สาเหตุที่เราเกลียดผู้ชายมันมีเหตุผลนะคะ เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเนี่ยเติบโตมาในครอบครัวที่มีแต่ผู้หญิง ผู้ชายมีอยู่สามคนคือ ลุง พ่อ และน้องชายค่ะ แม่เรามีลูกอยู่5คน ผู้หญิงสี่และชายหนึ่ง แม่กับพ่อเราอะอยากมีลูกชายมากๆเลยมีลูกเรื่อยๆจนกว่าจะได้ลูกชาย ก็เลยได้สมใจเลย จึงมีลูกเยอะแบบนี้ล่ะค่ะ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ผู้ชายบ้านเราค่อนข้างที่จะสันดานเปรต ขอโทษที่ไม่สุภาพนะคะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ เริ่มแรกมันเกิดจากคนเป็นพ่อค่ะ (ตอนนี้ไม่ได้เรียกพ่อละ เรียกไอ่แก่แทน) คือพ่อเราเนี่ยเมื่อประมาณ12ปีที่แล้ว เขาเคยทำเรื่องผิดมหันต์ต่อครอบครัวเราค่ะ ตอนนั้นเราแปดขวบจึงยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร แต่พอโตมาถึงได้รู้ว่าความผิดนั้นให้อภัยไม่ได้จริงๆ ขอไม่กล่าวถึงความผิดนั้นนะคะ หลังจากความผิดนั้นเกิดขึ้นแม่กับพ่อเราก็แยกทางกันค่ะ แม่กับเราและน้องๆได้พากันกลับไปที่บ้านเกิด ซึ่งลุงเราอยู่บ้านเกิด เขาเป็นคนแรกที่ทำให้เราเกลียดผู้ชายสุดๆ ทั้งชอบนินทาแม่เราให้เราฟัง ดื่มเหล้าเมาทุกคืน ไล่เราออกจากบ้านทุกวัน ตบตีป้าเรา งานการไม่ทำ ขอตังค์ไปวันๆ ทำตัวไร้ประโยชน์ โง่เง่า ทะเลาะกับชาวบ้านไปทั่ว ที่มาของความเลวทรามต่ำช้าแบบสุดๆ เรากับเขาเคยทะเลาะกันจนเกือบต่อยกันมาแล้ว เราเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างห้าวค่ะบวกกับเกลียดผู้ชายด้วยเลยไม่มีความกลัว แต่ยายเราก็มาห้ามไว้ และยังเข้าข้างลุงด้วยเพราะเป็นลูกชายสุดที่รักของเขาแหละนะ คนแรกผ่านไปนะคะ คนที่สองคือน้องชายเราเองค่ะ จริงๆไม่อยากเรียกน้องชาย ในใจเราคือมันเป็นเด็กเปรต เด็ก หาข้อดีในตัวมันไม่เจอเลย อยากบีบคอให้มัน*ายๆไปซะ คือไอ่เด็กเวรเนี่ยมันติดเกมค่ะ และไม่ฟังใครเลย ตามสเต็ปค่ะทุกคนตามใจมัน ทั้งยาย แม่ และน้องสาวเราต่างก็รักมันมาก ยกเว้นเราไว้คนนึงแล้วกัน ไม่รู้จะว่ายังไง เราไม่รักมันเลยค่ะ ไม่มีความรู้สึกแบบนั้นเลย แต่ทุกคนชอบเข้าข้างมัน ด้วยความที่เราเป็นคนเดียวที่กล้าตักเตือนและด่ามันคนเดียว แต่มันหาว่าเรา เราพยายามเตือนด้วยความหวังดี