ทริปหนี Burn Out ธรรมชาติบำบัด หลง(ไหล) @น้ำตกชันตาเถร

บันทึกความทรงจำ ทริป หลง(ไหล)

ว่าด้วยชีวิตเมืองกรุงฯ ทุกคนวนเวียนอยู่กับงาน ความเครียด ความกดดัน ทำให้คุณแฟนเกิดอาการเครียด ซึม
การแก้ด้วยการเดินห้าง หาคาเฟ่นั่ง แบบเดิมๆ ทำไปแล้วไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย ซ้ำร้าย ยังหนักขึ้นกว่าเดิม

เลยตัดสินใจว่า ต้องหาทำอะไรสักอย่างแล้ว  
หยิบกระเป๋าโยนขึ้นรถ สามทุ่ม ล้อหมุน  เปิดกูเกิ้ลหาเอาระหว่างทาง แต่ยังไม่รู้จะไปไหน...
แต่รู้ว่าต้องไปไหนสักที่ มีแค่ไอเดียที่ๆมีต้นไม้ ธรรมชาติ เดินง่ายๆ ก็พอ

- ทริปแรก เปิดโลก....  สตาร์ทรถ 3 ทุ่ม บุกน้ำตกสลัดได @นครนายก
- ทริปสอง บุกต่อน้ำตกเก้าโจน @สวนผึ้ง
- ทริปสาม บุกซ้ำน้ำตกชันตาเถร @ชลบุรี สองครั้งในรอบสัปดาห์
------------------------------------------------------------------------------------------

*ขอข้ามมาทริปที่สาม ตามหัวข้อเลยจ้า*

หลังจากค้นพบว่าสองทริปแรก ช่วยฮีลจิตใจได้ดีมาก แลดูคุณแฟนมีท่าที ที่ร่าเริงขึ้น

เย็นวันเสาร์เก็บกระเป๋า โยนทุกอย่างขึ้นรถเหมือนเดิม ขับไปรับคุณแฟนเลิกงาน ที่ยังไม่รู้อะไร
พร้อมบอกว่า "เธอๆ ไปน้ำตกกันนนนน" คุณแฟนทำหน้างงๆ แล้วบอกว่า "อีกแล้วหรอออ"

หาโมงเย็น ล้อหมุนขึ้นทางด่วนคลองเตย ไปศรีราชาทันที แวะหาโรงแรมเอาดาบหน้าเหมือนเดิม
ตัดภาพมาถึงโรงแรมยังไม่ค่ำมาก ประจวบกับแอบดูรีวิว น้ำตกชันตาเถร พบว่า ก็ไม่ได้ยากอะไรนินา
ผ่านมาตั้งสองทริปแล้ว สบายๆละมั้ง นั่งดื่มซั๊กหน่อย พรุ่งนี้ค่อยลุยยยยยยย
หมายเหตุ: แอบดูรีวิวแค่นึดหน่อย ไม่กล้าดูเยอะ กลัวไม่ตื่นเต้น




ตื่นเช้ามา แวะหาร้านเติมพลังก่อนไปน้ำตก ไข่ลวกซะหน่อย




ถึงที่หมาย หลังจากแอบดูรีวิวเมื่อคืน คุณแฟนบอกว่า ไม่มีอะไร ใส่รองเท้าแตะก็พอ ไม่น่าจะเดินยาก
ไม้เทรลไม่ต้องเอาไป มันหนัก....

เริ่มเดินทาง
ลงชิวๆ ท่ามกลางอากาศเย็นๆ ธรรมชาติ

ถึงทางน้ำตก เดินลุยน้ำเย็นๆ ช่วงปลายฝนต้นหนาว นี่แหละชีวิต !!!




*เจอทางแยกสองทาง มีคนไปทั้งสองทาง เอาไงดี ไปทางขวาละกัน
ระหว่างเดินสนุกๆกับสาวรองเท้าแตะ เส้นทางเริ่มโหดขึ้นเรื่อยๆ มีมุดต้นไม้
เดินบนโขดหิน มุดลอดต้นไม้หนาม เถาวัลย์ พบคนเดินสวนลงมาบอกว่า "โห พี่รองเท้าแตะเลยหรอ ยากนะ"
หลังจากเดินไปพร้อมความโหดของเส้นทางขึ้นเรื่อยๆ ผู้คนเริ่มไม่มี แทบไม่ได้ยินเสียงคน มีแต่เราสอง
เลยคุยกับคุณแฟนว่า กลับเถอะ อุปกรณ์และรองเท้าไม่พร้อม  "อื้อ กลับเถอะ"  คุณแฟนตอบรับ  เอ๊ะ ทำไมยอมง่ายจัง






** สัปดาห์ถัดมา ความอยากเอาชนะบังเกิด จองโรงแรมเดิม เตรียมพร้อมทุกอย่าง วันนี้จะเอาชนะให้ได้
มุ่งหน้าสู่ น้ำตกชันตาเถร หลังจากเจอแยกเดิม ไปทางขวาตามเดิม ตั้งหลักจากจุดที่หยุดครั้งก่อน






