สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับสู่การ พูดคุยเรื่องเครียดอ่านยากๆ เกี่ยวกับ คำตอบชีวิต เส้นทางชีวิตที่เป็นไปได้ และ อื่นๆ ที่แนะนำได้ก็จะขอบพระคุณ
***สปอย คำเตือน ผู้ที่ไม่ชอบอะไรยืดยาว หลบไปให้ไว

เท่าที่ลองหาอ่านตามที่คนเขาแชร์ว่า วัยทำงานจะมีโรคทางความคิดอะไรบ้าง เรามั่นใจว่าไม่ใช่ซึมเศร้าแน่

"ผมถูกสอนมาว่าต้องรอดไม่ว่าจะยังไงมาแต่เด็ก" เพราะว่าเราไม่ได้อยู่กับ พ่อ-แม่ มากำลังจะ 20 ปีในอีกไม่นาน แต่เขายังมีชีวิตอยู่นะ แต่มีเหตุจำเป็นทำให้มันต้องอยู่แบบนี้ เพราะว่า "การไม่มีเงิน มันทำให้ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด" เขาเลยสอนมาแบบลวกมาก พึ่งตัวเองให้ได้ที่เหลือคิดเอาเองว่าทำไง

มันเลยทำให้เรากลายเป็นคน ชอบถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาจนเป็นคน ย้ำคิดย้ำทำ ว่าเราต้องการอะไร อยากทำอะไร ชอบอะไร เราต้องทำอะไร มีอะไรที่ต้องทำด่วน ทำแล้วยากไหม ทำยังไง ทำได้ไหม แล้วก็ลงมือทำ คิดวางแผนเสมอไม่เคยหลุดออกนอกกรอบ

ผมจะหดสปอยส่วนไม่สำคัญเอาไว้นะ มันเป็นสิ่งที่ผมตั้งคำถาม แล้วก็ทำมันไปหมดแล้ว ไม่ต้องมาทดลองทำใหม่อีกแล้วปัญหามันจบไปแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ได้คำตอบในชีวิตมาหลายข้อแล้ว คนอื่นมองว่าใช้ชีวิตเครียด แต่ความรู้สึกของผมมันไม่ใช่ความเครียดนะ

