ผมคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้า ณ ตอนนี้ก็ราว ๆ 6 ปีครับ เราทั้งคู่อายุ 30+
เธออายุมากกว่าผมประมาณ 2 ปี แต่ในระหว่างที่เราคบกัน ส่วนใหญ่ผมจะมีทัศนคติการใช้ชีวิตที่โตกว่า
จริง ๆ อัธยาศัยของเราทั้งสองคน ก็มีบางส่วนที่คล้ายกันนะครับ เช่น ยิ้มง่าย ร่าเริง อบอุ่น
แต่ผมจะมีความไม่ซับซ้อน แต่เน้นความเรียบง่าย สม่ำเสมอ และซัพพอร์ตกัน
ส่วนเธอ จะมีความต้องการคนเอาใจใส่ ให้เวลา เทคแคร์
อันนี้ คือ ส่วนที่เรามีความต้องการไม่เท่ากันครับ (ตามที่ผมเข้าใจ)
บางครั้ง มันจะมีเรื่องความรับผิดชอบ, ประสบการณ์ชีวิต, งาน เช่น กิจการที่ต้องดูแล, การตัดสินใจปัญหาต่าง ๆ ฯลฯ
ที่เราเห็นไม่ตรงกันบ้าง และขัดกัน หรือทะเลาะกัน เพราะผมทำธุรกิจ ส่วนเธอทำงานประจำครับ
บางครั้งผมอยู่ในโมเม้นท์ทำงาน หรือ ต้องรับผิดชอบหลาย ๆ อย่าง ทั้งเวลา กับ อารมณ์ มันก็ยังไม่ได้
บางทีเธอก็รู้สึกว่าต้องคอยปรับตัวกับผมตลอด เพราะไม่รู้ตอนนี้อยู่โหมดไหน หรือผมไม่ใส่ใจเธอ
ไม่ใช่ผมไม่ปรับตัวเข้าหานะครับ คือ ผมก็ไม่ได้เป็นคนที่ไม่มีอารมณ์น่ารักนะครับ ผมก็ปรับมาเรื่อย ๆ เลย
อยากได้เวลาเพิ่ม อยากมีเวลาอยู่ด้วย พอเราทราบ เราก็ปรับ หรือ ปกติก็ยิ้ม ก็คุยอ้อน มีโมเม้นท์น่ารัก ๆ ตลอดทำเซอร์ไพรส์บ้าง
มีโมเม้นท์น่ารัก, รู้ว่าตอนไหนงอน, อยากให้ง้อ เราก็เข้าใจได้
รู้ว่าอยากได้อะไรเราก็ซื้อให้ ซึ่งเรารู้สึกว่าเราเต็มที่มาก ขออะไรเราก็อยากให้เขามีความสุข ให้ได้ก็ให้ (ไม่มีปัญหาด้านการเงินครับ)
แต่ผมก็จะมีดุบ้าง เวลาต้องแนะนำ หรือสอนเรื่องวิธีคิด เวลาเธอมาเล่า มาปรึกษาปัญหา หรือเธอช่วยงานบางอย่างแล้วทำผิด
ช่วงหลังสิ่งต่าง ๆ ที่เราให้ไป เธอกลับไม่ได้รู้สึกถูกเติมเต็ม หรือพอใจ เท่ากับการที่เธอได้รับการเอาใจใส่ ด้วยคำพูด, ความรู้สึก
เช่น ตอนป่วย, วันสำคัญ (ซึ่งในความรู้สึกของผมเอง สิ่งเหล่านี้เราไม่เคยละเลย แต่เขารู้สึกว่าเราทำได้ไม่ถึงความต้องการของเขา)
กลายเป็นภาพของอารมณ์ที่จำโมเม้นท์ที่ทะเลาะกัน โดนดุ หรือถูกไม่ใส่ใจ มีกลบสิ่งดี ๆ ต่าง ๆ ที่มีร่วมกัน
ตอนนี้ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับ แต่บางทีผมก็คิดว่านี่เราไม่ดี หรือ ต้องทำไปอีกขนาดไหนนะ ถึงจะไปถึงจุดพอใจ เหรอครับ
หรือว่าเราควร ห่างกันสักพัก ให้เธอได้มีชีวิตของเธอเอง เจอคนใหม่ ๆ เข้ามา เผื่อเคมีจะเข้ากัน เติมเต็มความหวังที่เธอต้องการ
งานที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็กดดันพออยู่แล้ว รับผิดชอบมากมายชีวิต บางทีเธอก็ไม่เคยถามผมเลยว่าเหนื่อยไหม
ผมไม่ได้เรียกร้อง และไม่เคยบ่นกับเธอเลย แค่ซัพพอร์ตกันแค่นั้น ผมก็ดีใจแล้วครับ
เพื่อน ๆ ว่าผมควรทำอย่างไรดี หรือต้องปรับอะไรเพิ่มเติม ช่วยแนะนำ หรือลองนำเสนอมาดูได้นะครับ
ขอบคุณครับ
เคมีไม่ตรงกัน หรือเพราะทัศนคติการใช้ชีวิต หรือเราไม่ดีพอ?