แต่วันนี้ความพร้อมมาเต็ม ที่เปลี่ยนไปคือ ยิ่งเดินจากจุดที่หยุดครั้งก่อน  ยิ่งไม่มีผู้คน ยิ่งเงียบ ยิ่งธรรมชาติล้วนๆ
เส้นทางเริ่มไม่ง่าย มีทั้งปีนหินตามน้ำตก หรือไม่ก็เข้าป่า มุดลอดต้นไม้ล้ม หรือปีนข้าม มีทั้งหินผา ท้าทาย พร้อมตกตลอดเวลา
และแน่นอน ไร้เงาผู้คน




***ได้แต่คิดในใจ ทำไมคนหายไปไหนหมด สงสัยทางมันยาก วันนี้คนที่มาลุยๆเลยน้อยละมั้ง น่าจะอยู่ข้างล่างกันหมด
หลังจากเดิน ปีนป่าย มา 2 ชั่วโมงเต็มๆ ก็ยังไร้เงาป้ายบอกทาง หรือบอกชั้นน้ำตกใดๆ
เดินๆอยู่ เจอเก้าอี้สนาม วางอยู่บนโขดหิน ตัวนึง มองซ้ายมองขวา ไม่มีคน คุณแฟนเลยขอ ไปนั่งถ่ายรูปเก็บไว้

สุดท้ายเจอหินผาใหญ่ที่ดูแล้ว ถ้าขึ้นไป ลงมาไม่ได้แน่ๆ  ยืนตัดสินใจอยู่นาน ตามที่เคยคุยกัน ถ้าเกิน 2 ชั่วโมงแค่ไหนแค่นั้น ต้องลงแล้ว
เหมือนมีสัญญาณบอก ฟ้าร้อง คล้ายฝนกำลังจะมา จึงตัดสินใจ ลงดีกว่า





****จู่ๆเสียงเพลงจากมือถือก็ดังขึ้น คุณแฟนเปิดเพลงเบาๆ ให้หายวังเวง และขอเดินนำลง
เส้นทางเริ่มยก ทางลงบางช่วง (ลง โหดกว่าขึ้น ลื่นมาก) เนื่องจากเวลาขึ้นหรือลง จะปีนเข้าป่าใกล้ๆเขา หรือ เดินลงหินทางน้ำตกก็ได้
ความกลัวในจิตใจเริ่มมา ฝนกำลังจะตก
เอ๊ะ.. ทำไมไม่มีคนเลย
เอ๊ะ.. ทำไมทางกลับไม่เหมือนเดิม
เอ๊ะ.. ทำไมยิ่งเดิน เหมือนยิ่งเข้าป่า
เอ๊ะ.. ทำไมทางมันเหมือนลงไม่ได้ แล้วขึ้นมาได้ยังไง
เอ๊ะ.. ทำไมแหล่งท่องเที่ยวเส้นทางโหดจัง ทำไมไม่มีป้าย






หลังจากปีนป่ายกลับมาถึงทางแยกตอนแรก เริ่มมีผู้คนมาท่องเที่ยว มีเสียงผู้คน เล่นน้ำสนุกสนาน

***** ค้นพบว่า...... น้ำตกชันตาเถร เค้าเดินขึ้นทางซ้ายกัน มีป้ายบอกชั้นของน้ำตกครบ แล้วเรากันไปเดินไหนหว่า
เส้นขวามือที่เราเดินกัน เป็นเส้นทางที่ยังไม่ได้เคลียร์เส้นทาง ความหมายคือ ธรรมชาติล้วนๆ
มิน่า  มีแต่ลอดไม้หนาม มุดต้นไม้ล้ม ปีนบนหินลื่นๆ ดูไม่เหมือนเป็นแหล่งท่องเที่ยว

คงมีคนเคยไปแหละ สายลุย แต่ถึงจุดๆนึง เค้าจะไม่ได้ไปต่อ  แต่นี่เดินต่อ จนไปต่อเองไม่ได้ 5555

เลยตัดสินใจ ไหนๆก็มาแล้ว เดินขึ้นทางซ้ายใหม่ พบผู้คนมากมาย มิตรภาพดีๆ ถามไถ่ ให้กำลังใจ
สุดท้ายจบแค่น้ำตกชั้น 2  ทางขึ้นชั้น3 โหดเกิน และร่ายกายไม่ไหวแล้ว เดินมา 3 ชั่วโมง

กลับโรงแรม พักร่างกายสักคืน

เรื่องแถม:
คืนนั้น หลังจากนั่งดื่มคลายเหนื่อย คุณแฟนเลยเล่าให้ฟังว่า.....

*จุดที่เราหยุด กลับเมื่อสัปดาห์ก่อน ตอนเดินลง ขณะกำลังเหนื่อย "เห็นผู้หญิงชุดเทา เดินตามพี่"
หันมาอีกที "หายไปแล้วว"*  แต่สงสัยตาฝาดละมั้ง  พอชวนกลับ  เลยกลับเลย

**** จุดเปิดเพลงเบาๆ (อันนี้ไม่สมควรเปิดในป่า) เพราะไปคิดถึงที่เจอผู้หญิงชุดเทาเมื่อสัปดาห์ก่อน จิตใจเริ่มแย่
ความกลัวครอบงำ ไร้เงาผู้คนเลยหาตัวช่วย + ขอเดินนำก่อน

เลยบอกกันคุณแฟนไปว่า  "ขอบคุณมากกกกกกก ที่ไม่เล่าให้ฟังตอนเดินลงเขา"  สงสัยเหนื่อยจนตาฝาด

ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงตรงนี้