ครอบครัวของผมไม่ได้ร่ำรวย พ่อผมเป็นคนใจดีที่สุด มีอะไรก็ให้ญาติพี่น้อง ญาติคนนี้ขอสมมติว่าชื่อ นาย ก เขาออกค่ารักษาพยาบาลให้พ่อผมและส่งพ่อผมเรียนจบป.ตรี ทำให้พ่อผมรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณเขามาก ผมเรียนจบใหม่ๆก็ต้องมาทำงานกับนาย ก เนื่องจากเขามีพระคุณกับพ่อของผม ผมช่วยทำงานจนบ.ของนาย ก เติบโต มั่นคง ร่ำรวย ผมได้เลื่อนต.น.เป็นผู้จัดการ ตอนแรกก็ดีใจ คิดว่าญาติไว้ใจผม รักผมเหมือนเป็นลูกหลานคนหนึ่ง ผมตั้งใจทำงานมาตลอดมาเป็นเวลาหลายปี ทั้งซื่อสัตย์ ขยันทำงาน กลับดึกตลอด ทุ่มเทให้กับบ.ของญาติทั้งกายและใจ หลังจากนั้น นาย ก เริ่มใช้ผมทำสิ่งที่ผมไม่อยากทำที่สุด คือ ไล่พนง.ออก คนที่ผมต้องไล่ออกเป็นคนที่ผมฝึกเองมากับมือ มันบีบหัวใจผมมาก เมื่อเป็นคำสั่งจากผู้มีพระคุณ ผมก็ต้องทำ บางคนมีลูกเล็ก มีครอบครัวที่ต้องดูแล ผมต้องทนดูคนเหล่านั้นเสียใจ บางคนด่าผม สาปแช่งผม ผมก็ทน กลับบ้านมาผมเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปแทบจะเป็นซึมเศร้า ผมคุยกับนาย ก ว่าจะไม่ไล่พนง.ออกแล้ว ขอทำงานแบบเดิมดีกว่า เขาก็โอเค ผ่านไปไม่กี่เดือน เขาเรียกผมมาพบและบีบให้ผมออก ผมไม่เข้าใจ ถามเหตุผลเขาก็ไม่ยอมบอก วันนั้นผมกลับบ้านมาเจอพ่อ พ่อร้องไห้และขอให้ผมลาออก ผมถามอะไร พ่อก็ไม่ตอบร้องไห้อย่างเดียว ผมจำต้องลาออก เขาให้เงินผมมาก้อนนึงไว้ตั้งตัว แรกๆผมก็ลำบากเพราะไม่รู้จะทำอะไรต่อ ผมออกมาตอนอายุเยอะด้วย ขอความช่วยเหลือจากญาติพี่น้อง ญาติไม่ช่วยผมเลยสักคน ผมก็พยายามจนตั้งบ.ของตัวเองได้ แต่นาย ก ก็ร้ายกับผม เขาแย่งลูกค้าผมไป ทั้งใส่ร้ายผมว่าผมเป็นคนไม่ดี โกงบ.เขา เขาเมตตาไม่ไล่ผมออกเลยให้ผมออกเอง สุดท้ายผมก็ต้องไปทำงานอย่างอื่นแทน ผมได้งานที่ตจว. ส่งเงินให้พ่อตลอด แต่พ่อก็เอาไปให้ญาติที่เดือดร้อนอีก ผมโกรธมากเลยไม่ส่งเงินให้พ่อ ไม่คุยกับพ่อนานหลายเดือน จนเดือนที่แล้ว ผมต้องกลับมาร่วมงานศพคุณย่า กลับมาก็เจอปัญหาทันที ย่าผมยกมรดกที่นาทั้งหมดให้พ่อของผม แต่นาย ก และญาติคนอื่นไม่ยอม พวกเขาขู่จะฟ้องพ่อผม พ่อผมจะจบปัญหาด้วยการยกที่นาให้ญาติพี่น้องทั้งหมดโดยที่พ่อผมไม่ได้อะไรเลย ผมไม่อยากยอมญาติแบบนี้เลย ผมควรจะทำอย่างไรดี