เริ่มต้นคืน วันหยุดสุดสัปดาห์ เรากับตามักจะพาลูกไปเที่ยวเล่นเครื่อองเล่นในห้าง วันน้นเป็นช่วงเวลา 11.00 เค้าไม่ยอมกลับบ้าน งอแงจะเล่นต่อ จนกระทั่ง 12.30 ตาก็อุบายว่าตังหมดต้องไปกดตังก่อน เค้าก็ยอมมา แต่ลูกสาวเราง่วงแล้ว ก็หลับมาบนรถ จนกระทั้งถึงบ้าน ก็ลืมตา พอเห็นว่าเป็นบ้านก็งอแง แม่หนูจะเล่นหนูไม่อยากกลับบ้าน ก็ร้อง เราก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากบอกให้เงียบ หนูง่วงแล้วนอนก่อน ตื่นมาแล้วค่อยพาไปใหม่ เค้าก็ร้องไม่ยอมลูกเรา3ขวบ เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว วันธรรมดาจะให้ตาเป็นคนเลี้ยง เราจะเลิกงานดึกทุกวันประมาน21.00 วันหยุดอาทิตย์ละวันบ้าง2วันบ้าง แล้วพี่ชายเราไม่มีงานทำหลับกลางวันตื่นกลางคืนส่วนตัวเราก็ไม่ค่อยตีลูกจริง แต่จะตีด้วยไม้แขวนไม่แรงมาก พอเค้าสงบถึงจะสอนเค้าด้วยเหตุผล ลูกสาวส่วนใหญ่ร้องงอแงก่อนจะหลับ เลยสร้างความรำคาญให้กับพี่ชายเรา เเล้วเหตุการก็เกิดขึ้น ปรี่ตัวเข้ามา เอาด้ามไม้กวาดฟาดลูกเราอย่างแรง แล้วก็กระชากหัวเรา2ครั้งแล้วบอกเราว่าเลี้ยงลูกยังไง หลังจากนั้นเราได้ด่ากลับไปด้วยถ้อยคำหยาบคาย คำแรกที่สวนไปมึ..ไม่มีลูกมึ..ไม่รู้หรอก ไอส...ทำลูกKu ลูกสาวเราไม่ได้หยุดร้องเพราะโดนตี แต่ร้องหนักกว่าเดิม และค่อยๆ หยุดตอนที่ตาเข้าไปกอดและลูบหัว เเล้วเสียงเค้าก็เบาลงละหลับไป แผลที่โดนตีใหญ่มาก แล้วก็ขึ้นเป็นแนวแดงแบบนูนชัดเจน จนวันรุ่งขึ้นก็ไม่ยุบ แล้วเราต้องอยู่บ้านเดียวกันด้วยเหตุจำเป็น ค่าใช่จ่ายอะไรต่างๆเราไม่สามารถออกไปได้ เรายังไม่พร้อม เราเป็นคุณแม่วัย 25 ยังไม่มีบ้านไม่มีรถเป็นของตัวเอง เราไม่รู้ว่าเราจำทำยังไงคะ คิดว่าเด็กจะค่อยๆเปลี่ยนไปตามวัย มาทำงานก็กังวล ว่าเค้าจะมาตีลูกเราอีก แต่เราได้ขู่ไปแล้วว่าถ้าทำอีกจะแจ้งความ ถ้าเรามีเวลาเลี้ยงมีเวลาสัางสอนลูกเอง เค้าก็คงเอาแต่ใจน้อยกว่านี้ แต่เราคิดว่ามีตาเลี้ยงให้ก็บุญแล้วเราก็ทำงานหาเงินไป พอมาเป็นแบบนี้ เรารู้สึกบั่นทอนจิตใจ ลูกเราตื่นมาแจ่มใสร่าเริง เราก็ถามว่าเจ็บมั้ย เค้าก็บอกไม่เจ็บ พอตกกลางคืนเค้าบอกเจ็บตูดลุงตี แม่อยู่กับหนูเดียวลุงเข้ามาตีหนูอีก เราสงสารลูกมาก เราเลยบอกไปว่าไม่ต้องกลัว เเล้วไม่ต้องไปยุ่งกับพวกเค้า ลูกเราก็พยักหน้า เราก็ได้บอกสอนเค้าไปเรืองเมื่อกลางวันที่เกิดขึ้น เค้าก็พยักหน้ารับคำ แต่เด็กอาจจะลืมสิ่งที่สอนตอนที่ง่วงๆแต่ห่วงเล่น ไม่ยอมนอน แต่ง่วงจัดแล้ว มันแก้ไม่ได้ตรงนี้ เค้าจะร้องตอนเช้าตอนตื่นมาไม่เจอตา ตาอาจจะไปชงกาแฟเค้าจะติดตามาก พวกนั้นก็รำคาญ กลางวันก็ร้องเพราะง่วงแต่ห่วงเล่น ไม่ยอมนอน พวกนั้นก็รำคาญ หล้งจากวันนี้เกิดขึ้น เราคิดจะไม่นับญาติกับพี่ชายด้วยซ้ำเราแค้นมาก เค้าไม่เคยมาช้วยเลี่ยงหลานสอนหลาน แต่มาตี เรารู้สึกสงสารลูกเรามากๆ เราแค่อยากระบาย ถึงอย่างไรก็คงต้องอยู่บ้านเดียวกันไปอีกยาวๆ จนกว่าเราจะพร้อมออกไป ให้ลูกสาวเราโตรู้เรื่องมากกว่านี้ไม่ค่อยร้องงอแง  เราจะพาไปเช่าห้องอยู่ข้างนอก