อยากจะระบายเรื่องราวต่างๆที่ทำให้ไม่มีความสุข ไม่สบายใจ ตอนนี้รู้สึกแย่สุดๆ
ตอนนี้อยู่ปีหนึ่ง อยู่หอในแล้วแต่ละห้องจะอยู่ด้วยกัน4คน แรกๆที่เข้ามารูมเมทดีมากๆ เข้ากันได้สุดๆ พูดจาเพราะ เจอหน้ากันวันแรกนั่งคุยกันเม้าท์มอยกันเหมือนรู้จักกันมากๆอะ ไปเรียนก็ไปเรียนด้วยกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไปรูมเมทคนหนึ่งที่เรารู้สึกสนิทด้วยที่สุดก็แสดงนิสัยที่แท้จริงออกมาจากคนที่พูดจาเพราะ พูดจาน่ารัก ก็กลายเป็นคนที่พูดไม่เพราะเลย พูดจาเสียงดัง เวลาที่เราพูดคุยหรือถามอะไรก็จะตอบห้วนๆแล้วก็ทำหน้าแบบแบบไม่พอใจ หลายครั้งมาก ครั้งแรกที่เราโดนคือเราสตั้นไปเลย แบบเราก็ถามดีๆ อยากรู้ว่าเราผิดอะไร เอาตรงๆในชีวิตเราไม่เคยโดนแบบนี้เลยโดนแบบนี้ครั้งแรกเรารู้สึกเฟลสุดๆ จากนั้นมาเราก็เลยไม่ค่อยถามอะไรอีก เวลาไปเรียนเขาก็จะคุยกับเพื่อนอีกคนแล้วเดินไปด้วยกันแค่สองคนไม่สนใจเราเลย เวลาที่อยู่ในห้องก็ไม่ค่อยได้คุยกัน อยู่ในห้องรู้สึกอึดอัดสุดยังมีอีกหลายเรื่องมากๆที่ทำให้เฟลแต่เราก็อดทนเรียนมาจนถึงเทอมสองในเทอมนี้เราลงเรียนเองไปเลยเพราะเราไม่อยากเรียนกับพวกเขาแล้วแต่โชคไม่เคยเข้าข้างเลยในเทอมสองทางมหาลัยเขาบังคับให้ลงเรียนตามเซคตั้ง2วิชา สุดท้ายก็ต้องเจออยู่ดี ༎ຶ‿༎ຶ เอาจริงๆไม่กล้าลงเรียนเองเลยเพราะไม่มีเพื่อนลงด้วยแล้วถ้าไปเรียนแล้วก็กลัวไม่มีเพื่อนคบ55555
เราเป็นคนที่รักเพื่อนมากๆเมื่อก่อนเรามีเพื่อนเยอะมากไปไหนไปกัน ลุยหมด รักกันมาก เข้าใจกัน คือเป็นครึ่งหนึ่งของชีวิตที่ทำให้มีความสุขเลยล่ะแต่พอขึ้นมหาลัยอะไรก็เปลี่ยนไปหมด เข้าใจว่าสังคมมันไม่เหมือนกัน อะไรๆก็เปลี่ยนพยายามปรับตัวเองให้เข้ากับทุกคนได้ แต่มันก็ไม่สุด มันแย่อยู่ดีมันมีหลายเรื่องที่ถาถมเข้ามาแล้วมันก็เลยเกิดความเครียด ไม่สบายใจอยู่ที่ไหนก็ไม่สบายใจ กังวลตลอดเพราะคิดมาก กังวลถึงอนาคต เผลอใจคิดถึงอดีต เมื่อก่อนมีความสุขมากกว่าตอนนี้ เบื่อชีวิต เบื่อทุกสิ่ง จะทำอะไรก็ทำไม่สุด รู้สึกไม่มีใครที่จริงใจกับเราจริงๆ กลัวไปหมด จะทำอะไรก็ไม่เคยสมหวัง หมดไฟไปเลย เฮ้ออ ชีวิตฉัน
#ที่จริงมันมีเยอะกว่านี้เรื่องที่แย่ไม่ใช่แค่เรื่องเพื่อน
พอละพิมพ์ไปร้องไห้ไป55555 เราเล่าไม่ค่อยเก่งอะคิดอะไรไม่ออกแล้วไว้จะมาระบายต่อนะ.
