(ชวนคุย) ทำไมการุณยฆาตถึงถูกพูดแต่ในแง่ของความเจ็บป่วยทางกายอันไม่สามารถจะดำรงชีวิตได้ตามปกติได้เท่านั้นครับ
ทั้งๆที่ภาวะการเจ็บป่วยทางจิตใจและสุขภาพจิตก็อาจเชื่อมโยงไปเรื่องของสุขภาพกายและเรื่องของชีวภาพร่างกายบุคคลนั้นๆได้เหมือนกัน
ยกตัวอย่าง เราเห็นการผลักดันการุณยฆาตให้ถูกกฎหมายสำหรับผู้เจ็บป่วยทางกายร้ายแรง อย่างเช่น โรคมะเร็งระยะที่ไม่สามารถทำให้หายได้ และลุกลามสร้างความเจ็บปวดทางกายภาพอันรุนแรงแก่ผู้ป่วย หรือ โรคอันเกิดจากภูมิคุ้มกันทำงานผิดปกติที่ทำให้ระบบต่างๆในร่างกายทำงานผิดปรกติจนเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์ทรมานทางกายอย่างแสนสาหัสในผู้ป่วย
แต่เรากลับไม่เคยเห็น"การผลักดันการการุณยฆาตให้ถูกกฎหมายในแง่ของการรักษาผู้ป่วยทางจิตเวช" ในแง่ของผู้ป่วยคนหนึ่งที่เล็งเห็นความทุกข์ทรมานทางจิตใจอันเนื่องมาจากการกำเริบของโรคทางจิตเวช (อาจสืบเนื่องมาด้วย เรื่องกระทบจิตใจอันเลวร้ายที่ไม่สามารถลืมได้ วิถีชีวิต กรรมพันธุ์ หรือแม้กระทั่งการสูญเสียอะไรบางอย่าง) มีสารพันเหตุผลที่ผู้ที่มีแนวโน้มจะป่วยเป็นโรคจิตเวชต่างๆมีอาการกำเริบที่หนักขึ้น หรือแม้กระทั่งอาการที่หนักขึ้นเรื่อยๆจนการรักษา อย่างการพบแพทย์ รับประทานยา การทำจิตบำบัด ตลอดจนการรักษาผู้ป่วยด้วยไฟฟ้าไม่สามารถทำให้ผู้ป่วยมี"ภาวะทางจิตใจ"ที่ดีขึ้นได้ และหนักไปถึงขั้นมีความทุกข์ทรมานจนไม่สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติประคับประคองอาการได้เหมือนผู้ป่วยทั่วๆไป
อยากชวนเพื่อนสมาชิกคุยว่า เหตุใดถึงไม่มีการพูดถึงการผลักดันการุณยฆาตกับผู้ป่วยกลุ่มนี้บ้างครับ
อาทิเช่น ความทุกข์ทรมานจาก PTSD ที่ไม่ตอบสนองต่อการรักษา ความทุกข์ทรมานของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า MDD หรือซึมเศร้าเรื้อรังอย่าง Dysthymia
โรคไบโพลาร์ที่ไม่ตอบสนองต่อการรักษา หรือแม้แต่ผู้ป่วยโรคจิตเวชอื่นๆที่มีทุกข์ทรมานจากการมี Psychoactive และความคิดฆ่าตัวตายร่วมด้วย
(ชวนคุย) ทำไมการุณยฆาตถึงถูกพูดแต่ในแง่ของความเจ็บป่วยทางกายอันไม่สามารถจะดำรงชีวิตได้ตามปกติได้เท่านั้นครับ
ทั้งๆที่ภาวะการเจ็บป่วยทางจิตใจและสุขภาพจิตก็อาจเชื่อมโยงไปเรื่องของสุขภาพกายและเรื่องของชีวภาพร่างกายบุคคลนั้นๆได้เหมือนกัน
ยกตัวอย่าง เราเห็นการผลักดันการุณยฆาตให้ถูกกฎหมายสำหรับผู้เจ็บป่วยทางกายร้ายแรง อย่างเช่น โรคมะเร็งระยะที่ไม่สามารถทำให้หายได้ และลุกลามสร้างความเจ็บปวดทางกายภาพอันรุนแรงแก่ผู้ป่วย หรือ โรคอันเกิดจากภูมิคุ้มกันทำงานผิดปกติที่ทำให้ระบบต่างๆในร่างกายทำงานผิดปรกติจนเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์ทรมานทางกายอย่างแสนสาหัสในผู้ป่วย
แต่เรากลับไม่เคยเห็น"การผลักดันการการุณยฆาตให้ถูกกฎหมายในแง่ของการรักษาผู้ป่วยทางจิตเวช" ในแง่ของผู้ป่วยคนหนึ่งที่เล็งเห็นความทุกข์ทรมานทางจิตใจอันเนื่องมาจากการกำเริบของโรคทางจิตเวช (อาจสืบเนื่องมาด้วย เรื่องกระทบจิตใจอันเลวร้ายที่ไม่สามารถลืมได้ วิถีชีวิต กรรมพันธุ์ หรือแม้กระทั่งการสูญเสียอะไรบางอย่าง) มีสารพันเหตุผลที่ผู้ที่มีแนวโน้มจะป่วยเป็นโรคจิตเวชต่างๆมีอาการกำเริบที่หนักขึ้น หรือแม้กระทั่งอาการที่หนักขึ้นเรื่อยๆจนการรักษา อย่างการพบแพทย์ รับประทานยา การทำจิตบำบัด ตลอดจนการรักษาผู้ป่วยด้วยไฟฟ้าไม่สามารถทำให้ผู้ป่วยมี"ภาวะทางจิตใจ"ที่ดีขึ้นได้ และหนักไปถึงขั้นมีความทุกข์ทรมานจนไม่สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติประคับประคองอาการได้เหมือนผู้ป่วยทั่วๆไป
อยากชวนเพื่อนสมาชิกคุยว่า เหตุใดถึงไม่มีการพูดถึงการผลักดันการุณยฆาตกับผู้ป่วยกลุ่มนี้บ้างครับ
อาทิเช่น ความทุกข์ทรมานจาก PTSD ที่ไม่ตอบสนองต่อการรักษา ความทุกข์ทรมานของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า MDD หรือซึมเศร้าเรื้อรังอย่าง Dysthymia
โรคไบโพลาร์ที่ไม่ตอบสนองต่อการรักษา หรือแม้แต่ผู้ป่วยโรคจิตเวชอื่นๆที่มีทุกข์ทรมานจากการมี Psychoactive และความคิดฆ่าตัวตายร่วมด้วย