สวัสดีครับ ตามที่หัวข้อตั้งไว้เลย ผมเเค่อยากมาเเชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตผมน่ะครับ พี่สาวผมเป็นคนๆนึงที่เวลาอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่เป็นอีกเเบบลับหลังเป็นอีกเเบบ พี่สาวผมเป็นเเบบนี้ตั้งเเต่ตอนเด็กประมาณสัก 4-5 ขวบได้เท่าที่ผมจำได้ ผมเห็นพี่สาวชอบพูดจาดีทำตัวน่ารักต่อหน้าผู้ใหญ่กลับกับพอลับหลังเธอก็จะชอบบอกว่าผู้ใหญ่น่ะเป็นคนชอบตี 2 หน้าตลอดถ้าเราไม่ทำบ้างก็อยู่ในสังคมยาก ผมได้เเต่ฟังคำกรอกหูพวกนั้นมาตั้งเเต่ตอนเด็กยันโตเลยล่ะครับตอนนี้ผมม.ปลายเเล้วเเละพี่สาวผมก็จบทำงานเเล้วด้วย ผมกับพี่สาวไม่ค่อยมีโอกาสได้คุยกันเยอะเท่าไหร่เลยไม่ค่อยมีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังพอมาถึงช่วงหนึ่งที่เศรษฐกิจมันรุ่งพี่สาวผมเปิดร้านทำขนมเค้กเล๋กๆขายเธอได้เงินเยอะมาก ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอมาฝากเงินทั้งหมดไว้ให้ผม ผมก็ไ้เเต่เออออรับเงินนั้นเเล้วเอาไปฝากต่อไป ผมกับพี่สาวทำเเบบนี้มากันนานจนพวกเราทั้ง 2 คนสามารถเรียกกันเต็มปากได้ว่าพี่น้องที่เหมือนเพื่อนเลยล่ะครับ ทุกๆวันพี่สาวจะเอาเงินมาฝากผมเเละผมจะเอาไปฝากในบัณชีของผมอีกที เเต่พอมาวันนึงมันเป็นวันที่ผมรู้สึกว่าผมไม่ผิดที่จะทำ คือวันนั้นผมอยากได้ช่อดอกไม้มาให้เเฟนสาวเเต่เงินผมไม่พอเลยไปกดเงินในตู้ของพี่สาวมาใช้ก่อน เเละผมบอกพี่สาวเเล้วนะครับเเต่เเค่ไม่ได้บอกจำนวนเงินที่จะใช้ก็เท่านั้น ในบัณชีพี่สาวมีอยู่ 250,000 บ. ผมเลยเอาออกมาใบ้ 2,000 บ. เพราะว่าเงินมันเยอะอยู่เเล้วหายไปไม่กี่พันก็หาใหม่ได้ ในตอนนั้นผมคิดงั้น ผมเลยเอาเงินไปซื้อดอกไม้ให้เเฟนเเล้วเอาส่วนที่เหลือมาซื้อของของตัวเอง พี่สาวผมกลับมาเเล้วก็ถามผมเเบบเดิมว่าเอาไปใช้กี่บาท ผมก็ตอบตามตรงว่าเอาไปใช้สองพัน พี่สาวผมดูอ่ำอึ่งเล็กน้อยเเละถามทำไมใช้เยอะขนาดนั้นผมเลยตอบไปว่าก็เอาไปซื้อดอกไม้เเล้วก็เอาเงินที่เหลือมาซื้อของตัวเอง หายไปไม่กี่พันก็อย่าบ่นให้มากขนาดพี่ยังตี 2หน้าได้จะเาออะไรกับผมล่ะ พี่สาวผมเงียบตอนนั้นมันทำให้ผมรู้สึกว่าผมชนะกับเกมการเเข่งขันในครั้งนี้เเต่ผมเเค่ต้องเเลกกับความสัมพันธ์ของพี่น้องในรูปเเบบของเพื่อนสนิทลงเพียงเท่านั้น ผมผิดหรอครับ?