เราเป็นแบบเหมือนนอนตอนกลางคืนมักจะกึ่งกลับกึ่งตื่นเหมือนสมองยังทํางาน แล้วเราจะขยับตัวไม่ได้ เรียกภาษาง่ายๆก็ผีอําค่ะ เมื่อก่อนเป็นบ่อยจนแม่เราเอาพระมาแขวนคอให้แต่เราว่าน่าจะไม่เกี่ยวกัน เราเป็นคนกลัวผีนะคะตอนนั้นเลยเป็นบ่อยๆ แต่ช่วงนี้เราเชื่อว่าผีไม่มีอยู่จริงไม่ได้ลบหลู่แต่การคิดแบบนั้นช่วยให้เราไม่กลัวค่ะ อาการเราก็จะมีแบบตอนเป็น จะขยับตัวไม่ได้ เหมือนเราจะพยายามอ้าปากแต่เราอ้าปากแบบสั่นๆพูดไม่ได้ หลับตามักจะมีภาพคนนู้นนี้มาสลับกันเร็วๆหน้าคนไม่ซํ้าหน้ามีหน้าที่น่ากลัว อาจจะมีแฟลชเข้ามาเหมือนแสงวาบๆแต่ไม่เป็นละแต่จะมีหน้าคนใครไม่รู้ขึ้นมาแทน จะหูอื้อๆแล้วมีเสียงกระซิบเป็นเสียงที่พูดต่อให้เพ่งฟังแก็แปลไม่ออกเหมือนมีคนหลายคนพูดข้างหูหลายคน (จริงๆในใจคิดว่าถ้ามันเป็นเสียงในหัวบอกเลขหวยหน่อยก็ดี ) แต่มีครั้งหนึ่งที่เป็นเหมือนลืมตามาแล้วเห็นห้องตัวเองแต่เห็นข้างๆมีผญ.ผมยาว บางทีก็มือเหมือนปล่อยลงข้างๆเตียงมันสัมผัสได้ถึงลมหายใจใครสักคนแล้วมาจับมือ ครั้งนั้นเรากลัวมากจริงๆเลยเวลาเป็นจะไม่ลืมตาเลย ใจจะสั่นแรงมากๆ มันเหมือนหลอนตัวเองไปเลยมันแยกแยะไม่ออกว่ามันคือความฝันหรือเรื่องจริง (เรื่องมันเกิดตั้งแต่แรกคือเราฝันอยู่ดีๆแล้วคิดในใจว่าถ้าคนในฝันรู้ว่าเรารู้ว่าคนนั้นไม่ใช่คนจริงๆแต่คือคนในฝันจะเป็นไง แล้วเหมือนภาพในฝันวูบเลย แล้วเหมือนอาการผีอําตลอดมา) เหมือนดูหนังเยอะไรงี้เนอะ