1. การเรียนไปด้วยการทำงานไปด้วย ทดลองเป็นมนุษย์เงินเดือน เราไม่รู้ว่าเราชอบงานนี้ไหมยากไหม ก็ไม่ได้แย่หรือยากเลย เพราะ เราชอบครับ มันคืองานที่ใช่
2. การเข้าสังคมหรือคุยกับคนก็ไม่ได้ยาก คุยสนุกนะ แต่บางทีคนพูดมากก็น่ารำคาญจริง โดยเฉพาะคนขี้
3. ผมไม่ได้มีปัญหาเรื่องการเงินอะไรเลยขนาดนั้น 
4. หวาดกลัวการติดหนี้ กลัวเป็นวัยรุ่นติดหนี้หัวโต แต่อยากรู้อยากลอง ก็ไปผ่อนคอนโดครับ ทำงาน 1 ปีคลึ่ง เงินเดือน 28000 ก็เลยอยากลองดูว่า ถ้าเราผ่อนเดือนละ 12000 บาท จะไหวไหม ไม่ผ่อนลม ไม่ผ่อนขั้นต่ำ มีเงินโปะ เอาเงินเก็บไปโปะเลย แล้วหาใหม่
5 .ไม่ได้รู้สึกว่าเดือดร้อนเรื่องเงินจนต้องยืมใครเลยจนถึงวันนี้ ใช้กินเที่ยวมีเงินเหลือเก็บทุกเดือน
6. หวาดกลัวการขับขี่บนท้องถนน แต่ค่าเดินทางกรุงเทพมันแพงมากถ้านั่งหลายต่อ แต่จะซื้อรถก็แพงเกินไปที่จะใช้แล้วคุ้ม สรุปเลือก BB กลัวครับเคยขับแต่เวฟมาก่อน ได้รถวันแรก อ่าวขี่ไปทำงานได้เลยตั้งแต่วันแรก ไม่มีอะไรเลย ไหลตามชาวบ้านแบบ 30-40 พักหลังนี่ 120 ก็สบาย ขี่ออกไปเที่ยวตจวก็ทำมาแล้ว ตอนนี้เหลือรถยนต์แต่กรุงเทพมีรถยนต์เหมือนเป็นภาระชีวิตเสียค่าใช้จ่าย
7. อิสระจากครอบครัว ภาระทางครอบครัว ได้มาแล้ว เราไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดูอะไรนะครับในปัจจุบัน พ่อกับเรามีความเคารพชีวิตกัน เขาเข้าใจเพราะพ่อก็ใช้ชีวิตไม่แตกต่างจากเรา ต้องย้ายถิ่นย้ายเมืองหาเงิน เขาจึงไม่อยากขอเงิน แต่เราโอนเงิน 10-20K ไปให้เลยทุกปีให้เลย วันเกิดบ้าง ของฝากปลายปี ก็ให้เงินทุนเขาคืน เท่าที่เขาให้เรามา
8. อยากทำงานที่ยากขึ้น กับ บริษัทต่างชาติ แต่หวาดกลัวคุยกับคนต่างชาติ กลัวจะทำงานกับบริษัทสายงานข้ามชาติไม่ได้ มันเป็น career path ในอาชีพ เพื่อหวัง up เงินเดือน ตอนนี ฟังแล้วเข้าใจกว่าแต่ก่อนมาก เริ่มดูคุยเป็นประโยคได้ดีกว่าแต่ก่อน เหลือแค่จำคำศัพท์ แล้วออกเสียงให้ถูก ใช้ให้ชิน แล้วก็ทำอยู่บริษัทข้ามชาติแล้วในปัจจุบัน ใหญ่อันดับต้นๆ ในไทยครับ แล้วก็ระดับโลก มีตึกสำนึกงานใหญ่หลายประเทศที่ทำเกี่ยวกับด้าน ไอที
9. ห่วงเรื่องสุขภาพใส่ใจเรื่องนี้ตลอด เราเข้าใจว่าคนจะป่วยหรือไม่วัดไม่ได้เลย เราเลยออกกำลังกายสม่ำเสมอรู้สึกว่า มันดีกับชีวิตแน่นอน
ตลอดทำงานมา เราไม่เคยต้องนอนโรงพยาบาลเลยสักครั้ง ป่วยโควิดที่ผ่านมา ไข้ขึ้นแค่ 1 วันครับ อีกวันวิดพื้นอยู่ในห้องเพราะไปไหนไม่ได้ เจ็บคอรอเชื้อหาย 1 ปีผมจะเป็นไข้แค่ 1-2 ครั้งแค่นั้น
จะยังออกกำลังกาย ควบคุมอาหารกกการกินแบบนี้ต่อไปครับ ไม่ขอเป็นคนอ้วนตอนแก่ จะเป็นคุณลุงบ้ากล้าแบบคนเหล็ก
10. ผมอยากได้ชีวิตเหมือนในหนังเรื่องหนึ่งที่แบบว่า ทำงานสายลับ safe house มีคอนโด ใช้ชีวิตเหมือนเป็นพวกนักวิเคราะห์อยู่ในองค์กกรณ์ แล้วแบบอยู่ไหนก็ได้ไม่ได้นั่งอยู่ในตึก ซึ่งเราได้ WFH 100% ไปตลอดชีวิตมาแล้วครับ ถ้าหัวหน้าไม่เรียก หรือ ไม่นัดเลี้ยงประชุม วัฒนธรรมต่างชาติก็ประมาณนี้แหละครับ คุยด้วยงาน
11. ทำกับข้าว งานบ้าน งานช่าง ทักษะที่คนสมัยก่อนเขาสอนมาให้เอาไว้ใช้เป็นสกิลชีวิติดตัวไว้ ผมทำมาหมดแล้ว
ETC. ผมมีหลายอย่างที่ ทำไปเยอะแล้ว แล้วก็ทดดลองใช้ชีวิตมาหลายแบบ ไม่ว่าจะ เมาหัวทิ่มเลย ไปเที่ยวนอกบ้าง ไปเที่ยวคนเดียวเลย ช็อปปิ้งแบบเดินถือถุงหลายใบ one day trip กินชาบูคนเดียว กินเหล้าคนเดียว ไปออกกำลังกาย ไปทำกิจกรรม activity คือ ทำมาเกือบหมดแล้วครับ level เกิน 99 ไปแล้ว
 
