ผมคบกันแฟนมา7ปี ผมไปทำงานที่ต่างประเทศแล้วแฟนตามไปเลยมาอยู่ด้วยกัน อยู่ด้วยกันจริงๆ2ปีกว่า มีลูกสาวขวบ5เดือน ตอนก่อนคลอดเราปรึกษาผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่ายตกลงกันให้ย่าเป็นคนเลี้ยงรอ เรายังไม่ได้สู่ขอตามประเพณี แต่หลังจากคลอดแฟนผมก็ได้เริ่มไม่พอใจพี่ชายผมที่พักอยู่ด้วยกันที่ต่างประเทศ หาเรื่องทะเลาะจนแฟนผมไล่พี่ชายผมไปอยู่ที่อื่น พอแฟนกับพี่ชายผมโดนจับกลับมาเพราะไปผิดกฎหมาย แฟนผมก็ยิ่งไม่พอใจหาว่าพี่ชายผมเป็นต้นเหตุให้โดนจับกลับบ้าน ซึ่งผมก็หมดสัญญากลับพอดี ผมเลยกลับพร้อมกัน
พอมาอยู่ที่บ้านย่าสักพักแฟนพี่ชายก็ตามมา แต่แฟนผมยิ่งหาเรื่องทะเลาะทั้งพี่ชายและพี่สะใภ้ มีปากเสียงกัน แฟนเลยบอกผมอยากอยู่ส่วนตัวผมเลยปลูกบ้านบนที่ผืนเดียวกันแม่ ติดกันกะว่าต่างคนต่างอยู่ แต่แฟนผมไม่ยอมเลิกรายังหาเรื่องชวนทะเลาะ จนหลายครั้งแม่ผมเลยพูดห้าม สอนบอกให้รักกัน แฟนผมก็เริ่มมีอคติกับแม่ย่า ไม่อยากให้ลูกไปบ้านย่าที่อยู่ติดกัน พอบ่อยเข้าจนกินเวลา1ปี ผมคิดว่าอะไรจะดีขึ้นกลับเหมือนยิ่งยอมยิ่งได้ใจแฟนผม จนมาวันนึงลูกสาวผมไปบ้านย่าแล้วแฟนผมได้ตามไปกระชากแขนลูกจนร้องขณะที่เล่นอยู่กับปู่พี่ชายพี่สะใภ้ จนทะเลาะกัน แม่ผมเลยไปห้าม แฟนผมก็เถียงแบบไหลลื่น
เหตุการณ์สุดท้ายพี่สะใภ้คลอด ผมได้พาญาติไปโรงพยาบาลพร้อมกับลูกสาว แฟนห้ามจนทะเลาะกัน แล้วแฟนผมโทรให้พ่อแม่ที่อยู่ภาคกลางมารับ(ครั้งที่2แฟนผมจะคุยกับแม่ยายทุกครั้งที่ทะเลาะกัน แล้วแม่ยายก็ไม่เคยถามผมหรือปู่กับย่าสักครั้ง) วันที่มารับแฟนผมได้ไปแจ้งความว่าโดนย่าบีบคอ ซึ่งวันนั้นย่าไปนอนเฝ้าพี่สะใภ้คลอดที่รพ. ตำรวจไม่รับแจ้งความเพราะไม่มีร่องรอยหลักฐาน
คือจากหลายๆเหตุการณ์ที่เล่าไม่หมดคือ แฟนเขาไม่เอาญาติพี่น้องพ่อแม่ทางผมเลยไม่ให้ความเคารพ จนต้องแยกกัน เกือบ3เดือนแล้ว เราไม่ได้จดทะเบียนลูกสาวแฟนเอาไป เพราะสิทธิ์ความเป็นแม่ แต่ค่าใช้จ่ายตั้งแต่ตั้งครรภ์ได้สองเดือนผมให้หยุดทำงานจนลูกสาวได้ขวบ5เดือนของผมคนเดียวรวมกับเงินสร้างบ้าน  และเวลาลูกสาวไม่สบายพี่ชายผมก็เป็นคนพาลูกผมไปส่งรพ.ไม่เคยบ่น

ถ้าเป็นคุณจะเลือกอะไร?
คิดถึงลูกสาวมาก ขาดการติดต่อ