สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าเรื่องที่ตอนนี้เรากำลังคิดมากอยู่คะ ย้อนไป2-3ปีก่อนช่วงนั้นเป็นช่วงโควิดระบาดเเล้วเรายังเป็นเด็กมัธยมศึกษาตอนปลาย เราได้มีการอยู่บ้านตลอดจนไม่ได้ไปโรงเรียนเลยคะเพราะปีนั้นเรียนไลน์ทั้งปีเลย มีอยู่วันหนึ่งตอนนั้นเรานั่งอยู่ปลายเตียงนอนของเราอยู่ เรานั่งคิดนู้นคิดนี้ คือเราเป็นคนคิดมากคิดเยอะน่ะ เเล้วจู่ๆก็มีความคิดหนึ่งเข้ามาในหัวเราคือ "ถ้าเราเอาเท้าเราใส่ไปที่พัดลมตอนที่มันพัดอยู่จะเป็นยังใง" คือมันฟิลเเบบอยากลองเอาเท้าเราจ่อไปที่พัดลมที่มันกำลังพัดไปเลยอะ เเบบเราก็งงเเละเเบบทำไมคิดงั้นนะ เเละต่อมาเราก็เป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ เราจะเป็นตอนที่เรานั่งอยู่หน้าพัดลมหรือไม่ก็นอนกลิ้งอยู่บนเตียงนอน ขอเล่าก่อนคือปกติเราจะให้พัดลมอยู่ปลายเตียงนอนเราคะบางทีพัดลมมันก็ไม่เปิดใบพัดไม่หมุนก็เคยมีความคิดเเบบนี้อยู่ในหัวตลอดเลยคะ จนเราเข้ามหาลัยมาอยู่คนเดียวเราก็เคยคิดเเบบนี้อยู่เหมือนกันเพราะเราอยู่หอคนเดียว จนตอนนี้เราก็ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมเราถึงมีความคิดเเบบนี้กัน....ทุกคนคิดว่ายังใงบ้างคะ เราก็เคยเครียดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันนะคะว่าเราเป็นอะไรกันเเน่ เรากลัวมากกับความคิดที่น่ากลัวนี้ เราไม่เคยนึกเลยว่าจนถึงตอนนี้เรายังเก็บมาคิดอยู่คะ ขอบคุณผู้อ่านจนจบหวังว่าจะมีคนให้ความรู้กับเราเรื่องนี้นะคะ