เรานึกถึงการนั่งคุยกันหัวเราะด้วยกันของคนในครอบครัวเรา ตอนนั่งผิงไฟด้วยกันทีบ้านตจว. แล้วเผามันมาซุกไว้ใต้ขี้เถ้าร้อนๆ ย่างปลาหมึก กุ้ง เนื้อแดดเดียว หมูแดดเดียว ทำข้าวจี่กินกัน ชงเครื่องดื่มร้อนกินคู่กับขนมอบฝีมือเรา
คุยกันไปแบบไม่สนใจว่ากี่โมงแล้ว ฟังพ่อแม่บอกเล่าเรื่องราวตอนวัยเด็ก สอนหนังสือข้างกองไฟในหน้าหนาว ฟังนิทาน ขนเอาเรื่องหลุดๆฮาๆมาเผากันข้างกองไฟ
เราเกิดหน้าหนาว เราชอบหน้าหนาว ชอบผู้คนที่สวมใส่เสื้อคาร์ดิแกนสีสันสดใส ชอบที่พระอาทิตย์ในหน้าหนาวจะขึ้นเร็วกว่าฤดูอื่น
ชอบที่พ่อกับแม่ชอบดึงมากอดแน่นๆแล้วบอกว่า คุณหนูตัวบางหนาวมากไหม มา มา มากอดกัน
ชอบที่ลมหนาวจะพัดให้ยอดไม้โอนเอียงไปตามลม ทำให้เรานึกได้เสมอว่าคนเราต้องอ่อนน้อมถ่อมตนถ้าต้านลมก็จะหัก

บ้านเราอยู่ใกล้เขื่อน เราชอบแดดหน้าหนาวที่สะท้อนประกายระยิบระยับลงในน้ำ
ชอบดอกไม้หน้าหนาว เรารู้สึกว่ามันเข้มแข็งมากๆ มันตอนทนกับอากาศและลมหนาว

ชอบไฟชอบการตกแต่งตอนรับคริสมาสต์ เทศกาลปีใหม่
ชอบที่ผู้คนดูมีความสุข ยิ้มแย้มแจ่มใส ใบหน้าอาบเคลือบด้วยความหวัง ความฝัน มากกว่าฤดูอื่น ด้วยหวังว่าหมดปีอะไรๆอาจจะเปลี่ยนหรือดีขึ้น
ชอบที่ผู้คนหลายๆคนจะกล้าหาญและใช้ช่วงเวลานี้เปลี่ยนแปลงชีวิต เช่นการย้ายงาน หรือแต่งงาน หรือแม้แต่การบอกเลิก ก้าวออกมาจากชีวิตที่พวกเขาไม่ชอบมัน
ชอบการออกไปวิ่งฤดูหนาว มันสดชื่นดีจัง
ชอบเวลากลับบ้านตจว. หน้าหนาว ที่ตอนนี้อายุ 30+แล้ว แต่พ่อแม่ก็ยังจะย่องมาดูว่าดึกๆห่มผ้าดีไหม มาใส่ถุงเท้าให้ มากระชับผ้าห่มให้แน่นขึ้นให้
ชอบเวลาที่พ่อแม่ไล่ไปนอนต่อ บอกอย่าพึ่งลงมา มันหนาว ไปนอนเล่นห่มผ้าไป มันดูน่ารัก ดูเป็นเด็กน้อยดี