ช่วยเเนะนำวิธีแก้้ได้มั้ยคับพี่ๆ

ดูละครแล้วมีความรู้สึกหน่วงมาก มันเป็นความรู้สึกผูกพันธ์ระหว่างยายหลานที่ถึงแม้จะไม่ใช่หลานแท้ๆแต่ยายจันทร์ก็เลี้ยงจีมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งตอนที่จีบอกยายว่าจะพาไปอยู่คอนโดแต่ยายไม่อยากไปไม่อยากเป็นภาระ แค

เห็นบุฟฟ่อน แล้ว เด็กยุค 90 นี่น้ำตาจิไหล นี่มันทรงบอลอิตาลีแท้ ๆ   ใครเพรสมา เจอสวนกลับหน้าหงาย

https://www.youtube.com/watch?v=1inR2b7PS5M ดูกันเอาเองเถอะครับ ที่รู้ๆ ผมเปิดดูไม่ต่ำกว่า 10 รอบละ ดูไปยิ้มไป น้ำตาจิไหล.. ฟิน

เพิ่งได้ไปดูมาเมื่อวานครับ ประทับใจในทุกอณูของภาคนี้ แล้วนักแสดงแต่ละคนก็แสดงได้ โคตะระดีมากกกกกก นักแสดงรุ่นเก่า ก็ยังจำความรู้สึกของตัวละครตัวนั้นๆ ได้เป็นอย่างดีไม่มีลืม นั่งไล่อ่านหลายๆ กระทู้เล่

พี่เขาเข้ามาจีบเราเราก็คุยกับไปสักพัก วันหนึ่งเขาก็หายไปเราพยายามติดต่อทักไลน์ไปก้อไม่ตอบ เลยโทรไปเขาบอกอยากจบความสัมพันธ์ของเราไว้แค่นี้ ให้กลับไปเป็นพี่น้องกันก็ได้นิ่ เราก้อเสียใจน่ะวินาทีนั้นก้อน้

หนังเรื่องนี้คงเดินสายรับรางวัลเทคนิคพิเศษเป็นว่าเล่น แต่ที่ประทับใจมาก กลับเป็นฉากที่ไม่มีเทคนิคด้านภาพอะไรมากนัก ฉากที่ไรอันติดต่อวิทยุกับคนบนพื้นโลก แล้วได้ยินทั้งเสียงหมา คนต่างชาติร้องเพลงกล่อมลู

เราเป็นคนร้องไห้ง่าย แต่ไม่ชอบร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นค่ะ ก็เลยไม่ค่อยมีใครรู้ แต่ถ้าจำเป็นแบบกลั้นไม่ไหวจริงๆ ก็จะปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาแล้วหันหน้าหนีคนเอา (ปกติเป็นคนร้องไห้ไม่มีเสียงอยู่แล้ว) แต่ตอนน

"ถึงแม้เราจะไม่ได้เจอกันตลอด ไม่ได้กอดกันบ่อยhorhor" "แต่ทุกครั้งที่เจอ เราจะกอดกันแน่นขึ้น คิดถึงกันมากขึ้น" 😢 บทพูดประมาณนี้ ผมน้ำตาซึมเลย