พื้นที่ความอ้างว้าง ระยะห่างระหว่างลมหายใจ ระลอกคลื่นความคิดถึง สั่นประสาน ราวพิณกรีดสายขณะหย่าวโบว์รักสีดำ ความอ่อนไหว ถูกโน้มถ่วงด้วยหยดน้ำตา แม้เพียงเสี้ยวลมหายใจ กระทั่งเสียงที่ไม่ได้ยิน ร่องรอยบอ

อย่างน้อย ฉันก็ให้หัวใจรับใช้เธอ ใช้หยดน้ำตา ละลายความเหงา เวลาคิดถึงเธอ เพียงเพราะรัก เหนือเหตุผลอื่นใด...

หลังจากที่ EP.11 ฉายจบไปเมื่อคืน มู้นี้จะไม่ขอพูดถึงต้าร์ปังเต้ยนะเพราะมีคนพูดเยอะล่ะ ขอเข้าประเด็นด้าวก้อยเลยละกัน ซึ่งในอีพีนี้ดาวก้อยได้เข้าซีนพร้อมกัน 1 นาทีนิดๆ จากตอนเมื่อคืนเราเห็นกันแล้วว

ความเหงา... อยู่กึ่งกลางระหว่างฉันกับเธอ ที่สรรพนามด้วยคำว่า คิดถึง  ความคิดถึง จางหายไปในใจของเธอ เหลือเพียงการเพ้อรำพัน ในใจฉัน  เนิ่นนาน นับวันจะเหนื่อย