ผมมีเวลามากพอจะไปเจอหลายบททดสอบในชีวิตมาเยอะมากพอตัว
 
ผมเลยเข้าใจว่า ที่ผมทำได้ส่วนหนึ่งคือ อิสระภาพของเรามันเยอะกว่าคนปกติ แล้วพักหลังเราจะเริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำอะไรไปก็ไม่ได้ชอบหรอก แค่ฆ่าเวลาทิ้ง ผราญเงินทิ้ง ที่เหลือคืออาจจะไม่ได้ชอบเลยตั้งแต่เห็นจึงไม่ไปทำ อย่างเช่นผมไม่ชอบเตะบอล ผมก็จะไม่ไปพยายามจนชอบนะ

ตอนนี้ชีวิตเข้าวัย 29 ปี โสดมา 4-5 ปีแล้ว ผมเข้าใจว่าควรหา "แฟน" ทั้งเพื่อน และ คนอื่นที่เคยไปถามมา

มันบอกว่าถ้าชีวิตสบายขนาดนี้แล้วมันอาจจะ ชีวิตขาดสีสันหรือเปล่า การมีแฟนอาจจะช่วยมั้ง แต่อีกเสียงก็บอกกว่าอย่ามีเลยปวดหัว ก็ไปหาสิจะได้รู้คำตอบว่าควรจะมีหรือไม่ควรจะมี แต่ก็มาไวเหลือเกิน

โลกมันเปลี่ยนสังคมมันเปลี่ยน สมัยนี้คนทำอะไรก็ชัดเจนในจุดยืนแข็งแล้วก็ไม่ยอมอะไรง่ายด้วย

เพื่อนบอกว่าเงินเดือนขนาดนี้ เลี้ยงสาวก็ได้ปะทุกเดือน เพื่อ?? เพราะผมก็เคยใช้ชีวิตแบบนั้นมาแล้วจ่ายเงินไปถึงจะได้ความสัมพันธ์ต้องเปย์ต้องเทค ตลอดอะครับเขาหิวไม่หยุด ถ้าไม่ทักไม่ถามว่าไปกินข้าวกันเดี๋ยวเลี้ยงมันก็ไม่สนใจนะ พอกันทีนะความสัมพันธ์แบบนี้

การมีแฟนก็ไม่ตอบโจทย์ เพราะว่า การมีแฟนไม่เหมาะกับนิสัยตัวเอง กับ ทัศนคติที่เราวางไว้และเลือกจะทำแผนชีวิตไม่ตรงกัน ความสามารถต่างกันเกินไป มันจะกลายเป็นมาทำให้ชีวิตเรา หยุด challenge แล้วแฟนที่จะเข้ากับชีวิตเราแบบนี้ได้ มันหาได้ยากมากด้วย

เลยเข้าใจว่า มันเป็นกลุ่มคนเฉพาะแน่นอน ถ้ายังหาสิ่งที่ตามหายากอยู่ เสียเวลาแน่นอน ผมจึงเลิกหาครับ แล้วให้มันหาเราแทนบ้าง เอาเวลาไปทำอย่างอื่น ไปพัฒนาตัวเองต่อไปสะดีกว่า

