แม่เราเป็นคนขยัน เก่ง อดทน​ ส่งเราเรียนจนจบ แต่เป็นคนที่ขี้งอนมากๆ ถ้าใครพูดไม่ถูกหู(ถึงแม้จะเป็นเรื่องจริง)ก็จะอาการออกทันที หรือไม่พอใจแล้วเงียบไปไม่พูดไม่จา แต่ออกทางสีหน้า แต่ถ้าเป็นเราจะงอนและต่อว่าใส่ ประชดประชัน แล้วไม่พูดด้วยเลย ถ้าคุยโทรศัพท์แล้วไม่ค่อยพอใจก็จะวางสายใส่เรา โทรไปก็จะไม่รับสาย จนต้องโทรถี่ๆ แล้วรับสายด้วยคำห้วนๆ มีเหตุการณ์แบบนี้ทุกเดือน​ บางครั้งก็มีการทวงบุญคุณที่ส่งเรียน​ ส่งเสีย​ ด้วยคำพูด​ "เคยนึกไหมถ้าข้าไม่สนใจเอ็ง​ ส่งเอ็งเรียน​ ป่านนี้เอ็งจะเป็นแบบไหน" แล้วเป็นแบบนี้ตั้งแต่เราจำความได้ จนตอนนี้เรา 33 แล้ว จนเรารู้สึกบ้านไม่ใช่ที่เราสบายใจ บางครั้งไม่คุยกันเลยยังรู้สึกสบายใจกว่า ขอยกตัวอย่างเหตุการณ์ เรามีนัดเดินป่ากับเพื่อน ซึ่งจองยาก แล้วแม่เรามีอาการเวียนหัว แต่แกจะไปงานกฐินกับญาติที่บ้าน แต่เราไม่ไปด้วย แกก็ต่อว่า ทำไมไม่ไป ใครจะดูแลกู ยิ่งเวียนหัวอยู่ เราก็เลยตอบแม่ว่า ถ้ามีอาการไม่ค่อยสบาย ไม่ต้องไปจะสบายตัวกว่าไหมแม่ แค่นั้นละ วางสาย และไม่รับสายอีกเลย และเราก็เป็นคนที่มีนิสัยแบบใช้ชีวิตคนเดียว​ ชอบทำไรคนเดียว พอเจอกับเรื่องนี้บ่อยๆ​ ทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่าย​ Toxic  บ้างครั้งอยากจะไม่คุยก็ไม่ต้องคุย แต่กลัวบาป เราควรรับมือยังไงดี