เมื่อก่อนเคยมีความสุขมากกว่านี้
ตอนนี้อยู่ปีหนึ่ง อยู่หอในแล้วแต่ละห้องจะอยู่ด้วยกัน4คน แรกๆที่เข้ามารูมเมทดีมากๆ เข้ากันได้สุดๆ พูดจาเพราะ เจอหน้ากันวันแรกนั่งคุยกันเม้าท์มอยกันเหมือนรู้จักกันมากๆอะ ไปเรียนก็ไปเรียนด้วยกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไปรูมเมทคนหนึ่งที่เรารู้สึกสนิทด้วยที่สุดก็แสดงนิสัยที่แท้จริงออกมาจากคนที่พูดจาเพราะ พูดจาน่ารัก ก็กลายเป็นคนที่พูดไม่เพราะเลย พูดจาเสียงดัง เวลาที่เราพูดคุยหรือถามอะไรก็จะตอบห้วนๆแล้วก็ทำหน้าแบบแบบไม่พอใจ หลายครั้งมาก ครั้งแรกที่เราโดนคือเราสตั้นไปเลย แบบเราก็ถามดีๆ อยากรู้ว่าเราผิดอะไร เอาตรงๆในชีวิตเราไม่เคยโดนแบบนี้เลยโดนแบบนี้ครั้งแรกเรารู้สึกเฟลสุดๆ จากนั้นมาเราก็เลยไม่ค่อยถามอะไรอีก เวลาไปเรียนเขาก็จะคุยกับเพื่อนอีกคนแล้วเดินไปด้วยกันแค่สองคนไม่สนใจเราเลย เวลาที่อยู่ในห้องก็ไม่ค่อยได้คุยกัน อยู่ในห้องรู้สึกอึดอัดสุดยังมีอีกหลายเรื่องมากๆที่ทำให้เฟลแต่เราก็อดทนเรียนมาจนถึงเทอมสองในเทอมนี้เราลงเรียนเองไปเลยเพราะเราไม่อยากเรียนกับพวกเขาแล้วแต่โชคไม่เคยเข้าข้างเลยในเทอมสองทางมหาลัยเขาบังคับให้ลงเรียนตามเซคตั้ง2วิชา สุดท้ายก็ต้องเจออยู่ดี ༎ຶ‿༎ຶ เอาจริงๆไม่กล้าลงเรียนเองเลยเพราะไม่มีเพื่อนลงด้วยแล้วถ้าไปเรียนแล้วก็กลัวไม่มีเพื่อนคบ55555
เราเป็นคนที่รักเพื่อนมากๆเมื่อก่อนเรามีเพื่อนเยอะมากไปไหนไปกัน ลุยหมด รักกันมาก เข้าใจกัน คือเป็นครึ่งหนึ่งของชีวิตที่ทำให้มีความสุขเลยล่ะแต่พอขึ้นมหาลัยอะไรก็เปลี่ยนไปหมด เข้าใจว่าสังคมมันไม่เหมือนกัน อะไรๆก็เปลี่ยนพยายามปรับตัวเองให้เข้ากับทุกคนได้ แต่มันก็ไม่สุด มันแย่อยู่ดีมันมีหลายเรื่องที่ถาถมเข้ามาแล้วมันก็เลยเกิดความเครียด ไม่สบายใจอยู่ที่ไหนก็ไม่สบายใจ กังวลตลอดเพราะคิดมาก กังวลถึงอนาคต เผลอใจคิดถึงอดีต เมื่อก่อนมีความสุขมากกว่าตอนนี้ เบื่อชีวิต เบื่อทุกสิ่ง จะทำอะไรก็ทำไม่สุด รู้สึกไม่มีใครที่จริงใจกับเราจริงๆ กลัวไปหมด จะทำอะไรก็ไม่เคยสมหวัง หมดไฟไปเลย เฮ้ออ ชีวิตฉัน
#ที่จริงมันมีเยอะกว่านี้เรื่องที่แย่ไม่ใช่แค่เรื่องเพื่อน
พอละพิมพ์ไปร้องไห้ไป55555 เราเล่าไม่ค่อยเก่งอะคิดอะไรไม่ออกแล้วไว้จะมาระบายต่อนะ.