รักแรกมักจะบริสุทธิ์ และไร้เดียงสาน่าจดจำ แม้น้อยนักที่จักสมหวัง ผมเป็นที่น่าจะเป็นรักแรกของหลายคน โดยเฉพาะสมัยเรียน ซึ่งตอนนั้น ผมคงจะหน้าตาดีมาก ผมเพิ่งมาค้นพบว่าคนหน้าตาดี มักจะไม่รู้ตัวเองว่าหน้าตาดี ขนาดดาวมหาลัยน่าตาน่ารักมาตามจีบผมยังไม่รู้ตัว เธอย้ายหาพักมาเช่าห้องอยู่ใกล้กัน ไปนั่งกินอาหารอยู่ตรงหน้าบ่อยครั้ง แต่ผมไม่เคยคุยด้วยสักครั้งเดียว เธอก็เลยใช้วิธีมาตีสนิทกับเพื่อนซี้เรา เผื่อจะเข้าถึงได้บ้าง จนกระทั่งวันสุดท้ายจบการศึกษา จนวันนี้ก็ยังไม่ได้เจอกันอีกเลย ดูเหมือนเรื่องราวครั้งนี้จะใกล้เคียงกับเรื่องราวหนังรัก หนังที่ไม่ว่าดูกี่รอบก็ไม่เบื่อเรื่องที่
2.สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก

เรื่องราวของเด็กหญิงเล็กๆไร้เดียงสาที่ชื่อว่าน้ำ กับพี่โชนรุ่นพี่ม.4ที่หน้าตาหล่อแถมนิสัยดีต่างหาก ที่ไม่เคยคิดที่จะเปิดใจรับน้องน้ำหรือใครใดๆเข้ามา เพียงเพราะรู้สึกว่าเด็กเกินไป น้องน้ำก็เลยพยายามพัฒนาตัวเองแหลก ทำทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นดัมเมเยอร์ เรียนหนังสือให้เก่งๆ เผื่อว่าพี่โชนจะหันมามอง เรื่องราวในเรื่องเต็มไปด้วยความสนุก ความเศร้า ได้รู้สึกถึงบรรยากาศของเด็กในวัยเรียนจริงๆ รวมถึงบทบาทหน้าที่ครู ในขณะที่น้องน้ำสามารถเปลี่ยนตัวตนจากเด็กดำเรียนโง่ จนกลายเป็นสาวขาวสวยเรียนเก่ง ดันไปเข้าตาพี่ท็อปเพื่อนสนิทพี่โชน ที่สัญญากันว่าจะไม่ชอบผู้หญิงคนเดียวกัน ทำให้พี่โชนที่รู้สึกมีใจจำต้องถอนตัวออกมาเพราะไม่อยากจะเสียเพื่อน ทำให้น้องน้ำต้องพบกับความผิดหวังไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเมื่อน้องน้ำเรียนจบม.3ได้ไปเรียนต่ออเมริกาจึงได้ไปสารภาพกับพี่โชนตรงๆว่า พี่โชน น้ำชอบพี่โชนมาก ชอบมา3ปีแล้ว แล้วเข้าใจผิดว่าพี่โชนเป็นแฟนกับพี่ปิ่น พี่สาวรุ่นพี่ที่ใจดีมาก ก่อนพี่โชนจะย้านไปอยู่ที่อื่น ก็ได้แอบนำไดอะรี่สะสมภาพและคำบรรยายต่างๆมาวางที่ประตูบ้านน้ำ บรรยายถึงความรู้สึกดีมีพี่โชนให้กับน้ำมาตลอด บอกให้รู้ว่าชอบน้ำตั้งแต่แรกแล้ว แล้วทั้งคู่ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย8ปี มาเจอกันอีกครั้ง น้ำก็เลยถามพี่โชนว่า พี่โชนมีแฟนละยังค่ะ พี่โชนก็ตอบว่า...ก็กำลังรอคนจากอเมริกาอยู่..