คือเรื่องมันเป็นอย่างงี้ครับ ผมก็เป็นคนๆหนึงนะครับที่มีชีวิตทั่วไป แต่พอผมเข้า ม.1 ผมก็คิดว่าจะได้เจอคนใหม่ๆชีวิตใหม่ๆ แต่พอเข้ามาจริงก็โดน โดนแกล้งโดน bully โดนทำร้ายร่างกาย โดนขโมยโทรศัพท์แต่อาจารย์ก็ไม่ให้แจ้งความเพราะกลัวชื่อเสียงโรงเรียนเสียหาย และพอผมขึ้น ม.4 ผมก็คิดว่าเออมันคงโตๆกันและมันคงไม่มีอะไรแล้วแหละแต่ก็โดนใส่ร้ายป้ายสีโดนยึดเครดิต โดนคนทั้งห้องเกรียด ไม่มีใครคุยด้วยไม่มีใครเอา เวลาผมทำงานกลุ่มหรือทำกิจกรรมอื่นผมก็ต้องทำเองทุกอย่างเวลาผมไม่ว่างต้องไปทำกิจกรรมให้โรงเรียนไปแข่งขันประกวดต่างๆ และหลังกิจกรรมนั้นจบ และเข้าเรียนปกติ ผมก็พยายามถามนะว่ามีการบ้านอะไรไหมทำยังไงแล้วมีงานกลุ่มอะไรไหมพอรู้ว่ามีงานกลุ่มก็ถามในทั้งห้องทันทีและถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหมบอกได้นะ แต่ทุกคนก็บอกว่าเต็มแล้วๆ สุดท้ายผมก็ต้องไปขออาจารย์ทำคนเดียวเองทุกอย่างถามแนวข้อสอบก็ต้องวิ่งตามหาอาจารย์เอง ผมต้องทนแบบนี้ มา 3 ปีเต็ม ( กับการเข้าหาเพื่อน,พยายามปรับปรุงตัว,พยายามอดทน ) แต่บอกก่อนนะครับว่าผมพยายามเข้าหาเพื่อนแล้วและพยายามทำตัวให้มีประโยชน์ไม่กินแรงเพื่อนพยายามจะมีสังคมกลุ่มใหญ่ ผมเลยแก้แค้นโดยการมันจะมีกิจกรรมก่อนจะจบ ม.6 และทุกคนต้องมาน่ะครับ ผมเลยขอเข้าขึ้นร้องเพลงและแต่งเนื้อเพลงที่มีแต่คำด่าในเพลงแบบโอ้มๆ ( เป็นภาษาอังกฤษ ) พอร้องเสร็จ ผมรู้สึกสะใจมากนะและได้หน้าได้คำชมได้รางวัลได้เกียรติบัตร และเพื่อนทั้งห้องก็รับรู้ แต่ทำไมพอผมทำแล้วกลับรู้สึกแพ้รู้สึกไม่มีความสุขเหมือนไม่เข้าพวกมันแต่เข้าเราหมดอ่ะทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ทำร้ายใคร

ผมควรทำยังไงดีครับขอคำแนะนำหน่อยครับขอบคุณมากครับ 🙏🏻🙂