อยากระบายค่ะ ใครหลงมาอ่านแล้วใคร่เเสดงประสบการณ์ก็ยินดี อ่านผ่านก็ไม่เป็นไรนะคะ

เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากเรียนจบก็เริ่มทำงานฟรีแลนซ์เต็มตัวก็ไม่ค่อยได้เจอใครค่ะ
งานแบบทำที่บ้าน วาด เขียน แล้วอัพขายบนแพลฟอร์มต่าง ๆ 
ส่วนเพื่อน ๆ ต่างก็ไปทำงานที่นิคมอุตสหกรรมกันหมด อยู่กันคนละภาคเลยทีเดียว

คราวนี้ คนที่เราเริ่มมารู้จักคนใหม่ๆ ไม่ว่าจะคนแถวบ้าน ญาติพี่น้อง ทุกคนที่เข้ามารู้จักกับเราล้วนเป็นคนขี้อวยตัวเองมากๆ 
อวยตัวเองจนเราเขินแทน จนเราคิดว่า หรือว่าเราไม่มีหัวข้อชวนเขาคุย เขาเลยคุยแบบนี้แก้ความเงียบรึเปล่า
แล้วพึ่งรู้จักไม่นาน กล้าที่จะโทรมาแบบไม่บอกก่อน แล้วคุยเป็นชั่วโมงด้วย
มาคุยเรื่องเลิกกับแฟนบ้าง เรื่องคุยกับผชคนใหม่บ้าง คุยเรื่องงานบ้าง พอแนะนำไปก็ว่าเราไม่รู้จริง งง 555
(เเรกๆเราเกรงใจไม่กล้าวาง ตอนนี้ปล่อยเบลอแล้ว)

ยกตัวอย่างสถานการณ์ อย่างเช่น
เขาบอกว่าเขากำลังหัดวาดรูปนะ วาดออกมาดีเลยแหละ(ส่งรูปฝึกมาให้ดู)
เราก็ชมไป บอกว่าไม่เลวเลย ฝึกอีกนิดหน่อยก็รับงานได้แล้ว
บอกต่ออีกว่า ลองไปศึกษาตลาดดูสิ ไม่ต้องสวยมากก็เริ่มขายงานได้แล้ว

เรายกตัวอย่างงานที่เราเคยจ้างให้เขาดู (เราจ้างไปหลายพัน งานอลังมาก)
"เนี่ย งานแค่นี้ก็ขายได้หลายบาทเลยนะ ถ้าชอบจริงก็ฝึกบ่อย ๆ วงการนี้มันได้เงินจริงๆ" 
เขากลับติว่า "งานนี้ลงสีจืดไป อนาโตมี่เบียว องค์ประกอบภาพแปลกๆ ถ้าเขาแก้ให้นะ จะสวยกว่านี้อีก"
เราแบบ ฮะ! เลย ในใจแบบเห้ยยย ได้หรอ ตัวเองมือยังไม่ถึงคำว่าสวยด้วยซ้ำกล้าวิจารณ์ขนาดนี้เลยเรอะ
เราในฐานะที่เข้ามาอยู่วงการสายนี้รู้สึกเฟลแทนเลย ในใจแบบไอ้นี้...กล้ามากนะ

อีกคน
เล่าว่าเก็บเงินจะแต่งห้องใหม่ แต่ไม่ทำดีกว่า ทำไปก็ไม่เกิดประโยชน์ เอาเงินไปซื้ออุปกรณ์ทำมาหากินดีกว่า
เขาว่าคิดแนวนี้เป็นประโยชน์นะ ต่อยอดได้
เราแบบอึ้งเลย ... ไม่ ๆ ก่อนแกจะแต่ห้องใหม่อ่ะ แกทำความสะอาดบ้านก่อน กวาดหยักไยใยแมงมุมให้มันสะอาดก่อนน

อีกคน มาระบายเรื่องเลิกกับแฟน หอบลูกหนี 
เลิกกันแบบไม่เคลียร์ แต่นางแค้นเขามาก ทั้ง ๆ ที่เลิกแบบไม่มีมือที่ 3
พอผช ไปคุยกับคนใหม่ นางคิดว่าพวกเขาคุยกันมานานแล้ว
เราแนะนำไปว่า
"เลิกแล้วก็ปล่อย จะไปตามส่องทำไม เขาไม่ผิดปะที่จะไปมีใหม่ แกเลิกกับเขาแล้ว"
เขาตอบเราแบบ
"เราคิดว่าความคิดเราถูก เราน่ะคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ผชคนนี้มันไม่มีความรับผิดชอบ" 

ส่วนตัวเเบบ ถ้าคิดได้จะหลุดมาคบกับผชแบบนี้ได้ยังไง
ปล่อยให้ตัวเองท้องในช่วงสอบบรรจุ บรรจุก็ไม่ผ่านอีก แบบ...
แล้วตอนนี้ก็ต้องทั้งเลี้ยงลูก ทั้งหาโรงเรียนไปทำงาน ทิ้งลูกอ่อนให้พ่อตัวเองเลี้ยงแทน

อีกคนเรื่องงาน
ไปทำงานที่โรงงานที่เพิ่งเปิดใหม่ ได้ทำเองหมดทุกอย่าง คุยเหมือนทั้งโรงงานอ่ะ ถ้าขาดเขาไปเจ๊งแน่ 
เราก็เคยทำงานโรงงานมาก่อน ได้แต่ยิ้มในใจถ้าเก่งขนาดนั้น จะมาทนกับงานเงินเดือนหมื่นต้น ๆ ทำไม ถ้าเก่งจริงก็ไปโรงงานใหญ่ ๆ เลยดิ

สรุป ไม่เชิงเบื่อ หรือรำคาญนะ คุยได้ แต่ไม่เคยเจอใครอวยตัวเองขนาดนี้มาก่อน
หรือเขาไม่เจอคนเถียงคนขัดมูด เลยร่ายยาวเลย 
เขาอวยตัวเองจนเราอายแทนอ่ะ แล้วพอเราท้วงก็ว่าเราแบบไม่เข้าใจด้วยนะ 

ตอนนี้เราเริ่มอ่านไม่ตอบ ไม่รับโทรศัพท์ล่ะ เหนื่อยใจ
ทุกคนเคยเจอใครที่อวยตัวเองจนเราอายแทนมั้ยคะ รับมือยังไง แชร์ได้นะคะ
ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ค่า