สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กม.3 คนนึงค่ะ หนูเรียนอยู่ที่โรงเรียนกินนอนมาปีที่สามแล้วค่ะ เมื่อก่อนหนูสนิทกับเพื่อนคนนี้มากๆค่ะ หนูจะแทนเขาว่าเพื่อนAนะคะ เจ้าตัวเป็นคนที่ เสียงดัง หัวรุนแรง พูดไม่คิด เล่นแรง ไม่มีมารยาท ไม่มีกาละเทสะสั้กเท่าไหร่ค่ะ พูดจากับผู้หลักผู้ใหญ่ก็ไม่ค่อยจะมีหางเสียงค่ะ คิดทุกอย่างเป็นเรื่องเล่นไปซะหมดค่ะ ตอนม.1พวกหนูก็สนิทกันปกติค่ะ แต่พอขึ้นม.2 หนูก็เริ่มไปสนิทกับเพื่อนอีกคนนึงค่ะ หนูจะแทนเขาว่าเพื่อนBนะคะ เพราะความที่เคมีมันเข้ากันด้วยมั้งคะพวกหนูเลยสนิทกัน หนูเป็นคนที่ไม่ค่อยเข้าสังคม ขี้น้อยใจ คิดมาก นิ่งๆเงียบๆด้วยแหละค่ะ เลยไม่ค่อยจะชอบเพื่อนA เพื่อนBก็เหมือนจะดูออกค่ะว่าหนูไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่เลยเตือนๆไปหลายรอบแล้วค่ะ แต่พอเข้าม.2เทอม2 Aก็เริ่มไม่พอใจมากขึ้นค่ะ Aเลยแซะแขวะหนูลงทางสตอรี่และโน๊ตส่วนตัวค่ะ หนูก็เข้าใจค่ะว่าเขาน้อยใจที่หนูสนิทกับBมากเกินไป หนูเลยไปขอโทษAค่ะ หนูให้เหตุผลAไปว่าขอโทษนะที่สนิทกับBมากเกินไปขอโทษที่ทำให้น้อยใจ ขอโทษที่ทำให้คิดมากค่ะ รอบแรกเราก็คืนดีกันปกติค่ะ แล้วก็มีรอบถัดไปรอบนี้เป็นปลายๆของเทอม2ค่ะ Aเขาก็ให้เหตุผลเหมือนเดิมค่ะเพิ่มเติมมาว่า Aเขาไม่พอใจที่หนูไม่ค่อยพูดเขาอยากให้หนูชวนเขาพูดค่ะ หนูก็เข้าใจที่หนูเป็นแบบนั้น หนูเลยขอโทษและปรับตัวค่ะ ถัดมานี้เป็นตอนที่ทะเลาะกันล่าสุดค่ะ ทะเลาะกันครั้งนี้หนูจำไม่ได้แล้วค่ะว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้ว ให้หนูเดาคงจะเป็นรอบที่ 7 ค่ะ ก่อนหน้านี้พวกหนูทะเลาะกัน จะมีอยู่รอบนึงที่เขาทำให้หนูเปลี่ยนไปค่ะ เมื่อก่อนหนูเคยเป็นคนไม่คิดอะไร ยิ้มง่าย เอนจอยชีวิตมากๆค่ะ แต่หลังจากทะเลาะกันครั้งนั้น หนูก็เปลี่ยนเป็นคนที่ เครียดจนปวดหัว คิดมาก ซึม ดิ่ง เคยคิดจะจบชีวิตตัวเองด้วยค่ะ เหตุผลที่ว่า ถ้ามันไม่มีหนูตั้งแต่แรกคงไม่ต้องทำให้คนอื่นลำบากหรือคิดมาก หนูเคยคิดจะไปพบจิตแพทย์แล้วค่ะ แต่ก็ยังไม่มีโอกาสจะได้ไป ต่อจากเรื่องทะเลาะนะคะ หนูทะเลาะกันเรื่องเตียงค่ะ ในตอนแรกหนูนอนบนเตียงของหนูกับเพื่อนBค่ะ พอสักพักหนูเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาก็ลุกมาจากเตียงของเขาและมานอนบนเตียงหนูค่ะ หนูก็อึดอัดใจเล็กๆค่ะแต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ หนูเลยนั้งๆนอนๆที่พื้นไปสั้กพักค่ะ แล้วก็ลุกขึ้นไปบอกเขาดีๆว่าหนูอยากนอนเตียงค่ะ ให้Aกลับที่นอนไปดีๆได้ไหม AกับBเขาก็แกล้งหนูค่ะโดยที่นอนขวางไม่ให้หนูนอนเตียงค่ะ หนูเริ่มโกรธเลยประชดเขาไปค่ะ หนูรู้ว่าการประชดมันผิดค่ะ แต่หลังจากนั้นหนูก็เลยไปนอนกองผ้าที่ยังไม่ได้ซักค่ะ และแม่ของหนูก็โทรมาหนูก็เลยฟ้องไปค่ะแต่พวกเขาก็ไม่ได้ลุกไป หลังจากโทรคุยกับแม่เสร็จหนูเลยลุกไปนอนกับเพื่อนที่ข้างๆเตียงของAค่ะ ในตอนนั้นหนูโกรธและหงุดหงิดมากค่ะเลยบ่นๆให้เพื่อนของเขาฟัง เพื่อนเขาก็พูดขึ้นมาว่า    ก็ไปนอนเตียงของมันให้ยับๆเลยดิ ในตอนนั้นหนูเลยทำสิ่งที่ขาดสติและลืมคิดหน้าคิดหลังไปค่ะเพราะด้วยความที่โกรธ หนูไปดึงผ้าปูของเขาออกมาค่ะแต่หนูดึงแค่ปลายเตียงค่ะ และโยนหมอนและผ้าห่มออกไปหมดค่ะ หนูรู้ว่าส่วนนี้หนูผิดเองค่ะ ฝ่ายAก็ไม่ยอมหนูค่ะ เลยดึงผ้าปูเตียงของหนูออกไปจนหมด และโยนหมอนออกจากเตียงหนูจนหมดค่ะ หลังจากนั้นก็เป็นเวลาเก็บโทรศัพพอดีค่ะหนูเลยลงไปเก็บและนั้งเล่นที่โซฟา เขาก็ลงมาเก็บโทรสัพค่ะแต่อยู่ดีๆเขาก็มากอดรัดหนูไว้แน่นค่ะหนูบอกดีๆไปเเล้วค่ะว่าหนูไม่เล่นหนูอารมณ์ไม่ดีค่ะ เขาก็ไม่สนใจและยังเล่นต่อ หนูเลยเงียบค่ะเขาก็เริ่มสังเกตุค่ะว่าหนูไม่พอใจ หลังจากนั้นหนูเลยขึ้นมาบนห้องก็เจอว่าเพื่อนทั้งสองเขาเล่น omi กันอยู่บนเตียงหนูค่ะ ในตอนนั้นหนูโกรธมากเลย หยิบหมอนมานอนบนพื้นประชดค่ะ และAก็มาง้อหนูสั้กพักใหญ่ๆ หนูเลยลุกขึ้นไปจัดเตียงของAให้มันดีๆ และหนูก็มาจัดเตียงของหนูค่ะ และหนูก็นอนบนเตียงสั้กพักค่ะ Aก็มาขอโทษหนูและร้องไห้ หนูเลยบอกเขาไปว่าหยุดร้องไห้และไปนอนเถอะ เพราะในตอนนั้นหนูโกรธเคืองเขาอยู่ที่ทำอะไรรุนแรง แต่หนูก็พยายามปล่อยวาง สั้กพักAก็หยุดร้องไห้และลุกไปนอน เช้ามาหนูก็ไม่ได้คุยกับA Aก็ไม่คุยกับหนู พอถึงเที่ยงAก็ทักแชทมาหาหนูว่าหนูเป็นอะไร