ขออนุญาต​เป็นกระทู้ระบายเเละเเชร์ประสบการ์ค่ะ​

จากหัวข้อ​ อันที่จริงเราก็คิดว่า เป็นการวางจิตที่ดีในระดับหนึ่งแล้ว การที่คนที่เคยทำร้ายเรา​ เขาได้ดี มีสุข เราก็ไม่ได้ไประรานเขา แต่เราก็ไม่ได้ไปแสดงความยินดีอะไรกับเขา​ พยายามหลีกหนีเดินหนีออกจากสถาณการ์ที่รู้สึกว่าโดนแซะ​ หรือพูดถึงแบบลอยๆ​ ในทางที่ทำร้ายความรู้สึก​  

(พอเราไม่เเสดงทีท่ายินดียินร้ายอะไร​ คือแถบไม่พูดกะบนางเลย​ นางก็มาว่าเราว่า​ อิจฉาริษยา​นางค่ะ​ )​

คนที่ทำร้ายเราเคยด้อยค่าเรา​ และพูดจาไม่ดีกับเราหลายครั้ง​ ถ้าลงรายละเอียดคงยึดยาว​ ประเด็นคือ​ ต่างก็รู้ว่ามีความไม่ลงรอยกัน​  ทั้งที่เราพูดน้อยมากๆเเล้ว เค้าก็ยังมีพูดเเซะลอยๆบ้าง​  พยายามยัดเยียดความสำเร็จในชีวิต ให้เราได้รับรู้ พูดให้ได้ยิน แบบมีเจตนาให้เรารับรู้ได้ยิน ชีวิตของนาง  ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันใน Facebook ในสื่อโซเชียลแต่อย่างใด​ เรา​ไม่ได้ไปเสพ​ ไม่ได้ไปส่อง​ ไม่อยากรับรู้เรื่องของเค้าไม่ว่าจะดีร้ายใดๆด้วยซ้ำ​

คือมันต้องทำงานใกล้กันในระยะที่ต้องได้ยินอ่ะค่ะ​ อารมณ์​แบบว่า​ ทำเป้นไม่ได้คุยกับเรา​ คุยกับเพื่อนร่วมงานคนอื่น​ แต่มันดูออกอ่ะว่าอยากส่งสารถึงเรา​ ไม่ว่าจะเเซะ​เหน็บลอยๆ​ หรืออวดชีวิต​ โชว์ว่าตัวเองเหนือกว่า​ ( คือเรามีที่นางมีหรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ​ เเละมีเพื่อนที่มีชีวิตครบ​โดยไม่ต้องมายัดเยียดให้รู้แบบนี้​ )​
ใครเคยเจอสถานการณ์​แบบนี้บ้างมั๊ยค่ะ​ มาเเชรฺกัน

เราตั้งกระทู้แก้ไปเเล้ว​ เป็นกระทู้เเนวธรรมมะ
แต่กระทู้นี้​ขอคนมีประสบการณ์​คล้ายๆกันค่ะ​