ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เรามีอาการนี้มาเป็นอาทิตย์แล้ว เราไม่รู้สึกว่าอยากจะคุยกับใครเลยค่ะจากที่สดใสตื่นเต้นกับหลายๆอย่างหรือทำกิจกรรมกับคนในครอบครัวก็ไม่รู้สึกว่ามีความสุขอีกแล้วค่ะ เวลาคุยกับคนในครอบครัวก็มือสั่นพูดไม่ออกได้แต่ตอบในใจ พอรู้ตัวก็รู้สึกว่าเผลอทำนิสัยไม่ดีไปแล้วค่ะ เราเคยมีอาการนี้เมื่อหลายปีก่อนเป็นแบบนี้อยู่2-3ปีเลยค่ะแล้วอาการก็มาหายตอนย้ายมาอยู่กับพ่อ พอกลับมาอยู่กับแม่นิสัยเราเลยกลับมาเป็นแบบนี้อีกแล้วค่ะ ก่อนที่เราจะเป็นแบบนี้เพราะเราน้อยใจครอบครัวค่ะ น้องบอกว่าถ้าไม่มีเราครอบครัวจะมีความสุขมากกว่านี้ แม่บอกน้องว่าเราน่ารำคาญ เราเปลี่ยนไป เรามีเพื่อนแล้วก็ไม่สนใจครอบครัว เราเลยเก็บไปคิดมากน่ะค่ะ หลายครั้งที่เราหงุดหงิดอยู่เราเลยเนื่องที่จะไม่พูดกับใครเพราะกลัวจะอารมณ์เสียใส่ เขาเลยบอกว่าเราผีเข้าผีออก เราไม่กล้าบอกว่าเรากำลังเจอปัญหาอะไรอยู่ไม่กล้าพูดตรงๆว่ากำลังเคืองอะไรอยู่ เรากลัวว่ามันจะไปจบตรงที่เรากับแม่ทะเลาะกันน่ะค่ะ บางครั้งจะรู้สึกเจ็บที่หัวใจเหมือนจะฉีกออก รู้สึกเบื่อกับการใช้ชีวิตจนอยากตายน่ะค่ะ เราอยากรู้ว่าต้องทำยังไงต้องแก้ยังไงถึงจะหายค่ะ แล้วมันเกิดมาจากอะไร