นิทานก่อนนอน 175

ครอบครัวโกมาม่าไปเที่ยวกันที่เกาะมีลูปวอด

พ่อ "เราอยากมาเที่ยวนานมาก"

แม่ "เราอยากนอนอยู่บ้านเฉย ๆ มากกว่า"

ลูกทั้ง 2 "เราก็ด้วย"

พ่อ "งั้นกลับกันไปก่อนละกัน"

ก็เหลือคนพ่อเที่ยวคนเดียว ณ โรงแรมที่พัก

พนักงาน "จองห้องซะใหญ่โตกลับพักคนเดียว รวยนักนี่"

พ่อ "รู้แล้วจงบริการเราอย่างดี"

พนักงาน "ดีจนจำไปจนตายเลยล่ะ"

หลังจากส่งพ่อที่ห้องพักแล้วพนักงานก็ไปยังห้องใต้ดิน ที่ที่รวมกลุ่มคนเตรียมปฏิวัติ

คนเฝ้า "บอกรหัสมา"

พนักงาน "พวกตลาดล่าง ไม่อยากยุ่งเกี่ยว เสนียด"

คนเฝ้า "ดี เชิญเข้าไปได้"

วันนี้เป็นการประชุมเรื่องแผนการระเบิดคฤหาสน์นายทุน

ผู้ก่อการ 8 "เสียดายคฤหาสน์นะ อย่าทำเลย"

ผู้ก่อการ 19 "อ๋อ เผื่อปฏิวัติสำเร็จจะได้ยึดมาอยู่เอง อ๋อ ๆ"

พนักงาน "คนเราต้องอยู่บ้านทุ่งกัน บ้านปูนต้องทำลายเสียให้หมด"

ผู้ก่อการ 33 "แต่เจ้าก็ทำงานโรงแรมน่ะ"

พนักงาน "เพื่อหาเป้าหมายนั่นเอง วันนี้เราก็พบเป้าหมายแล้ว"

ผู้ก่อการ 77 "จะใช้เลื่อยหรือใช้เหล็กเสียบดี"

พนักงาน "เราต้องอย่าทำเรื่องโหดร้ายแบบนี้กัน"

ผู้ก่อการ 29 "ตกลงคือจะไปปรนนิบัติแทนรึไง?"

พนักงาน "ถูกต้องเลย พร้อมแล้วก็ลุกขึ้นไปได้"

ทั้งหมดก็ไปคอยดูแลคนพ่อจนจบทริป ณ วันกลับ

พ่อ "เรารู้แล้วว่าพวกเจ้าเตรียมปฏิวัติ"

พนักงาน "แล้วยังปล่อยให้เราคอยรับใช้แล้วค่อยเฉลยเฮอะ"

พ่อ "นั่นคือความเห็นแก่ตัวของเราเอง หลังจากนี้พวกเจ้าจะต้องถูกจับไปประหาร"

ทั้งหมดไม่ยอม จึงเกิดการเดิมพันโยนหัวก้อยขึ้น

ผู้ก่อการ 88 "ถ้าออกหัวพวกเราจะยอมโดยดี"

พ่อ "ถ้าออกก้อยล่ะ"

ผู้ก่อการ 88 "เจ้าต้องระเบิดโลกนี้ทิ้งเสีย"

พ่อ "ยุติธรรมดี งั้นโยนเหรียญได้เลย"

ผลปรากฎว่าออกหัว

พนักงาน "ยอม อ่ะพอละ ไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะยอมนานแค่ไหน หวาย ถูกหลอก"

พ่อ "กะว่ายอมแล้วเราจะพาไปเลี้ยงตอบแทนซะอีก เป็นงี้แล้วก็ไม่ได้ทำเลย"

ผู้ก่อการ 39 "ดี ห้ามทำ"
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่