สวัสดีค่ะ สอบถามความคิดเห็นเพื่อนๆค่ะ เราเคยมีเพื่อนที่สนิทกันมากคนนึง เป็นเพื่อนที่ไปโรงเรียนด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน คุยกันทุกเรื่อง แบ่งปันทั้งความสุข ความทุกข์ ปัญหาชีวิต ปัญหาทางบ้าน จนเรารู้สึกว่าเพื่อนคนนี้คือโลกทั้งใบของเรา แต่พอเวลาผ่านไปอยู่ความสัมพันธ์เราก็ห่างกันออกไป
เราไม่รู้ว่ามันเริ่มห่างจากกันตอนไหน พอเราเริ่มโตขึ้น เพื่อนเราก็มีแฟน (แต่เราโสด) เพื่อนเริ่มเล่าปัญหาต่างๆในชีวิต เราก็รับฟังเพื่อนตลอด ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเรื่องแฟน ที่บ้านครอบครัว การเรียน แต่พอสุดท้ายเหมือนเราเริ่มคุยเรื่องตัวเองน้อยลง เพราะเพื่อนดูจะมีปัญหาชีวิตมากมายกว่าเรา
เราพยายามที่จะหาทางช่วยแก้ไขปัญหาที่มีแต่ในแต่ละครั้ง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์กับเพื่อนเท่าไหร่ ตอนนั้นทำให้เราเริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิมค่ะ เรารู้สึกว่าเราไม่มีค่าพอที่จะให้คำปรึกษาที่ดีได้ เหมือนช่วยเพื่อนแก้ไขเท่าไหร่ดูเพื่อนจะไม่รับความคิดเห็นจากเราเลย
ชีวิตเราก็ดำเนินมาในจุดที่เปลี่ยนเราย้ายไปที่อยู่ที่ต่างประเทศในตอนนั้น ด้วยช่วงเวลาที่ต่างกันและการปรับตัวทำให้เราได้คุยกับเพื่อนไม่เหมือนเดิมค่ะ แต่ก็คิดว่ายังไงเพื่อนสนิทมันก็ต่อได้เหมือนเดิม แต่พอนานไป เพื่อนเราก็ทิ้งห่างไปเรื่อยๆค่ะ ช่วงเวลาที่โทรหากันก็น้อยลงเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เพื่อนเราโทรมา ก็จะโทรมาปรึกษาปัญหาต่างๆในชีวิต เราก็ยังเหมือนเดิมที่พยายามหาทางแก้ไขไป แต่เพื่อนเราเหมือนต้องการคนรับฟังเฉยๆไม่ได้อยากได้ทางแก้ไข มันทำให้เราน้อยใจที่ความรู้สึกเป็นห่วงของเรามันไปไม่ถึงเพื่อนเราแล้ว
วันหนึ่งเพื่อนเราคนนี้ก้อประสบปัญหาและจำเป็นต้องใช้เงิน แต่เราไม่ได้ให้เพื่อนยืม เพราะเรารู้สึกว่าการใช้เงินในครั้งนั้นมันไม่ได้แก้ไขปัญหาอะไรเลยค่ะ เพื่อนเราต้องการเอาเงินไปจ่ายค่างวดรถยนต์ที่ตัวเองไม่สามารถผ่อนได้ในขณะที่ทุกอาทิตย์ก็ยังใช้เงินเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนเค้า (ซึ่งเราก็เคยบอกว่าให้เลิกแล้วลองเก็บเงินดู แต่เพื่อนเราไม่เห็นด้วยค่ะ) ในตอนนั้นเราก็เหนื่อยมากกับการใช้ชีวิตของเรา และเรารู้สึกไม่เหมือนเดิมกับการพูดกับเพื่อนคนนี้แล้วค่ะ เราเลยรู้สึกอยากจบความสัมพันธ์นี้ เราไม่ตอบเพื่อนทางข้อความ แต่เพื่อนก็ทักเรามาแค่ครั้งเดียว
เรารู้สึกว่าเพื่อนต้องรู้สึกว่าเราไม่ให้ยืมเงินเลยเลิกคบ อะไรประมานนี้ไหมคะ
เรื่องนี้เราผิดมากไหมคะ เรารู้สึกเหมือนเราละทิ้งเพื่อนคนนี้ เราถามตัวเองหลายครั้งว่าจริงๆแล้ว เราน่าจะเป็นเพื่อนที่ไม่ดีให้เค้า ไม่ได้ยืนอยู่ในเวลาที่เค้าต้องการ มันเลยทำให้ความสัมพันธ์ในครั้งนี้มันจบลงไหมคะ แต่เรายังคงเสียใจกับทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นและเสียดายวันเวลาดีที่มีร่วมกัน มันทำให้เราคิดถึงเค้าบ่อยๆ แต่ก็ไม่อยากที่จะทักไป เพราะความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ
เพื่อนที่เคยสนิทกันมาก แต่สุดท้ายเหมือนเป็นคนไม่รู้จักกัน มันเกิดขึ้นได้ยังไงคะ?
