เราก็ไม่รู้ว่าไปเผลอทำอะไรให้คนเพื่อนร่วมงานโกรธหรือเกลียด เอา เวลาพูดอะไรออกไปก็มักจะได้ยินเสียงเอฟเฟกต์ตอบกลับไม่ หึย! ก็ หึ!
เวลาเราเงียบก็อารมณ์ประมาณว่าเราทัศนคติแคบไม่มีอัธยาศัยไม่ร่วมสนทนาพาทีกับใคร
เวลาเราทำทีเป็นสนใจทุกคนก็จะมองหน้ากันแล้วอมยิ้ม มันคืออะไร?
เวลาเราไม่สนใจก็มองว่าไม่สนใจใครและพูดใส่เรา 
เวลาเราแสดงน้ำใจก็มองว่าเราอวด พอนิ่งๆ ก็ว่าเราแล้งน้ำใจ
เวลาเขาพูดให้เรารู้สึกแย่กลับมองว่าตัวทำถูกแล้วไม่ได้ทำอะไรเลย ส่วนเราอยู่เฉยๆๆก็ผิด หรือว่าเราเฉยเกินไปเขาเลยหมั่นใส่เอา 

** กับคนที่เขาไม่ชอบเรา ขณะที่ต้องทำงานร่วมกันเราก็แค่ทำงานในส่วนของเราไม่ได้ไปสนใจกับคนที่เขาไม่ชอบเราทำงานในส่วนของเราเพราะเรารู้ว่าเขาไม่ชอบเราก็แค่คุยกันเฉพาะเรื่องงาน เราทำแบบนี้มันผิดปกติหรือแปลกมากรึไง?

คิดดูนะเราถูกเท รวมกลุ่มบูลลี่เรา แควะเราเมื่อสบโอกาส เราหัวเดียวกระเทียมรีบไม่มีโอกาสหรือกำลังที่จะโต้กลับ แต่พอไปพูดกันเหมือนกับว่าเป็นเราเองที่ไม่สนใจใดๆใครเลย 

แต่จริงๆแล้วเราค่อนข้างทำตัวไม่ถูกเมื่อเจอเพื่อนร่วมงานแบบนี้จึงขีดจำกัดความไว้ที่ คุยแค่เรื่องงานเท่านั้น 

ขอระบายหน่อยนะ เหนื่อยใจมาก ท้อใจมาก เครียดด้วยค่ะบางวันถึงขึ้นไม่รู้จะจับงานชิ้นไหนมาทำก่อนดีเพราะกดดันและอึดอัด