แล้วมีอีกรอบนึงที่ผมขับไปสะกนครไปส่งของ
นี้แหละครับทางมัน
จะต้องขึ้นเขาภูพาน
เขาไม่นิยมขึ้นกันตี2ตี3แต่ไม่รู้เป็นอะไรครับงานมาตอนนั้นพอดีผมเลยรับไว้
พอผมขับรถไปสองข้างทางนี้มืดไปหมดเลยครับ
มองไปก็มีแต่ไล่นา
นานๆทีจะมีรถสวนมา
พอผมขับขึ้นเขา
ได้สักพักผมรู้สึกว่ามันผิดปกติ
และทางมันเป็นทางชัน
ผมขับรถไม่ไป3รอบ
รอบแลกไม่ขึ้นผมก็ตกใจเกิดไรขึ้น
รอบที่สองก็ไม่ขึ้นผมเลยคิดว่ามันน่าจะมีอะไร
ผมเลยนั่งในรถสักพักผมคิดในใจว่า
ท่าออกนอกตัวรถมันไม่ดีแน่ๆ
เพราะสองข้างทางมีแต่ป่า
เพราะตรงที่รถผมติดมันเป็นทางขึ้นเขา
ผมเลยไม่คิดไรมากผมเลยตัดสินใจ
ลงจากรถและจะไปดูว่ารถติดอะไร
แต่ผมยังไม่ทันดูร่างกายผมมันรู้สึกว่า
มันเย็นมากผมมองไปที่กระบะหลังมันมีทั่ง
ผู้หญิงผู้ชายอะครับเกาะท้ายรถผมอยู่
ตอนนั้นผมคิดแค่ว่าต้องขึ้นรถแล้ว
คือผมเห็นเป็นผู้หญิงผู้ชายอะยิ้มให้
ผมอะร้องลั่นเลยมันเป็นอะไรที่แย่มาก
ตอนนั้น
ผมรีบขึ้นรถและนั่งเหงื่อแตกเต็มตัวผมเลย
ผมทำอะไรไม่ถูกตอนนั้น
ผมพนมมือขึ้นมาตั้งนะโมสามจบ
ผมนึกอะไรได้ก็พูดไปขอให้ลูกช้างหลุดพ้นจากตรงนี้ด้วยเถิด
แต่มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมเคยเหยียบคันเร่ง
เต็มที่เลยเพื่อจะให้ไปให้ได้
รถผมมันดันไปได้ผมเลยรีบขับต่อไป
พอผมขับไปได้ 3-4 ร้อยเมตร
มันมีป้ายเก่าๆตอกตะปูติดกับต้นไม้
บนป้ายมันเขียนว่าห้ามนำศพมาทิ้งที่นี้
ผมเห็นผมตกใจเลยผมสบถออกมาเลย
และตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ผมเลยไปกล้าผ่านเส้นนั้นอีกผมจำฝั่งใจเลยมันอาจจะไม่น่ากลัวนะครับ
แต่ผมอยู่ในเหตุการณ์มันตึงเครียดมาก
ณ ตอนนั้นผมยังจำรอยยิ้มหญิงชายคู่นั้นได้
ลักษณะหน้าตาของสองคนนั้นก็เหมือนกับ
ศพที่แบบว่าขึ้นอืดอะครับในดวงตาก็ไม่มีตาดำ
และยิ้มกว้างใส่ผมรถผมกระบะผมติดเป็นตู้ถึบ
แต่ตอนที่ผมเห็นอะเขาเอียงหัวมาและยิ้มใส่
ทั้งหญิงและชายเลยครับ
ผมก็เลยทิ้งงานและรีบตีกลับกรุงเทพ
เพราะผมไม่ไหวจริงๆเวลาตอนนั้นมันพึ่งตี2ครึ่ง
ยังไม่ตี3เลยครับแต่ไอตอนที่ผมไปเจอป้ายผมก็ไม่รู้ว่าผ่านมากกี่นาทีเวลาเหมือนมันช้ามาก
ซึ่งผมก็เป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องผีจนมาเจอกับตัว
ผมถึงเชื่อสนิทใจเลย
เรื่องผมมันสั้นไปผมขอโทษนะครับ
แต่ผมพยายามเก็บทุกรายละเอียด
ที่ผมอยู่ในสถานการณ์ตอนนั้น
ให้ได้มากที่สุด
ถ้าชอบก็ขอบคุณครับ

ผมมีอีกหลายประสบการณ์เลยอยากจะมาแชร์ให้ทุกคนได้อ่านกัน