หนูเลยบอกไปว่าไม่ได้เป็นอะไร Aเลยบอกว่าไม่เชื่อ หนูเลยบอกไปว่าโกรธนิดหน่อย ที่ทำแบบนั้น Aเลยบอกว่างั้นเคลียร์กันเย็นนี้ ตกดึกมาหนูก็นอนที่เตียงของหนูเขาก็ลุกมานั้งที่พื้นข้างเตียงของหนู เขาก็เริ่มขอโทษหนู หนูก็บอกไม่เป็นไร เพราะหนูก็ผิดที่ทำแบบนั้น แต่หลังจากนั้น หนูก็เล่นเกมสั้กพัก และหนูหัวร้อนA ก็มาชวนคุยพอดี ในตอนนั้นหนูยังไม่อยากคุยเพราะกลัวว่าหนูจะ เผลอพูดอะไรที่ขาดสติไป หนูผิดเองที่เลือกที่จะเมินเขาไปก่อนแทนที่จะบอกเขาตรงๆ และเพื่อนB ก็ทักหนูในตอนที่หนูหายหัวร้อนแล้ว หนูเลยคุยตอบ แต่หลังจากนั้น Aก็เริ่มร้องไห้สั้กพัก หนูไม่รู้ต้องทำยังไง หนูปลอบคนไม่เป็นเลยเมินไป แต่ครั้งนี้หนูเลือกผิดที่สุด เขาร้องไห้หนักขึ้นและลุกขึ้นไปนอนเตียงเพื่อนอีกคนนึง เช้ามาเขาก็ทักแชทหนูเข้ามาประมาณนี้ค่ะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

(ตอนประมาณเก้าโมงนี้ไม่ใช่นะคะ) พอหนูได้อ่านข้อความของเขาหนูก็รู้สึกผิดมากๆค่ะและทำอะไรไม่ถูก หนูเลยไม่ได้ตอบเขาไปค่ะ หนูอยากหนีค่ะเเต่มันเป็นทางเลือกที่รองลงมา หนูเลยเลือกที่จะโทรหาแม่ก่อนแม่หนูไม่รับสายหนูเลยกลัวมากและเริ่มแพนิคค่ะ หนูได้ไปแอบที่ข้างแทงค์น้ำในป่าค่ะ หนูกลัวมากๆค่ะไม่อยากให้ใครเห็นไม่อยากให้ใครเจอ และถัดมาประมาณ9โมงกว่าๆAทักมาตามภาพเลยค่ะ หนูก็อ่านแต่หนูไม่ตอบ มีคนโทรหาหนูหลายสายเลยค่ะ แต่หนูกลัวเกินไปที่จะรับสาย หนูไม่อยากให้ใครต้องมาใส่ใจหนูค่ะ
ขอโทษค่ะที่หนูทำตัวเเบบนี้ หลังจากนั้นครูของหนูก็โทรมาค่ะหนูเลยตกลงที่จะรับสายของเขาค่ะ  ครูเขาก็มาเจอหนู และก็พาหนูไปคุยปรับความเข้าใจค่ะ และรองผอ.ก็เรียกหนูไปคุยด้วยค่ะ และหนูก็ปรับความเข้าใจและให้อภัยกันกับAค่ะ ในภายหลังมีคนมาบอกกับหนูค่ะว่าA ชอบหนูตั้งแต่ม.1ค่ะ และตอนนี้หนูรู้สึกตัวเเล้วว่าเร็วๆนี้ทะเลาะกันอีกแน่ๆค่ะ เพราะเขาทำอะไรประชดหนูไปหมดเลยค่ะ หนูควรทำยังไงดีคะ ต้องยอมเขาอีกรอบไหมคะ หรือหนูต้องเป็นคนที่ออกมาจากตรงนั้นคะ หนูลำบากใจจริงๆค่ะ ปล.เขียนกระทู้ครั้งแรกนะคะผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