สวัสดีค่ะ ขอใช้พื้นที่ตรงนี้พูดถึงเรื่องราวของเราหน่อยนะคะ  พ่อแม่แยกทางกันตอนนั้นเราเกิดได้ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ  เราอาศัยอยู่กับย่าตั้งแต่แต่เด็ก จนถึงตอนนี้ บางทีเราก็สงสัยนะคะว่าแกเคยรักเราเคยเห็นเราเป็นคนในครอบครัวรึป่าว เราพูดอะไรแกไม่เคยฟังไม่เคยเชื่อเราเลย แกฟังแต่คนนอก เเล้วเอาคำพวกนั้นมาด่ามาตอกย้ำเราซ้ำๆ เราอยากได้อะไรไม่เคยได้ บางทีก็พูดดีด้วยบางทีก็ขึ้นเสียงใส่บ้าง เราก็ไม่เข้าใจเพราะเราไม่ใช่ลูกรึป่าว มีอะไรก็ใช่แต่เรา จนบางทีก็อยากจบชีวิตตัวเองลงเหมือนกัน เราเครียดหลายเรื่องมาก แล้วเอาเรื่องที่บ้านมารวมด้วยมันทำให้เราไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเลย บางทีก็คิดอยากหนีอยสกหายไปให้ไกลจากตรงนี้ เหมือนเราไม่ไดรับความรักเหมือนที่พี่ๆได้เลย มันอาจจะดูเห็นแก่ตัวหรือเอาแต่ใจไปหน่อยก็เถอะ แต่เราเองก็อยากได้ความรักความอบอุ่นจากครอบครัวเหมือนกัน อยากให้ครอบครัวซัพพอร์ตบ้าง ครอบครวเราอะไรๆก็ซัพพอร์ตแต่พี่ๆ กับเราด่าเอาๆ กีดกันทุกอย่าง ปิดกั้นทางสังคม ไม่ยอมรับอะไรทั้งนั้น เราก็เป็นแค่เด็กคนนึงที่ต้องทำอะไรเองหให้เป็นตั้งแต่เด็ก (เพราะเราคงไม่ใช่ลูกแท้ๆไงเขาถึงไม่ได้ทำเหมือนเราเป็นครอบครัว)