คือแค่อยากจะระบายเฉยๆค่ะ ตอนเรียนมัธยมทั้งม.ต้น และม.ปลาย คือเราก็มีเพื่อนสนิทที่รู้สึกว่านี่แหละเข้ากับเรา พูดคุยเฮฮาไปเรื่อยเปื่อยได้ทั้งวัน แต่พอเข้ามหาลัยเพื่อนๆทุกคนก็แยกย้ายไปตามมหาลัยที่เพื่อนต้องการเข้า ส่วนเราก็มาอยู่คนเดียวแบบที่ไม่มีเพื่อนจากโรงเรียนเก่า หรือเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงก็ไม่มีเลย แบบนั้นเราเลยต้องหาสังคมใหม่ จริงๆ เราก็เข้าหาเพื่อนอยู่นะคะ แต่บางครั้งมันก็รู้สึกอึดอัดแปลกๆ 555555 คือเพื่อนที่เราได้เข้าไปทำความรู้จัก เค้าก็มีเพื่อนอีกคนที่มาจากโรงเรียนเก่าด้วยกันอะไรแบบนี้ เหมือนเค้าสนิทกันมาก่อนแล้วจากเราเลยแบบก็คุยกับเค้าบ้าง ในตอนที่ถามเรื่องเรียน หรืออาจารย์ให้จับกลุ่มทำงาน หรือถามอะไรที่สำคัญกับเพื่อนอยู่ตลอดนะคะ แบบแค่ว่ามันไม่สามารถอยู่เป็นกลุ่มเหมือนตอนมัธยมได้แล้ว จากนั้นเราก็ลองไปทำความรู้จักกับเพื่อนอีกสองคน เค้าทักเราและเหมือนชวนเราไปอยู่ด้วยอะไรแบบนี้ เห็นเราไปไหนมาไหนคนเดียว เพื่อนเค้าก็ถามว่าไม่เหงาหรออะไรแบบนี้ 55555 พอได้ลองไปอยู่จริงๆมันก็ดีนะคะ แต่แบบว่าเวลามีอะไรๆหรือนั่งด้วยกัน เค้าก็จะคุยกันแค่สองคนแบบนั้นจริงๆ มากจนเราก็ไม่กล้าเข้าไปถามหรือกล้าที่จะเริ่มคุยได้อะค่ะ เหมือนเค้าสนิทกันมาก่อนหน้านั้นได้สักระยะนึงแล้ว คือเราอยู่คนเดียว มาตั้งแต่แรก แต่ก็ไม่ได้ม่ปัญหาอะไรกันนะคะ ปกติมากๆ จะคุยกันบ้างนิดหน่อยก็มีเฉพาะเรื่องงานและถามกันทั่วไป... เราก็พยายามปรับแล้วหรือว่าเข้าหาแล้ว แต่เราก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่มันไม่ใช่เลยอะค่ะ จริงๆอยู่คนเดียวนั่งเรียน นั่งกินข้าว มันก็เหงาบ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้แย่ใช่มั้ยคะ มีใครเคยเป็นอะไรแบบนี้บ้าง อวยพรหรือพูดคุย แนะนำกันได้นะคะ 😁😆😆