เลยมีภารกิจที่ผมยังทำอยู่เสมอ ทำไปก่อนจะได้ไม่เบื่อ short target ที่จะวัดผลในปีหน้านี้
- ผมคิดว่ามาเสมอว่า ก่อนจะ 30 ผมควรทำอะไร อยากมีอะไร อยากได้อะไร อยากมีชีวิตแบบไหน ต้องเตรียมพร้อมอะไร เพื่อไม่ให้เรามีปัญหาชีวิตเยอะ แล้วก็มีอนาคตด้วย มีความสุขบ้างด้วย แล้วจะทำอะไรต่อไป
- เราก็อยากเป็น มนุษย์เงินเดือน เดือนละ 100K ขั้นต่ำ (ใกล้เคียงแล้วในปัจจุบัน แต่น่าจะไม่ทัน) ไม่ได้อยากเป็นนักธุรกิจครับไม่ถนัด
- ไม่ต้องวุ่นวายบนถนน มีชีวิตส่วนตัว สบาย มีสุขภาพที่ดีพอตัว wfh100% ไม่ต้องรู้สึกอึดอัดกับจราจร
- อยากมีเงินสดเลย 1 ล้านบาท เรามัวแต่เอาเงินไปใช้ฟุ่มเฟือยหาความสุข โปะหนี้คอนโดด้วย ทำให้เงินสดมันดูไม่เยอะเลย ตอนนี้เลยต้องมาเสียเวลาหาใหม่อีก ปีหน้าก็ถึงแล้วครับ ตอนนี้มี 6 แสนบาทแล้ว
- ฝึกภาษาอังกฤษ เพื่อจะมีโอกาศจากต่างแดนมาในชีวิตบ้าง ซึ่งมันก็มีจริงเพียงแค่เรายอมสละเวลาอ่านหนังสือเหมือนสมัยมหาลัย เพิ่มทักษะในการทำงานได้อีกก มันได้ทุกกอย่างเลยก็จะทำต่อไป

การเที่ยวต่างประเทศผมมีที่ในดวงใจแล้ว แค่ผมยังไม่อยากไป จะไปทั้งทีก็ควรไปอย่างสนุกไปคนเดียวทำไมวะ เพื่อประชดชีวิตหรอ ไปหาเพื่อนใหม่เอาดาบหน้าผมเป็นคนไม่ชอบไปไหนหรือเปิดใจเจอคนแปลกหน้า ผมกลัวคนเข้ามาหาผลประโยชน์ที่สุดแล้ว

ผมไม่ไว้ใจคนอื่นขนาดนั้น ผมเชื่อมั่นแค่ตัวผมคนเดียว ผมไม่เชื่อมั่นใครเลยแม้แต่คนในครอบครัว เพราะผมก็ผ่านบททดสอบมาแล้วว่า ถึงเวลาครอบครัวก็พึ่งพาไม่ได้แล้วพร้อมจะเห็นแก่ตัว เพราะคนรอบนอกเอาแต่ปัญหาที่ ไม่ใช่ปัญหาของมาโยนให้ผมแก้ประจำ จนผมเบื่ออะไรพวกนี้ครับ

มีแผนไว้แล้ว มีเงินไปเที่ยวได้แล้วไม่ลำบาก ที่มั่นใจเพราะว่า รายจ่ายเราคงที่แล้ว เราเข้าใจหลัก วินัยการเงินที่ดี มาแล้วไม่ใช่ระดับหนึ่ง แต่ระดับเซียน เราเมเนจไลฟ์สไตล์ให้เหมาะสม
- กินใช้จ่าย 30K ในนี้รวมผ่อนคอนโดเพื่ออนาคตเกษียณขั้นต่ำไว้ด้วย
- 40K คือ เงินแยกต่างหาก ไม่มีใครมาแย่งชิง ฝากประจำเป็นหลัก ปันผล หาเงินกินขนมฟรีเดือนละ 150 น่ารักมาก ทุนมันยังต่ำอยู่ แต่ความเสี่ยงต่ำไงไม่ต้องสนใจกับมัน อนาคตคงมีเรื่องกองทุนปันผลกันบ้าง
- 5K ภาษี ประกันสังคม 1K PVD 4K (กำลังคิดว่าจะปรับเป็น 15% รอบหน้า)

ถ้าจะไปคือ ตั้งใจไปฮันนีมูนมากกว่า ไม่ได้อยากไปคนเดียวประชดชีวิต

ผมไม่นับถือศาสนา เพราะผมนับถือแก่นแท้ของศาสนาพุทธข้อเดียวพอ "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" มันง่ายสุดฟังแล้วเข้าใจเลย ผมเลยนับถือตัวเอง

พอถึงจุดหนึ่ง พอไม่เจออะไรเลย มันแปลกครับ ชีวิตมันเคว้ง มันแปลกสำหรับผมครับ หรือ ผมใช้ชีวิตผ่านทุกอุปสรรคมาด้วยตัวคนเดียวมากไป