เย็นวันศุกร์ที่ผ่านมา
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง  เด็กชายวัย 4 ขวบเดินทางมากับแม่  ถึงที่หน้าบันไดเลื่อน  ลูกก้าวขึ้นบนบันไดเลื่อนแล้วนั่งลงกับพื้น
แม่.หนูยืนดีๆสิลูก
ลูก.(ไม่ตอบ  แต่มองหน้าแม่แป๊ปเดียว แล้วนั่งเล่นที่พื้นบันไดต่อไป)
ขั้นบันไดที่เด็กนั่งคือแผ่นติดกับที่เรายืนอยู่  ดูพักหนึ่งเด็กยังไม่ลุก ขึ่งขณะนั้นบันไดเลื่อนมาระหว่างกลางทางแล้ว  จึงย่อตัวลงนั่งยองๆข้างเด็ก
เรา.ลุกได้แล้วหนู อันตรายนะ
เด็ก.(แค่มอง ) แล้วนั่งเล่นตามความสนุกเขา
ขึ่งแม่ของเด็กก็ยืนอยู่ด้านหลังเด็ก 2-3 ขั้นบันได  จึงยืนขึ้นตามปกติเพราะเด็กไม่ทำตามที่บอก ได้แต่หวังว่าเหตุการณ์คงไม่เหมือนในข่าว  จนขั้นบันไดที่เรายืนอยู่ถึงแผ่นสุดท้ายที่เราต้องก้าวแล้ว  
พระเจ้า!!!  เด็กยังนั่ง  ไม่เตรียมตัวที่จะลุก  แม่ยังยืนห่างจากเด็ก 2-3 ขั้นอยู่ และไม่สามารถกระทำการใดให้เด็กลุกได้ทันแล้ว  วินาทีนั้นจึงก้าวขาถอยหลังพร้อมย่อตัวลงอุ้มเด็กออกจากบันไดเลื่อนแผ่นสุดท้ายก่อนบันไดม้วนตัวลงแบบหวุดหวิด  แล้วปล่อยเด็กลงยืนห่างจากบันได้ลื่อนพอประมาณ  แต่สิ่งที่ผิดคาดคือ   เด็กชายคนนั้นกลับไหว้งามๆ พรางพูดว่า "ขอบคุณครับ" ถึง 2 ครั้ง  ขณะนั้นแม่ของเด็กก็ได้ก้าวข้ามบันไดเลื่อนขั้นสุดท้ายพอดี  ก็เลยแยกจากเด็กออกไปด้วยเห็นว่าแม่เด็กมาแล้วและไม่มีเหตุให้ต้องดูแลต่อไป  เพราะตอนนี้เวลา 16:30 น.แล้ว  จองหนังไว้ 16:20 น. เพราะกว่าจะซื้ออาหาร/เครื่องดื่มรองท้องน่าจะใช้เวลาไม่น้อย เห็นเด็กไม่ได้รับอุบัติเหตุใดๆก็โล่งใจไปที เพราะต้องรีบเข้าไปดู "สัปเหร่อ" เดี๋ยวตกเทรนด์