แต่คนในครอบครัวก็มักจะคิดว่าเราหาเรื่องมัน มันเป็นเด็กติดเกม ไม่ช่วยทำงานบ้าน ไม่ตั้งใจเรียน ติดเที่ยว เรียนไม่เก่ง สูบบุหรี่ ทำทุกอย่างที่เด็กเปรตเขาทำกันอะค่ะ น้องสาวเราก็โง่ หลายครั้งหลายครา ไม่ว่าไอ่เด็กเวรนั่นจะพูดจาไม่ดีใส่ยังไง น้องสาวเราก็ตามใจมันอยู่ดี ไม่เข้าใจจะรักอะไรมันขนาดนั้น ถ้าให้พูดถึงข้อดีของมันอะนะ ให้นึกทั้งชีวิตยังนึกไม่ออกเลย จนตอนนี้เราเลยเลือกที่จะไม่คุยกับมันเลย ตอนนี้ก็สองปีละที่ไม่ได้คุยกัน555 พอๆๆๆๆ เริ่มหัวอุ่นๆ555 มาที่คนสุดท้ายกันค่ะ คนๆนี้คือไอ้แก่ก็คือพ่อเราอ่ะแหละ5555 คือเราบอกใช่มั้ยคะว่าแม่เรากับไอ่แก่แยกทางกันเมื่อ12ปีก่อน แต่เนื่องด้วยเหตุผลบางอย่างจึงทำให้ต้องกลับมาเจอกัน แต่อยู่คนละบ้านนะ เรามาเรียนกรุงเทพจึงได้ย้ายมาอยู่นี่และเจอไอ่แก่นี่ค่ะ มันนี่ตัวประสาทแดกเลย คิดว่ากลับมาเจอกันจะทำตัวดีขึ้น สรุปบ้ากว่าเดิมอีก บางวันพูดดีมาก บางวันอยู่ๆผีเข้าอาละวาดไม่หยุด ชวนทะเลาะอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน มีวันนึงถ้าจำไม่ผิดน่าจะปีใหม่ ไอ่เราก็ไม่อยากอารมณ์เสียนะ จะขึ้นปีใหม่ทั้งทีไรงี้ อยู่ๆมันเป็นบ้าอะไรของมันไม่รู้มาหาเรื่องกัน แม่เราก็ถือมีดจะไปไฟท์กับมัน เราก็ไปห้ามแม่เพราะมันอันตราย กลัวจะได้รับบาดเจ็บ ตอนแรกแม่เราใจเย็นลงละ ไอ่แก่ยังพูดไม่หยุด เราเลยจะต่อยกับมันแทน ด่ามันสาระพัด ตั้งท่าจะสู้ละ มันบอกกูเป็นพ่อนะ เลยตอบมันกลับถ้ามีพ่อแบบ กูยอมกำพร้าดีกว่า เลี้ยงก็ไม่เคยเลี้ยงกู มีสิทธิ์อะไรมาบอกเป็นพ่อกู มันเลยเกลียดเราถึงทุกวันนี้ แต่ถามว่าแคร์มั้ย บอกเลยไม่จ้า เรื่องของเถอะ(ดูทรงตายไป นรกน่าจะรออยู่ ฮ่าๆ) ก็ระบายกันมายาวนานแล้ว นี่แหละสาเหตุที่ทำให้เกลียดผู้ชายขนาดนี้ ตอนไปโรงเรียนก็เจอเด็กเปรตเยอะเลยอคติเข้าไปใหญ่ เอาง่ายๆคือในชีวิตไม่เคยเจอคนดีๆเลย แต่เอาจริงก็มีอยู่คนนึงที่คิดว่าดีที่สุดละตั้งแต่เคยเจอมาคือแฟนเก่าเราเนี่ยแหละ เห็นเกลียดผู้ชายแบบนี้แต่ก็เคยมีแฟนนะ เพียงแต่ไม่ได้รักเพราะมีความอคติอยู่ และมันผ่านมาหลายปีแล้วด้วย ตั้งแต่ม.ต้น จนตอนนี้จึงไม่ได้คบใครเลย ผู้ชายที่ชอบคงมีแค่พ่อหนุ่ม2Dล่ะนะ แหะๆ มาระบายเฉยๆ ไม่มีไรหรอก บายๆ

ปล. ไม่ได้แก้คำผิด มันเยอะเกินนนน