ตอนนี้เรางงกับความสัมพันธ์แบบนี้มากค่ะ คือ แม่เรา(มีสามีแล้ว สามีแม่คือพ่อเลี้ยงเราอยู่บ้านหลังเดียวกัน ) กำลังคบหากับผู้ชายอีกคน(เขามีลูกและภรรยาแล้ว แต่แยกกันอยู่) เรารู้สึกไม่โอเคกับการที่แม่มีความสัมพันธ์แบบนี้มากๆถึงจะไม่ใช่ตัวเราเองที่เป็นแบบนั้นแต่บอกตรงๆเรารู้สึกอายค่ะ ตอนนี้เราอยู่ที่ต่างประเทศ ย่านที่เราอยู่มีคนไทยเยอะมาก และเรื่องการมีบ้านเล็กบ้านน้อยแทบจะปกติ(ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ส่วนมากแต่งงานแล้ว)ทุกคนจึงไม่มีใครแอนตี้ใครค่ะ(ยกเว้นคนที่เป็นฝ่ายถูกนอกใจ ยื่นฟ้องศาลกันหัวหมุน) เข้าเรื่องของเรานะคะ เรารู้ว่าแม่เรามีความสัมพันธ์แบบนี้มาซักพักใหญ่แล้วค่ะแต่เราไม่เคยเจอฝั่งผู้ชายหรือพูดคุยรู้แค่ชื่อค่ะ เราบอกแม่หลายครั้งมากว่าการทำแบบนี้มันเหมือนกับการเป็นเมียน้อยซึ่งเราเกลียดมากๆค่ะ แม่เราก็แย้งว่าไม่ใช่เพราะฝั่งฝ่ายชายแยกกันอยู่ เราก็ไม่ได้พูดอะไรมาซักพัก จนประมาณอาทิตย์ก่อนผู้ชายคนนั้นเอาเงินมาจ่ายค่าเทอมให้เรา และแม่ให้เราทักไปขอบคุณเขาเราก็ทักไปขอบคุณแล้วก็จบแค่นั้นค่ะอาทิตย์ต่อมาเขาพาแม่เราไปเที่ยวและพาเราไปด้วย เทคแคร์ดีทุกอย่างแต่เราก็ไม่ได้มองว่าดีเพราะเขามีภรรยาแล้วซึ่งคนดีๆเขาก็ไม่น่าจะทำกันอ่ะค่ะ เราได้ไปด้วยและอาทิตย์นี้เราจะได้ไปลงเรียนเพิ่มเขาก็แบกหน้าว่าจะซื้อพวกอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างๆที่ใช้ในการเรียนให้แม่เราดูภูมิใจมากมองว่าเค้าซัพพอร์ตดี(พ่อเลี้ยงเราเขาไม่เคยช่วยซัพพอร์ตอะไรขนาดนั้นค่าบ้านและจิปาถะต่างๆแม่เราเป็นคนจ่าย) แต่ทุกครั้งที่กลับบ้านก็ยังบอกเราให้ไม่ต้องบอกพ่อว่าไปไหนมาหรือแม่ไปกับใคร และเราก็อึดอัดสุดๆค่ะที่เป็นแบบนี้รู้สึกเหมือนเราเป็นบ้านเล็กบ้านน้อยของฝ่ายชายเลยค่ะ เราอยากเอาตัวเองออกจากจุดนี้มากแต่ยังไม่รู้จะเริ่มยังไงเพราะยังทำงานไม่ได้ค่ะ มีใครเจอแบบเราบ้างมั้ย คนรอบตัวก็คุยด้วยไม่ได้เพราะเขาก็มีเป็นเรื่องปกติเลย
แบบนี้เรียกว่าลูกเมียน้อยมั้ยคะ