่เขากับบอกมาว่ามีสิทธิห้ามเหรอเลยถามพี่เขาว่าอยากคุยด้วยไหมพี่เขาก็เงียบเปลี่ยนเรื่องคุยเราเลยขอพี่เขาบอกตรงๆพี่เขาก็บอกว่าถ้าหนูรู้ว่าอยู่เเล้วไม่มีค่าหนูจะอยู่ทำไมเราคือใจมันเจ็บอยู่เเล้วพอได้อ่านปุ๊บน้ำตานี้ไหลพรากเลยค่ะเเต่เราเข้าใจเเหละเนาะพี่เขาไม่ได้รักเราไม่ได้คิดเกินไปกว่านั้นเราก็เข้าใจหนูเลยบอกว่าเอออะเคจะไม่ยุ่งพี่เขาใช้ความนิ่งเข้ามาเเบบเย็นชาสุดท้ายก้มาบอกหนูว่าเอออยากคุยด้วยจะคุยกับหนูเเต่เหมือนเดิมค่ะี่เขาก็เงียบหายจากกันเหมือนทุกๆครั้งเลยคิดว่ารอบหน้ารึรอบไหนจะไม่ขอกลับไปเจอความสัมพันธ์เเบบนี้มันเหนื่อยมากๆต่อให้ทำดีเเค่ไหนก็นั่นเเหละค่ะไม่ใช่คือไม่ใช่