เธออายุมากกว่าผมประมาณ 2 ปี แต่ในระหว่างที่เราคบกัน ส่วนใหญ่ผมจะมีทัศนคติการใช้ชีวิตที่โตกว่า
จริง ๆ อัธยาศัยของเราทั้งสองคน ก็มีบางส่วนที่คล้ายกันนะครับ เช่น ยิ้มง่าย ร่าเริง อบอุ่น
แต่ผมจะมีความไม่ซับซ้อน แต่เน้นความเรียบง่าย สม่ำเสมอ และซัพพอร์ตกัน
ส่วนเธอ จะมีความต้องการคนเอาใจใส่ ให้เวลา เทคแคร์
อันนี้ คือ ส่วนที่เรามีความต้องการไม่เท่ากันครับ (ตามที่ผมเข้าใจ)
บางครั้ง มันจะมีเรื่องความรับผิดชอบ, ประสบการณ์ชีวิต, งาน เช่น กิจการที่ต้องดูแล, การตัดสินใจปัญหาต่าง ๆ ฯลฯ
ที่เราเห็นไม่ตรงกันบ้าง และขัดกัน หรือทะเลาะกัน เพราะผมทำธุรกิจ ส่วนเธอทำงานประจำครับ
บางครั้งผมอยู่ในโมเม้นท์ทำงาน หรือ ต้องรับผิดชอบหลาย ๆ อย่าง ทั้งเวลา กับ อารมณ์ มันก็ยังไม่ได้
บางทีเธอก็รู้สึกว่าต้องคอยปรับตัวกับผมตลอด เพราะไม่รู้ตอนนี้อยู่โหมดไหน หรือผมไม่ใส่ใจเธอ
ไม่ใช่ผมไม่ปรับตัวเข้าหานะครับ คือ ผมก็ไม่ได้เป็นคนที่ไม่มีอารมณ์น่ารักนะครับ ผมก็ปรับมาเรื่อย ๆ เลย
อยากได้เวลาเพิ่ม อยากมีเวลาอยู่ด้วย พอเราทราบ เราก็ปรับ หรือ ปกติก็ยิ้ม ก็คุยอ้อน มีโมเม้นท์น่ารัก ๆ ตลอดทำเซอร์ไพรส์บ้าง
มีโมเม้นท์น่ารัก, รู้ว่าตอนไหนงอน, อยากให้ง้อ เราก็เข้าใจได้
รู้ว่าอยากได้อะไรเราก็ซื้อให้ ซึ่งเรารู้สึกว่าเราเต็มที่มาก ขออะไรเราก็อยากให้เขามีความสุข ให้ได้ก็ให้ (ไม่มีปัญหาด้านการเงินครับ)
แต่ผมก็จะมีดุบ้าง เวลาต้องแนะนำ หรือสอนเรื่องวิธีคิด เวลาเธอมาเล่า มาปรึกษาปัญหา หรือเธอช่วยงานบางอย่างแล้วทำผิด
ช่วงหลังสิ่งต่าง ๆ ที่เราให้ไป เธอกลับไม่ได้รู้สึกถูกเติมเต็ม หรือพอใจ เท่ากับการที่เธอได้รับการเอาใจใส่ ด้วยคำพูด, ความรู้สึก
เช่น ตอนป่วย, วันสำคัญ (ซึ่งในความรู้สึกของผมเอง สิ่งเหล่านี้เราไม่เคยละเลย แต่เขารู้สึกว่าเราทำได้ไม่ถึงความต้องการของเขา)
กลายเป็นภาพของอารมณ์ที่จำโมเม้นท์ที่ทะเลาะกัน โดนดุ หรือถูกไม่ใส่ใจ มีกลบสิ่งดี ๆ ต่าง ๆ ที่มีร่วมกัน
ตอนนี้ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับ แต่บางทีผมก็คิดว่านี่เราไม่ดี หรือ ต้องทำไปอีกขนาดไหนนะ ถึงจะไปถึงจุดพอใจ เหรอครับ
หรือว่าเราควร ห่างกันสักพัก ให้เธอได้มีชีวิตของเธอเอง เจอคนใหม่ ๆ เข้ามา เผื่อเคมีจะเข้ากัน เติมเต็มความหวังที่เธอต้องการ
งานที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็กดดันพออยู่แล้ว รับผิดชอบมากมายชีวิต บางทีเธอก็ไม่เคยถามผมเลยว่าเหนื่อยไหม
ผมไม่ได้เรียกร้อง และไม่เคยบ่นกับเธอเลย แค่ซัพพอร์ตกันแค่นั้น ผมก็ดีใจแล้วครับ
เพื่อน ๆ ว่าผมควรทำอย่างไรดี หรือต้องปรับอะไรเพิ่มเติม ช่วยแนะนำ หรือลองนำเสนอมาดูได้นะครับ
ขอบคุณครับ