ขอกล่าวคำว่าสวัสดี ทักทายไปยังเพื่อน ๆ ที่น่ารักทุกท่านครับ กระทู้การเดินทางฉบับแอฟริกาเวียนมาพบเจอกันอีกครั้ง หลังจากกระทู้รวันดาโพสต์ไปทบ 1 ปี พอดิบพอดี วันนี้ผมมีโอกาสได้ออกเดินทางไปยังประเทศแห่งหนึ่งในแอฟริกา คนไทยสายแลนด์สเคปน่าจะรู้จักประเทศนี้เป็นอย่างดี แต่คิดว่าสำหรับคนไทยโดยทั่วไปแค่ชื่อประเทศก็อาจทำให้ท่านงุนงงว่ามันอยู่ส่วนไหนของโลก

"นามิเบีย" ถูกวางแผนลงเซ็ทลิสต์ก่อนที่จะมีโควิดเสียอีก แต่ก็มีเหตุให้เลื่อนออกไปด้วยเหตุผลที่เรา ๆ รู้กันดี แต่สุดท้ายวาระที่เหมาะเจาะก็มาถึง ผมใช้เวลาพอสมควรในการทำความรู้จักกับประเทศแห่งนี้ ประเทศที่มีขนาดใหญ่กว่าเมืองไทย แต่มีประชากรเพียงตัวเลขหลักล้านต้น ๆ เท่านั้น ดังนั้น ในประเทศขนาดใหญ่แห่งนี้ กลับมีประชากรต่อตารางกิโลเมตรเบาบางเหลือเกินก็ว่าได้ สิ่งที่ผมนึกออกสำหรับประเทศนี้คือ ทะเลทราย ทะเลทรายที่มีชื่อว่า "นามิบ (Namib)" และไม่ต้องแปลกใจว่านี่แหละคือที่มาของชื่อประเทศนามิเบีย ทะเลทรายที่เก่าแก่ที่สุดในโลก (เขาว่าอย่างนั้น) ... กระทู้จากนี้ของผมจะพาทุกท่านไปทำความรู้จักกับประเทศรนามิเบีย ในมิติที่ผมได้ไปสัมผัส ในพื้นที่ที่มหาสมุทรจรดขอบทะเลทรายมีหน้าตาเป็นเช่นไร อีโตชาสวรรค์ของสัตว์ป่าที่กว้างใหญ่ไพศาลสุดสายตา สิ่งเหล่านี้อาจเป็นเพียงเศษเสี้ยวเดียวของเรื่องราวที่ผมจะเล่าผ่านตัวหนังสือต่อไปนี้  

เปิดใจให้กว้าง หายใจให้เต็มปอด ไปทำความรู้จักกับประเทศสุดขอบแอฟริกาตะวันตกเฉียงใต้  "สาธารณรัฐนามิเบีย" 

ในการเดินทางครั้งนี้ผมออกเดินทางร่วมกับเพื่อนร่วมทางอีก 15 คน โดยสารสายการบินแห่งชาติเอธิโอเปีย (Ethiopian Airlines) เครื่องดรีมไลเนอร์ Boeing 787 เจ้าเดิม ผูกขาดเป็นที่เรียบร้อย สปอนเซอร์เข้าได้ ^^

ที่นี่กล่าวกันว่าเป็นประเทศแห่งทะเลทราย ท้องฟ้า ทุ่งเกลือ มหาสมุทร และความเวิ้งว้างแบบสุดขั้ว เรามาเริ่มนับหนึ่งกับข้อมูลที่สืบค้นมาแล้วว่า ไปที่นี่ ด้วยตัวเองได้ และมันมีดีในแบบฉบับของเขาเอง แอฟริกาที่แตกต่างจากความเข้าใจทั้งปวง

ออกเดินทางไปพร้อมกับผมครับ . . .

ภาพ: นกฟลามิงโกใหญ่ (Greater Flamingo) ทุ่งน้ำ กับฉากหลังเนินทราย (Sand Dune) สีทองแห่งเมืองวัลวิสเบย์ (Walvis Bay) ภูมิภาคเอร็องโก (Erongo Region)