เราไม่รู้ว่ามันเริ่มห่างจากกันตอนไหน พอเราเริ่มโตขึ้น เพื่อนเราก็มีแฟน (แต่เราโสด) เพื่อนเริ่มเล่าปัญหาต่างๆในชีวิต เราก็รับฟังเพื่อนตลอด ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเรื่องแฟน ที่บ้านครอบครัว การเรียน แต่พอสุดท้ายเหมือนเราเริ่มคุยเรื่องตัวเองน้อยลง เพราะเพื่อนดูจะมีปัญหาชีวิตมากมายกว่าเรา
เราพยายามที่จะหาทางช่วยแก้ไขปัญหาที่มีแต่ในแต่ละครั้ง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์กับเพื่อนเท่าไหร่ ตอนนั้นทำให้เราเริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิมค่ะ เรารู้สึกว่าเราไม่มีค่าพอที่จะให้คำปรึกษาที่ดีได้ เหมือนช่วยเพื่อนแก้ไขเท่าไหร่ดูเพื่อนจะไม่รับความคิดเห็นจากเราเลย
ชีวิตเราก็ดำเนินมาในจุดที่เปลี่ยนเราย้ายไปที่อยู่ที่ต่างประเทศในตอนนั้น ด้วยช่วงเวลาที่ต่างกันและการปรับตัวทำให้เราได้คุยกับเพื่อนไม่เหมือนเดิมค่ะ แต่ก็คิดว่ายังไงเพื่อนสนิทมันก็ต่อได้เหมือนเดิม แต่พอนานไป เพื่อนเราก็ทิ้งห่างไปเรื่อยๆค่ะ ช่วงเวลาที่โทรหากันก็น้อยลงเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เพื่อนเราโทรมา ก็จะโทรมาปรึกษาปัญหาต่างๆในชีวิต เราก็ยังเหมือนเดิมที่พยายามหาทางแก้ไขไป แต่เพื่อนเราเหมือนต้องการคนรับฟังเฉยๆไม่ได้อยากได้ทางแก้ไข มันทำให้เราน้อยใจที่ความรู้สึกเป็นห่วงของเรามันไปไม่ถึงเพื่อนเราแล้ว
วันหนึ่งเพื่อนเราคนนี้ก้อประสบปัญหาและจำเป็นต้องใช้เงิน แต่เราไม่ได้ให้เพื่อนยืม เพราะเรารู้สึกว่าการใช้เงินในครั้งนั้นมันไม่ได้แก้ไขปัญหาอะไรเลยค่ะ เพื่อนเราต้องการเอาเงินไปจ่ายค่างวดรถยนต์ที่ตัวเองไม่สามารถผ่อนได้ในขณะที่ทุกอาทิตย์ก็ยังใช้เงินเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนเค้า (ซึ่งเราก็เคยบอกว่าให้เลิกแล้วลองเก็บเงินดู แต่เพื่อนเราไม่เห็นด้วยค่ะ) ในตอนนั้นเราก็เหนื่อยมากกับการใช้ชีวิตของเรา และเรารู้สึกไม่เหมือนเดิมกับการพูดกับเพื่อนคนนี้แล้วค่ะ เราเลยรู้สึกอยากจบความสัมพันธ์นี้ เราไม่ตอบเพื่อนทางข้อความ แต่เพื่อนก็ทักเรามาแค่ครั้งเดียว
เรารู้สึกว่าเพื่อนต้องรู้สึกว่าเราไม่ให้ยืมเงินเลยเลิกคบ อะไรประมานนี้ไหมคะ
เรื่องนี้เราผิดมากไหมคะ เรารู้สึกเหมือนเราละทิ้งเพื่อนคนนี้ เราถามตัวเองหลายครั้งว่าจริงๆแล้ว เราน่าจะเป็นเพื่อนที่ไม่ดีให้เค้า ไม่ได้ยืนอยู่ในเวลาที่เค้าต้องการ มันเลยทำให้ความสัมพันธ์ในครั้งนี้มันจบลงไหมคะ แต่เรายังคงเสียใจกับทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นและเสียดายวันเวลาดีที่มีร่วมกัน มันทำให้เราคิดถึงเค้าบ่อยๆ แต่ก็ไม่อยากที่จะทักไป เพราะความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