ก่อนโควิดเรามีกิจการเป็นของตัวเอง พ่อแม่ญาติพี่น้องขอเราไม่เคยปฏิเสฐ 
แต่พอโควิดเข้ามา หลายคนตกงานโทรมาขอ เราก็ให้ทุกครั้ง จนรอบสุดท้ายเราเพิ่งลงของขายแต่ถูกปิดตลาดกะทันหัน 
เราเจ็งทันที เราเอาลูกกลับมาบ้าน เจอปฏิเสฐว่า คนเยอะแล้วไม่พอให้อยู่ ด่าเราเนรคุณไม่ส่งเงินให้พ่อแม่ ต้องหาเช่าห้องอยู่กับลูก 
เรารับจ้างทำงานทุกอย่างเพื่อความอยู่รอด ตอนนี้ได้งานแล้วเข้าไปขอความช่วยเหลือขอยืมเงินเป็นค่าน้ำมันรถมอเตอร์ไซค์ ค่ากิน ยังไม่ได้เลย
หมดแรงกับชีวิตสุดๆ